Από τη μύγα ξύγκι
Ο ΟΦΗ θα παίζει για να κερδίζει όχι μόνο τα ματς επιβίωσης, αλλά και τα λάθη των ανθρώπων του - Του Μανόλη Γρηγοράκη
Τα καλά νέα είναι ότι μετά από τρεις αγωνιστικές πλέι άουτ ο ΟΦΗ είναι σε θέση παραμονής, δεν έχει χάσει ματς, έχει μαζέψει 5 βαθμούς, έχει δεχτεί μόνο ένα γκολ και για πρώτη φορά έβγαλε ολόκληρο ματς χωρίς μυϊκό τραυματισμό.
Κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά νέα και αρχίζουν τα άσχημα: δεν κέρδισε για τρίτο παιχνίδι στη σεζόν τον Απόλλωνα, δεν έβγαλε τελική της προκοπής, έφαγε τρεις φάσεις (για γκολ) στα τρία πρώτα λεπτά, πήρε μόλις ένα βαθμό εκεί που η ΑΕΛ πήρε τρεις.
Τα άσχημα νέα συνεχίζονται: η ΑΕΛ πήρε τρεις βαθμούς (και) στο Περιστέρι, μετράει δυο «διπλά» και δυο πόντους παραπάνω από τον ΟΦΗ στο μίνι πρωτάθλημα των φτωχών συγγενών της Σούπερλιγκ και έβαλε πίεση στον Ατρόμητο που το ερχόμενο Σάββατο κατεβαίνει στο Γεντί Κουλέ. Αν οι μισθοφόροι του Κούγια δεν κέρδιζαν τον επόμενο αντίπαλο του ΟΦΗ, ο βαθμός στη Ριζούπολη θα άξιζε κάτι, μπορεί και αρκετά. Τώρα αξίζει ελάχιστα, μπορεί και τίποτα - πολύ περισσότερο αν ο Βόλος δεν έκανε αυτό που λίγοι περίμεναν, να νικήσει δηλαδή τον -ουραγό πλέον- Παναιτωλικό.
Ο ΟΦΗ του Νιόπλια είναι μια ομάδα που προσπαθεί να παίξει στο μάξιμουμ των περιορισμένων δυνατοτήτων της και ο Νιόπλιας ένας προπονητής που προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξύγκι κι από το καπέλο λαγούς. Αυτό δεν πετυχαίνει πάντα. Αν πετύχαινε, ο ντε Γκουζμάν θα γινόταν αίφνης σημαιοφόρος του αγώνα για τη σωτηρία, ο Μεγιάδο αλάνθαστος στην πάσα, ο Σακόρ δεκάρι, ο Στάρτζεον βιονικός και ο Μπαλογιάννης με τον Νοικοκυράκη και τον Ουές «game changers» που λέμε και στα χωριά μας.
Ο ΟΦΗ του Νιόπλια μπορεί να έπαψε να είναι η ομάδα που άφησε ο Σίμος, αλλά θα εξακολουθεί μέχρι το τέλος αυτής της καταραμένης χρονιάς να είναι η ομάδα που σχεδίασαν οι Σαμαράδες. Με παίκτες που αποκτήθηκαν για να κάνουν τη διαφορά και αντ’ αυτού κάνουν θεραπεία και παίκτες που έπρεπε να αποκτηθούν και δεν αποκτήθηκαν.
Με αυτά και με αυτούς θα πάει ο ΟΦΗ ως το τέλος. Θα παίζει για να κερδίζει όχι μόνο τα ματς της επιβίωσής του, αλλά και τα λάθη των ανθρώπων του. Θα παίζει στο όριο: με το ένα πόδι στη Σούπερλιγκ και το άλλο στη Σούπερλιγκ 2.
