ΟΦΗ: Μια αθάνατη ψυχή με ασπρόμαυρες διαδρομές

Τα χρώματά του, ταυτοτικό στοιχείο του DNA του: Μαύρες αλλά και άσπρες σελίδες “ντύνουν” το βιβλίο των 100 χρόνων ζωής που συμπληρώνει σήμερα ο ΟΦΗ. Άλλοτε σκοτεινές, κι άλλοτε κατάφωτες διαδρομές συνάντησε και διαμόρφωσε (σ)το διάβα του.

Μύθοι, άθλοι, λαβωματιές, πίκρες και μία σταθερά: η αντίσταση στον υποδούλωση και στον θάνατο.

Ένας αιώνας Ιστορίας, πλήρως αντιπροσωπευτικός της κρητικής κληρονομιάς του: μια ασπίδα περηφάνιας, μια αθάνατη ψυχή, που κρατούν ψηλά και σταθερά οι οπαδοί του.
Η ομάδα – σύμβολο της Κρήτης μέσα στις δεκαετίες ανέδειξε πολλούς πρωταγωνιστές: παίκτες, προπονητές, παράγοντες, φιλάθλους · αφανείς και φανερούς ήρωες που σήκωσαν και σηκώνουν στα χέρια τους τον Όμιλο μόνο με την ανάσα τους, μόνο με το σκίρτημα της καρδιάς τους: τα άγχη, τις αγωνίες, την αγνή και ανιδιοτελή αγάπη κι αφοσίωσή τους. Συναισθήματα αλληλοτροφοδοτούμενα, που αδειάζουν για να ξαναγεμίσουν, παίρνοντας δύναμη από τις επιτυχίες και πείσμα και κίνητρο από τις αποτυχίες.

Τα πρόσωπα πάνε κι έρχονται, τα κεράκια μπορεί να σβήσουν, λόγω των σημερινών εορτασμών στην τούρτα των γενεθλίων, δεν ισχύει όμως το ίδιο και με το πάθος: Είναι η φωτιά που άναψε επίσημα στις 10 Δεκεμβρίου του 1925 κι από τότε μέχρι σήμερα άντεξε στις κακοτοπιές, στις μπόρες και στις καταιγίδες, “φούντωσε” στις “χρυσές” εποχές, όταν στο ενετικό λιμάνι εισήλθε κι άλλος ευρωπαϊκός αέρας· εξασθένισε νομοτελειακά, γιατί όλα κι όλοι κάνουν τον κύκλο τους, η φλόγα ωστόσο συνεχίζει να ενώνει τα τρία γράμματα σαν προσευχή, και καίει με την ίδια δύναμη και την ίδια προσμονή, για τα καλύτερα τα οποία όλοι εύχονται, από άκρη σε άκρη όλο το νησί: ΟΦΗ.