Ένα βήμα μπροστά... πολλά πίσω!

19:19 | 02/10/2022

Ο ΟΦΗ είναι άξιος της μοίρας του, από την αρχή τούτης της αναθεματισμένης χρονιάς - Του Δημήτρη Καρυωτάκη.

Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

Αυτός ο ΟΦΗ δεν μας αντιπροσωπεύει, δεν μας ταιριάζει! Αν αυτή ήταν η προετοιμασία 15 ημερών για να δούμε αυτό το σκορποχώρι που παρουσίασε ο Νιόπλιας στην Τρίπολη, καλύτερα να μην το βλέπαμε κάν! Σαν να μην δουλεύτηκε ούτε σε μια προπόνηση ο ΟΦΗ αυτές τις δυο βδομάδες, σαν βγήκαν να παίξουν με τον Αστέρα… καπάκι από τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ και δεν είχαν ανάσες για να τρέξουν!

Μια άμυνα για τα πανηγύρια, μεσοαμυντικοί που λειτουργούσαν ως πέμπτη φάλαγγα της αντίπαλης ομάδας( ο Μεγιάδο σε ένα ακόμη ματς φέτος - καρικατούρα του παλιού καλού εαυτού του) που όταν έκλεβαν την μπάλα έκαναν πάρτυ μπροστά στην εστία ενός ήρωα στο β´ ημίχρονο, τερματοφύλακα, όταν όλα είχαν κριθεί. Που βέβαια έφαγε το πρώτο γκολ… αρνούμενος καν να σηκώσει το δεξί του χέρι λες φοβήθηκε μην τον χτυπήσει η μπάλα! Και μπροστά, κανένα σχέδιο, καμία πρόβλεψη για το πως θα επιτεθούμε, πως θα φτάσει η μπάλα στον αποκομμένο Γκερέρο που αφού είδε και απόειδε βγήκε από την περιοχή μπας και πάρει μπάλα μόνος του!

Χωρίς σχέδιο, με soft διάθεση και καμία πνευματική προετοιμασία για τον ΟΦΗ που αδιάβαστος μπήκε, μη ανταγωνιστικός βρέθηκε και το πλήρωσε απλά, εύκολα, κυνικά.

Και τώρα δεν έχουμε πια και τους Σαμαράδες για να τους ρίξουμε τις ευθύνες, η παρουσία τους θα ήταν μια κάποια λύση που θα λέγε κι ο ποιητής.

Η ομάδα, δεν χρειαζόταν το ματς με την Τρίπολη για να το καταλάβουμε, πως χωρίς Νέιρα και Τοράλ, είναι τόσο προβλέψιμη και ανεπαρκής στο δημιουργικό της κομμάτι που δεν μπορεί πάντα να ναι του Αγίου Διαμαντή για να σώζει τη γύμνια της.

Και δεν χρειαζόταν φαντασία να καταλάβεις πως η ομάδα ξεκίνησε λάθος. Οι δυο φάσεις με το πλασέ στα πόδια του Στίβενς και το δοκάρι, που ναι μεν δεν καταγράφηκαν ως τέτοιες λόγω οφσάιντ, αλλά δεν ξέρω τι θα γινότανε στο VAR αν η μπάλα πήγαινε στα δίχτυα, αντί να ξυπνήσουν το Νιόπλια και να λειτουργήσουν σαν καμπανάκι, εξακολουθούσε να αφήνει την ίδια διάταξη που ήταν σκέτο σιφόνι στις αντεπιθέσεις του Αστέρα. Ντιουσέ και Μεγιάδο έκαναν δώρο τις πάσες στο κέντρο κι άντε τρέξε να προλάβεις. Ήλθαν τα γκολ κι… άντε γεια. Στο β´ ημίχρονο θα μπορούσε να φτάναμε σε δυσθεώρητα ύψη το σκορ για να φανεί πόσο πίσω είμαστε από ομάδες που υποτίθεται πως έχουμε τους ίδιους στόχους, τη στιγμή που εμείς κάναμε μόνο το σουτ του Γκερέρο.

Και για να μιλήσουμε τώρα πια με τις έξι στροφές του πρωταθλήματος να αποτελούν μέρος της ιστορίας, ο ΟΦΗ δείχνει να μην μπορεί να κοιτάξει στα ίσα τους αντιπάλους του (βγάζω το παιχνίδι με το Βόλο που ήλθε το διπλό από το πουθενά) και φαίνεται να βρίσκεται εκτός στόχων. Ή για μα ακριβολογήσουμε θα πάμε για μια εύκολη ...σωτηρία και πολύ μας είναι. Λάθος σχεδιάστηκε, λάθος προετοιμάζεται, λάθος εμφανίζεται.

Αν η επανέναρξη του πρωταθλήματος μας βρίσκει από πλευράς εμφάνισης στο ματς με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, κι ας ήλθαν παίκτες κι ας έγιναν κοσμογονικές αλλαγές από τότε και μετά, τότε… πάμε γι’ άλλα! Αυτή τη φορά η κάκιστη εμφάνιση έχει ονοματεπώνυμο και δεν είναι άλλο από εκείνο του προπονητή του.

Κρίμα κι άδικο γιατί πιστεύαμε όλοι πως πως θα ήταν μια νέα αρχή, αλλά απλά επιβεβαιώθηκε πως δεν είναι καν το τέλος μιας κακής αρχής, απλά ότι στήνεται λάθος και βιαστικά, χωρίς στέρεες βάσεις, ισχύει ο νόμος του Μέρφυ: αν πάει κάτι στραβά στην αρχή, θα πάει έτσι ως το τέλος! Κι ο ΟΦΗ είναι άξιος της μοίρας του, από την αρχή τούτης της αναθεματισμένης χρονιάς. Τώρα αν ο νάνος, αγωνιστικά, μεταμορφωθεί σε γίγαντα περιστασιακά για τον αγώνα με τον Ολυμπιακό την Κυριακή, εμένα δεν με πείθει. Αν πείθει όλους όσοι ζουν μόνο για τέτοια ματς… με γεια τους με χαρά τους!