Πού είναι ο ΟΦΗ, οέο;
Ο ΟΦΗ της Τρίπολης είναι αυτός που δημιουργεί μπελάδες στον εαυτό του. Ο ΟΦΗ με τον Παναθηναϊκό είναι αυτός που προλαβαίνει την έξοδο στην Ευρώπη. Άρα το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με την ποιότητα.
Και να που ο ΟΦΗ επιστρέφει στα... συνηθισμένα. Εξι μέρες κράτησαν τα χαμόγελα για τη νίκη επί του Παναθηναϊκού. Εξι μέρες κράτησε η αισιοδοξία των φιλάθλων ότι οι παθογένειες που τον κρατούν χαμηλά στον βαθμολογικό πίνακα, ανήκουν στο παρελθόν.
Ο ΟΦΗ το Σάββατο έβγαλε κόντρα στον Αστέρα ένα μέρος της εικόνας του αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Η διαφορά, όμως, δεν είχε να κάνει μόνο με τη διάρκεια, αλλά και με την πίεση. Αυτή τη φορά η κρητική ομάδα δεν ήταν εκείνη που πίεσε τον αντίπαλο, αλλά εκείνη που αισθάνθηκε τη θηλιά στο λαιμό όσο ο ρυθμός και η ένταση του αντιπάλου αυξανόταν.
Με τα μέχρι τώρα δεδομένα δύο είναι τα πράγματα που βασανίζουν τον εφετινό ΟΦΗ: η διάρκεια και το κίνητρο. Το ένα φέρνει τ' άλλο και τα δύο μαζί μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις τα είδαμε. Κόντρα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.
Έχει δείξει ότι μπορεί
Στα υπόλοιπα παιχνίδια οι «μελανόλευκοι» δεν είχαν την ίδια εικόνα. Δεν μπήκαν στο γήπεδο για να γίνουν το αφεντικό, αλλά για να ακολουθήσουν τον ρυθμό του αγώνα. Με τον Αστέρα στην Τρίπολη η κρητική ομάδα μπήκε με λίγη περισσότερη ορμή που την έφερε το 3-1 επί του Παναθηναϊκού την περασμένη αγωνιστική, αλλά το μυαλό έμεινε εκεί. Στην προηγούμενη Κυριακή.
Αυτές οι έξι μέρες που μεσολάβησαν από τον θρίαμβο μέχρι τη (νέα) ήττα, δείχνουν το πρόβλημα. Δεν είναι ότι δεν μπορεί, αλλά δεν ξέρει πως να το κάνει συνέχεια.
Ο Νίκος Παπαδόπουλος, λοιπόν, καλείται να βρει λύση ακριβώς σε αυτό. Ομάδα με προσόντα έχει, παίκτες για να σηκώσουν το εφετινό βάρος διαθέτει, αλλά δεν μπορεί να βρει γιατρειά στη διάρκεια. Μία καλή εμφάνιση και τρεις μέτριες δεν φέρνουν αποτελέσματα ούτε φτιάχνουν ψυχολογία. Και σίγουρα δεν φτάνουν για να επιτευχθεί ο στόχος της χρονιάς.
Ο ΟΦΗ κόντρα στον Παναθηναϊκό προλαβαίνει και το τρένο της Ευρώπης. Ο... άλλος ΟΦΗ θα μπει σε μπελάδες. Που ο ίδιος δημιουργεί.
