Δώρα Παντέλη: «Με έχουν φτύσει και με έχουν απειλήσει»
Η πρώην αθλήτρια και γνωστή αθλητικογράφος έχει βιώσει ακραία σκηνικά στα παρκέ.
H Δώρα παντέλη μίλησε στο σάιτ oneman με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και αναφέρθηκε στα όσα μπορεί να περάσει μια γυναίκα, η οποία θέλει να κάνει καριέρα στον αθλητισμό ή στην αθλητική δημοσιογραφία.
Μεταξύ άλλων, τόνισε:
Η ανισότητα υπάρχει σε όλους τους χώρους, όχι μόνο στον αθλητισμό. Στην Ελλάδα έχουμε πρόβλημα με τη νοοτροπία μας. Βάζουμε ταμπέλες και σκεφτόμαστε στερεοτυπικά σε πολλά πράγματα. Όσον αφορά τον χώρο του αθλητισμού υπάρχει πάντα το «έλα μωρέ που θες να γίνεις αθλήτρια. Πότε θα κάνεις οικογένεια;».
Με ενοχλεί πάρα πολύ η ερώτηση «καριέρα ή οικογένεια;». Γιατί να πρέπει μια κοπέλα να αναγκάζεται να διαλέξει ένα από τα δύο και οι άνδρες να κάνουν και τα δύο παράλληλα; Σίγουρα η μητρότητα παίζει μεγάλο ρόλο και η γυναίκα έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε μια οικογένεια. Από εκεί και έπειτα, όμως, δεν σημαίνει ότι ένα παιδί κλείνει και την πόρτα της σε αυτό που θέλει να κάνει.
Στην Ελλάδα τα μυαλά μας έχουν μείνει κάποια χρόνια πίσω. Προσωπικά το βιώνω ακόμα και τώρα αυτό το «πότε θα κάνεις ένα παιδάκι;». Ο χώρος του αθλητισμού είναι λίγο άδικος. Τα καλύτερα χρόνια για μια γυναίκα που παίζει μπάσκετ είναι από τα 30 μέχρι τα 35. Από την άλλη, είναι και η πιο γόνιμη ηλικία για να κάνει παιδί. Δυστυχώς, εδώ δεν μπορείς να πεις pvw θα κάνω ένα παιδί, θα σταματήσω μια χρονιά και θα ξαναγυρίσω. Θεωρείται κάπως περίεργο. Δεν είμαστε όπως στο WNBA, που οι αθλήτριες παίρνουν τα παιδιά τους μαζί τους στο γήπεδο.
Ως παίκτρια έχω ακούσει τα χειρότερα από φιλάθλους. Πραγματικά, αν δεν έχεις παρακολουθήσει γυναικείο αγώνα μπάσκετ, δεν μπορείς να καταλάβεις τι συμβαίνει. Θα ντραπείς να μπεις στο γήπεδο με αυτά που θα ακούσεις. Είναι η παιδεία μας τέτοια, να εξευτελίζουμε το γυναικείο φύλο. Έχει χαθεί κάθε σεβασμός. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει.
Η δουλειά που κάνω τώρα είναι ακόμη πιο hardcore. Κάθε μέρα που δουλεύω ξέρω ότι δεν θα πάρω ποτέ «μπράβο» από κανέναν, αλλά στο πρώτο μικρός λάθος θα με αμφισβητήσουν. Από τη μία με πεισμώνει να γίνομαι καλύτερη, αλλά από την άλλη με στεναχωρεί γιατί πρέπει να προσέχω τα πάντα. Από το φόρεμα που θα φορέσω και το πώς θα περπατήσω, μέχρι το τι θα πω. Ακόμη κι ένα όνομα παίκτη να προφέρω λάθος, θα βγουν να πουν «έλα μωρέ τι κάνει εκεί το κοριτσάκι;».
Όταν είχαν κόσμο τα γήπεδα δεχόμουν και απειλές την ώρα του αγώνα. Στην αρχή τρόμαξα, αλλά πλέον έχω μάθει να το αντιμετωπίζω. Την πρώτη φορά που έγινε ένα αντίστοιχο περιστατικό σε κάποιο γήπεδο, έβγαλα τα ακουστικά μου και έφυγα κλαίγοντας. Δεν άντεχα να με απειλούν και να με φτύνουν την ώρα που κάνω εκπομπή.
