Ένα κλίμα τοξικότητας πάνω από τον ΟΦΗ!
Ο ΟΦΗ χρειάζεται στήριξη και συσπείρωση και όχι κραυγές και καφενειακές συζητήσεις - Άρθρο του Δ. Καρυωτάκη.
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Χειρότερο πράγμα από μια ήττα είναι το... μπούρου μπούρου που την ακολουθεί. Και ναι αυτό που ακολούθησε την απρόσμενη ήττα από τον Παναιτωλικό για τον ΟΦΗ έφερε ένα κλίμα τοξικότητας, καχυποψίας και σεναριολογίας που σέρνεται σαν σκουλήκι στον κορμό της ομάδας κινδυνεύοντας να προκαλέσει σήψη και να βάλει μπουρλότο στην έτσι κι αλλιώς προβληματική φετινή σχέση της ομάδας με τους φιλάθλους της.
Είναι αλήθεια πως αυτή η σχέση από την αρχή φέτος δεν πήγε καλά. Η φυγή κάποιων παικτών όπως του Βούρου, που δεν αιτιολογήθηκαν αλλά και δεν αντικαταστάθηκαν ή όπως του Μεγιάδο που ήταν μια εμβληματική σημαία για την ομάδα ή του Τοράλ που όμως βρήκε καλύτερο συμβόλαιο, έφεραν γκρίνια και δυσαρέσκεια για τον αρχικό μεταγραφικό σχεδιασμό. Τα εισιτήρια διαρκείας «κόλλησαν» σε χαμηλά επίπεδα με τον κόσμο της ομάδας να δείχνει δύσπιστος και αποστασιοποιημένος σε αυτό που έβλεπε να χτίζεται.
Το εντυπωσιακό come back με τις μεταγραφές στο τέλος της σαιζόν με το Φούντα (κυρίως) αλλά και τους Σαλσέδο, Μπαΐνοβιτς, Ναούμοβ, Σίλβα δημιούργησαν την αίσθηση πως κάτι διαφορετικό και με ποδοσφαιρικό ορθολογισμό χτίζεται στην ομάδα αλλά και πάλι ο κόσμος δεν έδειξε να ξαναζεσταίνει την παγωμένη σχέση του με το club. Ήλθε και η απόφαση των οργανωμένων (ποδοσφαιρικό αξιοπερίεργο καθώς ξεκινούσαν μόνοι αυτοί έναν αγώνα κατά των μέτρων της κυβέρνησης σε αντίθεση με τις λέσχες και τους οργανωμένους των άλλων συλλόγων της χώρας που στηρίζουν τις ομάδες τους) που στην τελική αυτό που έμεινε ήταν μια άδεια εξέδρα κι ένα αποστειρωμένο Γεντί Κουλέ που σε τίποτε δεν θυμίζει ποδοσφαιρικά απογεύματα άλλων χρόνων.
Και σαν κερασάκι στην άνοστη από πλευράς κόσμου τούρτα, ήλθε, μετά από μια πορεία που παρότι δεν έφερε τις φαντεζί εμφανίσεις, έφερε μια διόλου ευκαταφρόνητη συγκομιδή βαθμών, αυτό το κακό κυριακάτικο απόγευμα με τον Παναιτωλικό που έβαλε όλους μας σε ένα σπιράλ συνωμοσιολογίας. Υποχρεώσεις προηγούμενων χρόνων, στοιχηματικές φαντασιώσεις και Μαλαισιανοί παράδεισοι σε καφενειακές συζητήσεις, που εύκολα φωλιάζουν και αρρωσταίνουν στα μυαλά των οπαδών, ειδικά όταν δεν μπορείς να δικαιολογήσεις πως ο ψυχωμένος ΟΦΗ της περασμένης Τετάρτης μετατράπηκε σε τρεις μέρες σε φιδάκι του γλυκού νερού που ουσιαστικά με την ποδοσφαιρική του εικόνα «δώρισε» ένα ματς, κλείνοντας τον διακόπτη από το 18’ λεπτό.
Ξαφνικά όλοι και όλα ισοπεδώθηκαν. Ο Φούντας που από θησαυρός μεταμορφώθηκε σε άνθρακα. Οι πολλές επιλογές που μεταλλάχθηκαν σε έλλειψη βάθους στον πάγκο, ο Δέλλας που από μεταμορφωτής και καθοδηγητής του ΟΦΗ σε έναν προπονητή που δεν έχει το κοουτσάρισμα ενός αγώνα στο φόρτε του και βέβαια μια διοίκηση που λοξοκοιτά σε περίεργα παιγνίδια. Το άσπρο και λαμπερό πρόσωπο που είδαμε στον αγώνα με τον Άρη μέσα σε δυο βδομάδες έγινε μαύρο κι άραχνο στην πρώτη στραβή. Γκρίνια, αποδοκιμασίες ακόμα και βρισιές στο γήπεδο που πριν αποθέωνε και επευφημούσε το σταφ, είναι μια εικόνα που αν και μπορεί να εξηγηθεί σ’ ένα βαθμό, δεν δικαιολογείται.
Όλοι μαζί θα πρέπει να προστατεύσουμε την ομάδα κι όλοι μαζί θα ξεπεράσουμε το δύσκολο κάβο που ξαφνικά τράνταξε τα σκαριά του καραβιού του ΟΦΗ, καθώς είναι πολύ νωρίς για να μιλάμε για ναυάγια και να αναζητούμε εύκολα θύματα και να στήνουμε λαϊκά δικαστήρια.
Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι αυτοί που έφεραν αυτή τη δύσκολη κατάσταση από τα τέλη του Σεπτεμβρίου κιόλας, οι παίκτες και η τεχνική ηγεσία με την εικόνα που έβγαλαν σε δυο συνεχόμενα παιγνίδια με Λεβαδειακό και Παναιτωλικό, είναι εκείνοι που θα σηκώσουν το βάρος της ανάτασης. Εμείς δεν σουτάρουμε και δεν μαρκάρουμε... ευτυχώς! Στηρίζουμε, βοηθάμε, μπρατσάρουμε και δίνουμε το χέρι να σηκώσουμε την ομάδα που τώρα είναι πεσμένη, γιατί εμείς εκεί ήμασταν εκεί θα είμαστε. Αλλά χωρίς συσπείρωση, με κραυγές, ψιθύρους και συνωμοσιολογίες που τόσο εύκολα ευδοκιμούν σε καφετέριες, καφενεία και πεζοδρόμια η ομάδα πλήττεται ανεπανόρθωτα και στην τελική την πληρώνουμε όλοι εμείς που την αγαπάμε.
