«Έφυγε» ένας από μας
Όταν έπιασε Hράκλειο δεν φανταζόταν ότι θα ήταν το λιμάνι της ζωής του. Ο Μανόλης Γρηγοράκης αποχαιρετά τον Μίλτο Ανδρεανίδη
Το κυνήγι του ονείρου για καριέρα στην Α’ Εθνική τον έβγαλε αρχές δεκαετίας του ‘80 στο Ηράκλειο. Στην αρχή σαν ένας απ’ όλους, τους τόσους και τόσους - έρχονταν πολλοί τότε να παίξουν στον ΟΦΗ που με τον Θόδωρα στο τιμόνι έριχνε τις πρώτες σπρωξιές για μια θέση στη βιτρίνα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όταν ο Μίλτος έπιασε λιμάνι δεν φανταζόταν ότι θα ήταν το λιμάνι της ζωής του όλης, όχι μόνο της ποδοσφαιρικής. Ήρθε βλέπεις λίγο μετά κι ο Γκέραρντ, στα χέρια του οποίου ο Μίλτος έγινε από... στοπεράτζα (που λέγανε οι παλιοί) ένας σύγχρονος στόπερ της εποχής, κάτι πολύ πιο πάνω απ’ αυτό που φανταζόταν όταν πρωτοφόρεσε τη φανέλα του ΟΦΗ.
Όταν την κρέμασε, το 1992, δέκα χρόνια μετά την πρώτη φορά, ήταν Κυπελλούχος Ελλάδας και Βαλκανίων, ανήκε δηλαδή στο πάνθεον των ποδοσφαιρικών ηρώων της τόπου μας, που είχε πια γίνει και δικός του. Και θα έμενε για πάντα τέτοιος, έως την τελευταία στιγμή.
Ο Μίλτος δεν πρόλαβε να φορέσει τη φανέλα με την Κρήτη στην πλάτη, μα φόρεσε τόσα χρόνια τη φανέλα με την Κρήτη στην καρδιά. Την καρδιά του.
Αυτή που έπαψε να χτυπά πριν από λίγες ώρες. Οι καλές οι καρδιές λυγίζουν πιο εύκολα και του Μίλτου ήταν από τις καλύτερες. Ήρθε ξενομπάτης κι έφυγε σαν ένας από μας και κάτι παραπάνω: πιο Κρητικός από τους Κρητικούς. Καλοστραθιά του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Πένθος στον ΟΦΗ: Πέθανε ο Μίλτος Ανδρεανίδης
