Πύρρος Δήμας: «Για την Ελλάδα ήμουν Αλβανός και για την Αλβανία ήμουν Ελληνας»
Με αφορμή τα ρατσιστικά φαινόμενα των τελευταίων ημερών, ο χρυσός ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας, παραχώρησε συνέντευξη και αναφέρθηκε σε όσα έζησε και ο ίδιος.
Ο Πύρρος Δήμας μίλησε στη LIFO για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε μετά το θάνατο της συζύγου του, αλλά και για την αντιμετώπιση που είχε στην Ελλάδα και στην Αλβανία.
-Βιώσατε τον ρατσισμό τα πρώτα χρόνια της πορείας σας λόγω της καταγωγής σας μέχρι να εξελιχθείτε στον εθνικό ήρωα που υψώνει την ελληνική σημαία. Αισθανθήκατε ποτέ ότι υπάρχει μια μορφή υποκρισίας σε αυτήν τη μεταστροφή της κοινής γνώμης; Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια το ζούμε με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο αυτό – αν και έχουμε τόσο πρόσφατη την κραυγή Τσουκαλά περί πιθήκων…
«Εντάξει, ο Τσουκαλάς είναι για εισαγγελέα, δεν αξίζει να ασχοληθούμε παραπάνω. Ο ρατσισμός, όμως, είναι ένα σύνθετο φαινόμενο. Έχει να κάνει με την εποχή, τις συνθήκες υπό τις οποίες ζει κάθε κοινωνία, τον πλούτο και, κυρίως, τη φτώχεια των ανθρώπων.
Εγώ ήρθα στην Ελλάδα πριν από τριάντα χρόνια, όταν στη χώρα έφτανε ένα μεγάλο κύμα μεταναστών όχι μόνο από την Αλβανία, αλλά από ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη. Σε μια κλειστή κοινωνία σαν την ελληνική ήταν λογικό να εκδηλωθεί αντίδραση. Δεν ήταν, φυσικά, καλό, αλλά ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε. Τριάντα χρόνια μετά έχουν γίνει αρκετά βήματα προόδου, δεν γίνεται να μην το παραδεχτούμε αυτό. Όμως πρέπει να γίνουν περισσότερα. Όποιος έχει παιδιά ξέρει ότι οι κοινωνίες αλλάζουν με τις γενιές που έρχονται. Σε κάποια πράγματα πιο εύκολα φεύγουν οι άνθρωποι παρά οι ιδέες τους. Ένας Έλληνας 30 ετών έχει πάει σχολείο με παιδιά άλλων εθνικοτήτων, έχει δουλέψει, έχει κάνει σχέσεις μαζί τους. Δεν κουβαλάει τον συντηρητισμό που είχαν οι γονείς του, είναι φυσιολογικό αυτό. Τότε που ήρθα εγώ στην Ελλάδα, όμως, ήταν αλλιώς...».
- Τι εννοείτε;
«Εδώ ήμουν Αλβανός, στην Αλβανία ήμουν Έλληνας, μπέρδεμα. Έχουν συμβεί διάφορα περιστατικά που θα μπορούσα να σας διηγηθώ, αλλά, εντάξει, εγώ, ας πούμε, ήμουν τυχερός. Άλλοι έχουν περάσει και περνάνε χειρότερα. Και ξέρετε κάτι; Το θέμα δεν είναι το κάθε περιστατικό, αλλά ο μόνιμος φόβος που βάζει μέσα σου. Εγώ έμπαινα στο λεωφορείο και πιανόμουν από την ψηλότερη λαβή για να φαίνονται τα χέρια μου. Φοβόμουν ότι έτσι και χανόταν κανένα πορτοφόλι θα κατηγορούσαν εμένα... ― Είμαστε ρατσιστές οι Έλληνες; Νομίζω ότι οι Έλληνες είμαστε ρατσιστές προς τους αδύναμους και τους φτωχούς. Εγώ, αν δεν γινόμουν ολυμπιονίκης, δεν θα με αποδέχονταν εύκολα. Με μισό μάτι θα με έβλεπαν. Το ίδιο και ο Γιάννης. Αν είχε μείνει να πουλάει CD, θα ήταν, απλώς, ένας μαύρος που πουλάει CD. Έγινε draft και τον κάλεσε ο Σαμαράς στο Μαξίμου για να του δώσει υπηκοότητα. Ε, δεν είναι υποκριτικά όλα αυτά; Μας αγάπησαν επειδή είχαμε να δώσουμε αυτό που αγαπάει περισσότερο κάθε λαός: υπερηφάνεια».
- Tι θα λέγατε σε έναν 18χρονο που θα ψηφίσει πρώτη φορά και σκέφτεται να υποστηρίξει τη Χρυσή Αυγή;
«Θα του έλεγα ότι είναι ένα από τα λάθη που δεν τα συγχωρεί ούτε η νιότη του. Θα του μιλούσα για τις πολιτικές καταβολές αυτών των ανθρώπων και γι' αυτά που έχουν κάνει. Θα του έδειχνα τα χαμένα νιάτα του Φύσσα, θα του θύμιζα ότι οι άνθρωποι αυτοί δικάζονται με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Αλήθεια, ξέρετε για ποιον λόγο καθυστερεί η δίκη τους; Όμως, πάνω απ' όλα, θα του έλεγα ότι η πολιτική είναι σύνθεση και συμμετοχή. Χρυσή Αυγή σημαίνει ύβρις και απόρριψη. Ποιος θέλει να δώσει το πρόσωπό του σε μια ύβρη;».
