«Επεράσαμε όμορφα...»

Ομολογώ, ότι τον εφετινό τελικό δεν τον περιμένα τόσο καλό. Από όλες τις απόψεις. 

Εντός παρκέ, όσοι βρέθηκαν στα ''Δύο Αοράκια'' παρακολούθησαν ένα πραγματικό ντέρμπι, με τον Παναθηναϊκό να παίρνει μια σημαντική διαφορά στην αρχή και τον ΠΑΟΚ να κάνει ένα τρομερό come back και λίγα λεπτά πριν το τέλος να προηγείται με 70-67. Ένταση, αγωνία και δυνατές μάχες. Η εμπειρία της ομάδας του Πιτίνο και η κούραση εκείνης του Παπαθεοδώρου, εκτιμώ ότι έκανε τη διαφορά στο φινάλε. Αυτά, εν ολίγοις, για όσα έγιναν στο παρκέ.

Στις εξέδρες, η ατμόσφαιρα όπως και πέρυσι ήταν όμορφη. Παραπάνω από 4000 μαθητές με τα κινητά στα χέρια και αναμμένα τα φλας, δημιούργησαν ωραία στιγμιότυπα πριν το ματς. Δεν ξέρω αν είναι επιτυχημένο ένα αθλητικό γεγονός που δεν έχει την δυνατότητα ο καθένας να παρακολουθήσει από κοντά, όμως η Ελληνική πραγματικότητα, όπως έγραψα και πέρυσι, δυστυχώς, δεν το ''επιτρέπει''. Και όταν συμβαίνει, με φίλους - οπαδούς και των δύο ομάδων, τα αποτελέσματα δεν είναι τιμητικά για κανέναν. Όπως ούτε είναι τιμητικό να γίνεται τελικός με 10.000 αστυνομικούς για να ''προσέχουν'' 500 από τη μια και 500 από την άλλη. Παρά τα παραπάνω, χίλιες φορές παιδιά να γεμίζουν με φωνές τα γήπεδα.

Οργανωτικά, όλα κύλησαν ομαλά, και πιστέψτε με όσοι δούλεψαν γι αυτό έκαναν υπερπροσπάθεια της τελευταίες ημέρες, εθελοντές και μη. Άλλωστε, η μετακίνηση τόσων μαθητών μόνο εύκολη διαδικασία δεν είναι. Οι τσιρλίντερς και οι τυμπανιστές ''Μπαταλά'' έδωσαν χρώμα και ποιότητα στη γιορτή, ενώ η εξέλιξη του αγώνα βοήθησε στον παλμό της εξέδρας. Αν εξαιρέσουμε την μικρή ''πτώση'' του ηλεκτρονικού πίνακα, κάποια φαλτσοσφυρίγματα που δεν επηρέασαν το αποτέλεσμα.

Κάπως έτσι, ολοκληρώθηκε ακόμα ένα μπασκετικό γεγονός στην πόλη του Ηρακλείου. Οι μαθητές που βρέθηκαν στο γήπεδο θα πάνε σήμερα σχολείο αναπολώντας τις στιγμές και φωνάζοντας «Επεράσαμε όμορφα…», οι διοργανωτές θα μπορούν να λένε ότι όλα πήγαν καλά, και εμείς θα σχολιάζουμε πως για ακόμα μια φορά διεξήχθη ένας τελικός στη χώρα μας με περιορισμούς...