Εκεί που η σκοπιμότητα συναντά την ψυχολογία της ύλης
Ο ΟΦΗ δεν ήταν καλός στη Ριζούπολη, αλλά η ουσία είναι αλλού. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος
Ο ΟΦΗ δεν πήγε στη Ριζούπολη για να πάρει την ισοπαλία. Πήγε να παίξει με τον Απόλλωνα για να πάρει τη νίκη. Αλλά οι συνθήκες που γεννήθηκαν μέσα από το ματς έφεραν τη σκοπιμότητα και η σκοπιμότητα ήρθε να κουμπώσει με την... ψυχολογία της ύλης. Αυτή που είναι ανεβασμένη μετά τη νίκη επί του ΠΑΣ και έχει δώσει στον Όμιλο την χαμένη αυτοπεποίθηση.
Το κακό ξεκίνημα της κρητικής ομάδας στον αγώνα έφερε μία ανάλογη συνέχεια μέχρι τη λήξη του πρώτου μέρους. Ο ΟΦΗ δεν ήταν καλός, δεν δημιούργησε και δεν απείλησε, αλλά τουλάχιστον μετά τις τρεις απανωτές ευκαιρίες του Απόλλωνα δεν δέχθηκε άλλες. Και εδώ ακριβώς κολλάει η σκοπιμότητα, στην εικόνα του β' ημιχρόνου.
Ο Όμιλος μπήκε στο χορτάρι για να κρατήσει πρωτίστως το μηδέν πίσω και από εκεί και πέρα ό,τι βγει. Βάσει συνθηκών και απουσιών, ο ΟΦΗ δεν είχε τη δημιουργία, ο ντε Γκουζμάν ήταν σε κακή μέρα και μάλλον ανέτοιμος τελικά να παίξει ως βασικός, φάσεις δεν μπορούσαν να παραχθούν, άρα η σκοπιμότητα είχε να κάνει στο βαθμό της ισοπαλίας. Αφού δεν μπορούμε να κερδίσουμε, τότε δεν πρέπει να χάσουμε. Σίγουρα αυτό πέρασε από το μυαλό του Νίκου Νιόπλια κατά τη διάρκεια του αγώνα. Κάτι φυσικά που είπε και ο ίδιος στις δηλώσεις του μετά την αναμέτρηση.
Δικαίως τόνισε ότι τα πλέι άουτ είναι ένα διαφορετικό πρωτάθλημα. Ό,τι έρχεται, φεύγει και δεν ξανάρχεται. Δεν υπάρχουν περιθώρια να ρεφάρεις κάπου αλλού. Και από τη στιγμή που ο Παναιτωλικός είχε χάσει νωρίτερα και έπειτα ακολουθούσε το ματς της ΑΕΛ στο Περιστέρι, ο ΟΦΗ έπρεπε οπωσδήποτε να πάρει κάτι από τη Ριζούπολη. Και πήρε τον πολύτιμο βαθμό. Γιατί όπως πολύ σωστά είπε ο Νιόπλιας: «ό,τι πάρεις είναι καλό, αν δεν πάρεις τίποτα είναι άσχημο».
