Αρχηγέ, έχεις γράμμα...

Με αφορμή τα γενέθλια του Ανέστη Νάστου, το Capitano.gr γράφει για τον κάπτεν του ΟΦΗ, του οποίου η προσφορά στην ομάδα, στα χρόνια της παρουσίας του στην Κρήτη, έχει κάνει τον κόσμο του Ηρακλείου να επιδεικνύει αναγνώριση και υψηλή εκτίμηση προς το πρόσωπό του. Αυτή όμως, ήρθε με υπομονή και ιδρώτα και με πάνω από 100 παιχνίδια με την ασπρόμαυρη φανέλα.

«Αρχηγός δεν είσαι μόνο την Κυριακή στο γήπεδο, αλλά στην καθημερινότητα της ομάδας. Πρέπει να είσαι κοντά στους συμπαίκτες σου, να τρέχεις δίπλα τους, να τους βοηθάς και να είσαι πάντα ήρεμος. Διότι τα καλά αποδυτήρια αποβάλλουν όλους όσους δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν», είχε δηλώσει, με αφορμή ερώτηση για το το πως είναι να είσαι αρχηγός στον ΟΦΗ.

Αρχηγός από κούνια

Ο Ανέστης Νάστος είναι ο ποδοσφαιριστής που λειτουργεί ως φύσει αρχηγός σε μια ομάδα, είτε φοράει το περιβραχιόνιο, είτε όχι. Ο παίκτης – προπονητής, που θα αναλάβει να εμψυχώσει τους συμπαίκτες του, να τους συμπαρασύρει στην πίστη που έχει ο ίδιος, για το καλύτερο που μπορούν μαζί να πετύχουν για την ομάδα.

Ένας ποδοσφαιριστής που διαθέτει νοοτροπία την οποία, θα ήθελε κάθε προπονητής να έχουν οι παίκτες του, έχοντας πάντα ως προτεραιότητα την ομάδα, παραμερίζοντας κάθε ίχνος εγωισμού.

Συνάμα όμως πρόκειται και για έναν εξαίρετο άνθρωπο, με χαρακτήρα και ήθος που λαμβάνουν κοινής εκτίμησης και επιδοκιμασίας, με στοιχεία και ευαισθησίες οι οποίες δεν συναντώνται συχνά στην σημερινή εποχή, σε τέτοιο βαθμό.

Σαν σήμερα,το 1989, ήρθε στην ζωή και η ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία, ενώ κατά την ενηλικίωσή του αποφάσισε να μετατρέψει το χόμπι του σε επάγγελμα. Ασφαλώς παρουσίαζε χαρακτηριστικά που του επέτρεπαν την γρήγορη εξέλιξη και καθιέρωση στην θέση του αμυντικού μέσου. Περίσσιο πάθος και αυταπάρνηση, ικανότητα στις αναχαιτίσεις των αντίπαλων επιθέσεων και αποτελεσματικότητα στις εναέριες μονομαχίες.

Αγωνίστηκε στα γήπεδα της δεύτερης και τρίτης εθνικής κατηγορίας για πολλά χρόνια, σκληραγωγήθηκε περνώντας πολλές δύσκολες καταστάσεις, πριν πάρει την απόφαση να «κατηφορίσει» στην Κρήτη για λογαριασμό του ΟΦΗ, τον Ιανουάριο του 2016. Μάλιστα η πρόταση για να αγωνιστεί με τα ασπρόμαυρα, ήρθε σε μια κρίσιμη, χρονικά, συγκυρία με τον ίδιο να σκέφτεται ακόμα και να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο.

«Θυμάμαι τότε πως έλεγα ότι τελείωσε το ποδόσφαιρο για εμένα. Δεν έχω λόγο να παίζω εφόσον δεν μπορώ να ζήσω μέσω αυτού. Πέρασα πολύ δύσκολα χρόνια. Όταν ένας παίκτης ζητάει σε ηλικία 25 χρόνων χρήματα από τους γονείς του και φτάνει σε σημείο να παρακαλά προέδρους για τα δεδουλευμένα του, δεν μπορεί να παίζει επαγγελματικά», δηλώνει μετά την τραυματική εμπειρία που είχε, με τα οικονομικά προβλήματα της προηγούμενης ομάδας του, τον Ολυμπιακό Βόλου.

Στον ΟΦΗ, στην πιο δύσκολη περίοδο

Βρέθηκε στον ΟΦΗ σε μια περίοδο, όπου η ομάδα είχε γράψει την πιο μαύρη σελίδα της ένδοξης ιστορίας της, αγωνιζόμενη στα «αλώνια» της Γ’ Εθνικής, προκειμένου να ενισχύσει την προσπάθεια για άμεση άνοδο στην δεύτερη, την τάξει, κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Παρά τις δυσκολίες, η ομάδα πέτυχε τον στόχο της, με το Νάστο «στυλοβάτη» του εγχειρήματος, όπως συνέβη και τις δυο επόμενες χρονιές στην Β’, όπου πολλάκις συσπείρωσε τους συμπαίκτες του, σε στιγμές που η ομάδα βίωνε οριακές καταστάσεις.

