Αργήσαμε να πούμε «άντε γεια»
Ρίξαμε στον Καιάδα τον "Φρανκεστάιν" που εμείς δημιουργήσαμε. Αργήσαμε να καταλάβουμε πως δεν ήταν αστείο. Γράφει ο Σταύρος Καραϊνδρος.
Από τη στιγμή που άρχισε όλη αυτή η συζήτηση για τον ρατσισμό με αφορμή την επίθεση που δέχθηκε ο αδερφός του Γιάννη Αντετοκούνμπο, Θανάσης, εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας από τα ΜΜΕ τα χιουμοριστικά videos με τον γνωστό οπαδό του Ολυμπιακού και πρωταγωνιστή του σχετικού θέματος, Τάκη Τσουκαλά.
Πλέον, τα videos δεν είναι viral ούτε αστεία. Το δημιούργημα των Μέσων δεν είναι πια άξιος σχολιασμού. Ο "Φρανκεστάιν" απομονώθηκε.
Πώς απέκτησε αυτή την τηλεοπτική δύναμη ο Τάκης Τσουκαλάς; Πώς έχει γίνει το πρόσωπο της αθλητικής επικαιρότητας εδώ και μια εικοσαετία; Πώς κέρδισε παραπάνω από τα 15 λεπτά δημοσιότητας του Ουόρχολ; Δεν ήρθε ουρανοκατέβατος ούτε αποτελεί ένα γραφικό δείγμα της τηλεοπτικής πραγματικότητας.
Ο συγκεκριμένος οπαδός που -ποιος στη χάρη του- η "Εκίπ" χαρακτήρισε σε δημοσίευμά της "δημοσιογράφο" είναι σε αυτή τη θέση μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από άλλες τηλεοπτικές προσωπικότητες, έχει δημιουργήσει τη δική του ιστορία στο Μέσο, η παρουσία του σε αυτό έχει πολλές στιγμές οπαδικής καλτίλας, ελληνικού σουρεαλισμού και κάφρικης συνείδησης. Η λέξη "πίθηκος" που χρησιμοποίησε για να χαρακτηρίσει τον Θανάση Αντετοκούνμπο είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα του οπαδισμού. Δεν ήταν μόνο αυτό, ήταν ΚΑΙ αυτό.
Τσουκαλάδες έχουν όλες οι ομάδες, οπαδούς που δεν ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος, το ανθρώπινο από το τραβηγμένο και δεν βάζουν όρια στα όσα λένε και κάνουν. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί. Μόνο που τον Τσουκαλά τον δημιουργήσαμε εμείς. Κόσμος, αναγνώστες, δημοσιογράφοι. Εγινε το καθημερινό "εύκολο θέμα", το video που θα "πουλήσει", οι αστείες ατάκες του, οι γκριμάτσες, το περίφημο "άντε γεια". Ο (επικίνδυνος) σουρεαλισμός του πράγματος.
Και ξαφνικά, αυτόν που "γεννήσαμε" τον πετάξαμε στον Καιάδα. Καταλάβαμε ότι αυτά δεν ήταν αστεία και ο ίδιος δεν ήταν τηλεοπτική προσωπικότητα, αλλά ένα πρόσωπο που έριχνε λάδι στη φωτιά του ακραίου οπαδισμού.
Αργήσαμε να του πούμε "άντε γεια". Αργήσαμε να καταλάβουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Επρεπε να αγγίξει ένα τόσο ευαίσθητο θέμα για να συνειδητοποιήσουμε άπαντες πως ό,τι προβαλλόταν στα Μέσα ακόμα και εν είδει αστεϊσμού ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΣΤΕΙΟ. Ηταν επικίνδυνο.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν μπαίνει δίπλα στον Τσουκαλά και τον κάθε Τσουκαλά οποιασδήποτε ομάδας. Δεν μπαίνει δίπλα στον ρατσιστή και στον φασίστα. Ο Αντετοκούνμπο δεν μας βλέπει καν. Εγινε αυτό που είναι από μόνος του. Από το μηδέν έφτασε στην κορυφή.
Τον Αντετοκούνμπο τον ξέραμε. Ηρθε η ώρα να γνωρίσουμε και τους άλλους. Το πραγματικό πρόσωπο αυτών που τους πλάσαραν ως κάτι χιουμοριστικό.
Δεν γελάσαμε ποτέ μαζί τους. Τώρα γελάμε με αυτούς που ανακάλυψαν την πραγματική εικόνα. Αργήσαμε να πούμε "άντε γεια" στον ρατσισμό και τα παράγωγά του.