Όχι άλλο κάρβουνο!
Όχι άλλο ‘95, βροντοφώναξε ένας φίλαθλος σαν τον Κούρκουλο. Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Άρθρο του Δημήτρη Καρυωτάκη
Όχι άλλο 95', βροντοφώναξε ένας φίλαθλος από τα μπαλκόνια ενός σπιτιού δίπλα από το γήπεδο, δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του αγώνα, που δεν μπορούσε να χωνέψει τι είχαν δει τα μάτια του.
Ήταν η κραυγή που σκέπασε το γήπεδο και ήλθε να μας ξυπνήσει από τον απογευματινό, νέο εφιάλτη. Αποσβολωμένοι στα επίσημα του Θεόδωρος Βαρδινογιάννης, μετά το πατατράκ της τελευταίας φάσης, προσπαθούσαμε να συνειδητοποιήσουμε αν αυτό που συνέβη, έγινε πράγματι, ή κάποια μηχανή του χρόνου, μας πήρε και μας μετέφερε στο προηγούμενο εντός έδρας παιγνίδι με τον Ατρόμητο.
Κακοδαιμονία; Γκαντεμιά; Κρίση πανικού με το που βλέπουν οι παίκτες τον τέταρτο διαιτητή να σηκώνει το ταμπελάκι με τις καθυστερήσεις; Το χα ξαναγράψει πριν από μερικές εβδομάδες για το μόνο σίγουρακι που έχει ο φετινός ΟΦΗ, για το γκολ στις καθυστερήσεις, αλλά εντάξει δεν περίμενα να το ξαναδώ... καπάκι!
Για να’ μαστε δίκαιοι πάντως εάν υπήρχαν φίλαθλοι στο γήπεδο, δεν μπορώ να φανταστώ πως θα έληγαν με αυτόν τον πανομοιότυπο τρόπο τα παιγνίδια με Ατρόμητο και Παναθηναϊκό. Η απουσία κόσμου από μια ομάδα που ζει από την ψυχολογία που της δίνει η εξέδρα τις δύσκολες στιγμές, είναι αρρώστια χωρίς γιατρικό, κι ας ελπίσουμε πως αυτό σύντομα θα αλλάξει.
Σύμπτωση πάντως δεν μπορεί να είναι όταν πια το επαναλαμβάνεις με τέτοια συνέπεια, όπως και ο τρόπος που δείχνεις να το αντιμετωπίζεις που δεν φαίνεται να αποδίδει! Σίγουρα δεν μπορείς να φέρεις μάγους από τη Λατινική Αμερική, να βάλουν ψόφιους τράγους κι άλλα μαντζούνια πίσω από από το γκολπόστ σου, να κάνεις βουντού ή να στήσεις ευχέλαια και να αποταθείς σε παπάδες για να ξορκίσουν το κακό, ωστόσο δεν μπορεί να μην υπάρχει λύση κι αυτή θέλει τη συνδρομή ειδικού.
Δηλαδή δεν μπορεί να υπάρχουν σε όλα τα σύγχρονα προβλήματα του ποδοσφαίρου τρόποι αντιμετώπισης όλων των ζητημάτων κι εδώ που φαίνεται πως το πρόβλημα δεν είναι αγωνιστικό αλλά μονάχα ψυχολογικό να αφήνεται το πράγμα στην τύχη του. Δεν μπορεί να μην υπάρχει αθλητικός ψυχολόγος, εξειδικευμένος στη διαχείριση του νεκρού χρόνου, των καθυστερήσεων που φέρνει υστέρηση βαθμών, αυτοπεποίθησης, πίστης κι ελπίδας για να σου πει πως δεν θα χύνεις την καρδάρα με το γάλα. Γιατί κάποτε τελειώνει και το γάλα και πεθαίνει κι η κατσίκα!
Γιατί ξέροντας πως για να κερδίσεις ένα ματς πρέπει να είσαι δυο γκολ μπροστά από τον άλλο, στο 90’ ( αν και με τη Λαμία λίγο έλλειψε κι αυτό το αυτονόητο να καταρρίψεις), μάλλον είναι πολύ δύσκολο να συμβεί, όσο τα γήπεδα δεν θα θυμίζουν γήπεδα, αλλά νεκροταφεία, ελλείψει φιλάθλων.
Πάρτε λοιπόν ψυχίατρο, νευρολόγο ή ψυχολόγο, άλλωστε τόσοι ειδικοί μαζεύτηκαν στο ΒΑΚ, ένας παραπάνω δεν θα βλάψει, για να μην πάμε όλοι οι υπόλοιποι για ψυχίατρο. Ο χρόνος σώνεται, η υπομονή του κόσμου επίσης και στην τελική κανείς δεν θα θυμάται πως τα έκανες όλα καλά αφού στο τέλος τα... σκ@τωσες!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Η απίστευτη εικόνα μετά το γκολ του Μακέντα
Ο Σίμος και τα γκολ στις καθυστερήσεις