Με την ίδια μαχητικότητα που διακρίνει το αγωνιστικό του στιλ, αντιμετώπιζε και τις συνέπειες που επέφερε η οικονομική ένδεια του ΟΦΗ εκείνο το διάστημα, με αποκορύφωμα τον Ιανουάριο του 2018. «Ήμασταν 13. Έμπαιναν στην αποστολή ακόμη και τραυματίες. Μετά τη νίκη με 3-0 επί του Κισσαμικού, κλαίγαμε στα αποδυτήρια.Ήταν περίοδος που μαζευόμασταν και αναρωτιόμασταν τι θα γίνει έπειτα. Μοιράζαμε ακόμα και 200 - 300 ευρώ σε όσους αντιμετώπιζαν βιοποριστικό πρόβλημα. Δεν μπορούσαμε να αφήσουμε την ομάδα να διαλυθεί ξανά», είχε τονίσει. Εντέλει, έπειτα από ένα μπαράζ 12 διαδοχικών νικών, ο Όμιλος πανηγύρισε την επιστροφή του στην Σούπερ Λιγκ.

Παράλληλα, κατά την παραμονή του στο Ηράκλειο, ανέπτυξε μια ξεχωριστή και πολύ ιδιαίτερη σχέση με την μικρή Ραφαέλα, που πάσχει από σύνδρομο Down, η οποία έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. «Γνώρισα τους γονείς της το 2017, έμαθα την ιστορία της και αμέσως με άγγιξε. Έπειτα από ένα πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε μετά την γέννηση της κόρης μου, ευαισθητοποιήθηκα πολύ περισσότερο. Πλέον μιλάμε αρκετά συχνά στο τηλέφωνο με τον πατέρα της».

Η αμφισβήτηση και η αναγνώριση

Ωστόσο έμελλε να ζήσει δυνατές συγκινήσεις με τον ΟΦΗ ακόμα και μετά τις δυο ανόδους, καθώς πέρυσι χρειάστηκε το γκολ του Ναμπί στα τελευταία δευτερόλεπτα για να επικρατήσει ο ΟΦΗ στα μπαράζ παραμονής επί του Πλατανιά, στο «Γεντί Κουλέ».

Σε ένα παιχνίδι που ως αρχηγός έπαιξε ξανά τον δικό του, κομβικό, ρόλο. Πριν την έναρξη του αγώνα, έδειξε στους συμπαίκτες του την φωτογραφία της Ραφαέλας από το νοσοκομείο, λέγοντάς τους να παίξουν για εκείνους «που αγαπάτε και σας αγαπούν».

Σε μια βραδιά, όπου μετά τη λήξη της αναμέτρησης και εν μέσω πανηγυρισμών έκανε μια δήλωση που προκάλεσε την έκπληξη όλων, αφού δεν συνηθίζεται τέτοιου είδους τοποθέτηση από την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών.

«Μπορεί να μην είμαι καλός ποδοσφαιριστής, αλλά τιμώ την ομάδα όσο μπορώ καλύτερα». Αργότερα υποστήριξε επ’ αυτού, πως « σκέφτηκα ρεαλιστικά. Ήταν μια δύσκολη χρονιά για μένα, μου ασκήθηκε έντονη κριτική. Προσπαθώ πάντα να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Το είπα γιατί το ένιωσα, βγήκε ένα βάρος από μέσα μου».

Ενδεχομένως η ψυχή και η προσωπικότητα να υπερέχουν, εν προκειμένω, έναντι της τεχνικής, εντούτοις αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει να επιδείξει ποιοτικές στιγμές, όπως το «άπιαστο» γκολ που είχε πετύχει έξω από την περιοχή, τον Γενάρη του 2019, κόντρα στον Εργοτέλη στο Παγκρήτιο. Εντούτοις και εκτός των τεσσάρων γραμμών έχει προβεί σε σημαντικές και αξιόλογες κινήσεις, όπως το κάλεσμα που απηύθυνε στους συναδέλφους του, στα τέλη του περασμένου μήνα, για εθελοντική αιμοδοσία, συμβάλλοντας στις ανάγκες που υπάρχουν στα νοσοκομεία με την επικρατούσα κατάσταση.

Έχει δηλώσει επανειλημμένα περήφανος για τον ΟΦΗ, για την φιλοσοφία και τη νοοτροπία της ομάδας, τις αξίες που πρεσβεύει και την προσέγγισή της στον ανθρωπιστικό παράγοντα. Προφανώς έτσι εξηγείται και το «δέσιμό» του με το περιβάλλον της. Συμμερίζεται την ίδια φιλοσοφία και ασπάζεται τούτο το πνεύμα.

«Η ομάδα πρεσβεύει κάτι όμορφο για το νησί, είναι παράδειγμα προς μίμηση. Υπερασπίζεται αξίες όπως αγάπη, σεβασμός, αλληλεγγύη, στήριξη. Χαίρεσαι να είσαι στον ΟΦΗ. Μακάρι να κλείσω την καριέρα μου εδώ. Άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου, η ζωή μου. Νιώθω τιμή και περηφάνια που είμαι εδώ».