Alternatives: Ζήτω ο Εργοτέλης!

Οι οργανωμένοι φίλοι του ηρακλειώτικου συλλόγου τονίζουν πως είναι έτοιμοι να συνεχίσουν το έργο εκείνων, που… άναψαν τη φλόγα.

Αναλυτικά: «Η χρονιά συμπλήρωσης 90 χρόνων αθλητικής και κοινωνικής ύπαρξης του ΕΡΓΟΤΕΛΗ δεν μπορεί παρά να μας βρίσκει υπερήφανους για τον ιστορικό μας Σύλλογο. Στην πολύπαθη, μα γεμάτη όμορφες στιγμές, πορεία, είναι πολλοί αυτοί που κράτησαν ψηλά τη σημαία του.

Στα πρώτα δύσκολα χρόνια της ίδρυσής του, το μακρινό 1929, στη λέσχη του Ροϊδη, στο κέντρο του Ηρακλείου, στην οδό Χάνδακος, άναψε η φλόγα που έμελλε να μας οδηγεί μέχρι σήμερα. Αυτή η φλόγα, που άλλοτε φούντωνε και άλλοτε αργόσβηνε, όμως πάντα υπήρχε, ήταν αποτέλεσμα των ανησυχιών νέων αθλητών και φιλάθλων, που δεν καλύπτονταν με τα έως τότε υπάρχοντα σωματεία της πόλης.

Ο Μιχάλης Λογαριαστάκης (εμπνευστής της ίδρυσης του σωματείου το 1929, που αποτέλεσε στέλεχός μέχρι το 1946 όταν και φυλακίστηκε και εξορίστηκε για πολιτικούς λόγους), ο Δημήτρης Μαλαγαρδής (με σημαντική κοινωνική δράση στη πόλη), ο Αριστομένης Μυστίλογλου (γνωστός Μικρασιάτης έμπορας), η Ελένη Λελεδάκη (δραστήρια καθηγήτρια φυσικής αγωγής με πρωτοπόρο ρόλο, για την εποχή, για μια γυναίκα σε αθλητικό σωματείο), ο Ιωάννης Ζερβουδάκης (δικηγόρος από τη Βιάννο), ο Νίκος Νυκτικάκης (διακεκριμμένος γιατρός της εποχής), αποτέλεσαν μια παρέα ριζοσπαστών ανήσυχων πνευματικά ανθρώπων, που τους ένωνε η αγωνία να υπερασπιστούν και να διαδώσουν τις αξίες του αθλητισμού, φτιάχνοντας παράλληλα κοινωνικά ευαισθητοποιημένους ανθρώπους. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους με απλούς φίλαθλους, γυναίκες και άντρες όλων των κοινωνικών στρωμάτων, με πολλούς πρόσφυγες και αθλητές, αποτέλεσαν τους πρώτους εμπνευστές και ιδρυτές της Αθλητικής Ένωσης Ηρακλείου "ο ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ" που, στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις και μόνο, έδωσαν ζωή και πνοή στις ιδέες τους.

Ο Κνώσσιος Ολυμπιονίκης, ο αθλητής που νίκησε δύο φορές στους Ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας και σε άλλους σημαντικούς αγώνες, δοξάστηκε από τους ποιητές της εποχής, ήταν επίσης κοινωνικά ενεργός και ανήσυχος, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα την εξορία του. Αυτά ακριβώς ήθελαν να σηματοδοτήσουν οι ιδρυτές του συλλόγου, δίνοντας το όνομα του στον Σύλλογο.

Το κίτρινο και το μαύρο χρώμα επιλέχθηκαν σαν χρώματα, εξαιτίας της έντονης παρουσίας τους στον Μινωικό πολιτισμό.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησαν όλα, 90 χρόνια πριν... Μπολιάζοντας γενιές και γενιές όλες αυτές τις δεκαετίες, χιλιάδες Ηρακλειώτες, Κρητικοί και όχι μόνο, συνέχισαν και συνεχίζουν να κρατάνε τη φλόγα αναμμένη για να την παραδώσουν στις επόμενες γενιές.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΔΩ, ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ, ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ!

ΖΗΤΩ Ο ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ!».