Γιάννης, άμυνα και... πάγκος
Και τώρα... οι ΗΠΑ. Οι τρεις κομβικοί άξονες για τη συνέχεια της Εθνικής στο Παγκόσμιο.
Η πρώτη φάση του Μουντομπάσκετ ολοκληρώθηκε και η εθνική μας με τη νίκη της επί της Νέας Ζηλανδίας (103-97) κατάφερε να προκριθεί στην επόμενη φάση με δύο νίκες και μία ήττα. Επόμενο εμπόδιο οι Η.Π.Α. του μεγάλου Πόποβιτς (Σάββατο, 7/7) και η Τσεχία (9/7) σε έναν γύρο που οι ομάδες παίρνουν μαζί τους τη μέχρι τώρα συγκομιδή τους. Συγκομιδή που αναφέρεται τόσο στο ρεκόρ των ομάδων, όσο και στα σωστά ή λάθη που έκαναν στους αγώνες αυτούς και φυσικά την αντίδρασή τους σε αυτά.
Στο τελευταίο κείμενο αναφερθήκαμε σε κάποιες απ’τις ελλείψεις και τις κακές επιλογές που έγιναν στον αγώνα με τη Βραζιλία, τονίσαμε όμως πως αν η εθνική αξιοποιήσει αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να βγει κερδισμένη. Κόντρα στη Νέα Ζηλανδία, δε συνέβησαν θαύματα. Η εθνική επανέλαβε κάποιες απ’τις αστοχίες που έγιναν. Φάνηκε όμως και μια μικρή διαφορά στην προσέγγισή της κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το κρατήσουν οι διεθνείς και να το ενισχύσουν.
1. Καλύτερη άμυνα
Στους επόμενους αγώνες, με δυνατότερους αντιπάλους, η εθνική θα πρέπει να δυναμώσει αρχικά την αμυντική της προσήλωση. Μπορεί την Πέμπτη ο Ουέμπεστερ να μην τη σκότωσε, αν και την πλήγωσε όποτε το θέλησε, δύο βράδια πριν ωστόσο, ο Βαρεζάο το έκανε. Δεν μπορείς να περιμένεις πως θα δεχθείς 49 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο απ’τη Βραζιλία, ή 53 απ’τη Νέα Ζηλανδία, και όλα θα πάνε καλά. Στο θέμα αυτό ευθύνη έχουν οι παίκτες που εκτίθενται απ’τους αντιπάλους τους, ευθύνη όμως έχει και ο προπονητής που επιλέγει τα σχήματα. Διότι, για παράδειγμα, στα πρώτα 4.5 λεπτά της τρίτης περιόδου οι διεθνείς μας είχαν δεχθεί μόλις 6 πόντους. Ταϊμάουτ, αλλαγές, κοντό σχήμα για την εθνική και η περίοδος τελειώνει με 22 παθητικό στην άμυνα. Κι αυτό είναι απλά ένα παράδειγμα. Είναι φανερό πως τα φιλικά που έδωσε η εθνική μας πριν το Μουντομπάσκετ ήταν χαμηλής ανταγωνιστικότητας, με αποτέλεσμα να μην φανεί η έλλειψη αυτή πιο νωρίς.
2. Γιάννης
Από εκεί και πέρα ο κόουτς Σκουρτόπουλος έδειξε πως αλλάζει κάπως τον τρόπο που χρησιμοποιεί τον Αντετοκούμπο, πράγμα που πρέπει να διατηρήσει και στη συνέχεια. Τόσο στο ματς της Τρίτης, όσο και στο πρώτο ημίχρονο με τη Νέα Ζηλανδία, όπου στο σετ παιχνίδι ο Γιάννης αναλωνόταν κυρίως στο να κάνει σκριν, χωρίς να συμμετέχει ενεργά, η εθνική είχε πρόβλημα. Στο δεύτερο ημίχρονο, Σλούκας και Καλάθης έδειξαν να αναζητούν σταθερά την πάσα στη ρακέτα και τη συμμετοχή απ’το Γιάννη, πράγμα που δημιούργησε ρήγματα. Άλλες φορές μάλιστα ξεκίνησε ο ίδιος ο Γιάννης τις επιθέσεις πράγμα που ωφέλησε φανερά την ομάδα. Μπορεί βέβαια κάπου να χάθηκαν εύκολα καλάθια, ωστόσο η προσέγγιση ήταν σωστή. Διότι όταν διαθέτεις στο ρόστερ σου αυτόν τον παίκτη, πρέπει να τον εκμεταλλευτείς όσο το δυνατόν περισσότερο. Δε χρειάζεται να σκοράρει 30 πόντους, αρκεί που θα τραβήξει τους αμυντικούς πάνω του και θα ελευθερώσει το χώρο για τους άλλους, αρκεί που θα είναι ενεργός με ριμπάουντ και δεύτερες επιθέσεις ή που θα φθείρει τους αντιπάλους με φάουλ. Από εκείνον όμως πρέπει να ξεκινάει η επίθεση της ομάδας.
3. Ο Θανάσης και οι υπόλοιποι
Το τρίτο σημείο που θα ήθελα να επισημάνω για τη συνέχεια, είναι η αξιοποίηση του πάγκου. Ήταν πολύ σημαντική απέναντι στη Νέα Ζηλανδία η συνεισφορά των Θανάση Αντετοκούμπο και Λαρετζάκη, ούτως ώστε να εξασφαλιστεί η νίκη. Μπορεί να μη φαίνεται, ωστόσο χρειαζόμαστε τις βοήθειες και την ενέργεια που δίνουν, ιδιαίτερα στην άμυνα. Σε σχέση με τον αγώνα της Τρίτης (3/5), σε αυτόν με τη Νέα Ζηλανδία και οι δύο πήραν περισσότερα λεπτά συμμετοχής πράγμα που προσέφερε και σκορ (κυρίως του Θανάση), αλλά και αμυντική προσήλωση. (Και απέναντι στο Μαυροβούνιο έγινε μεγαλύτερο ροτέισον, ωστόσο εκεί ο αντίπαλος δεν μπόρεσε να είναι ανταγωνιστικός). Όπως γράψαμε και στο προηγούμενο κείμενο, η εθνική χρειάζεται να βρει τι θα κάνει στα λεπτά που ο Γιάννης και ένα-δυο ακόμη βασικοί δε θα είναι στο παρκέ. Η αξιοποίησης του δυναμικού μας, λοιπόν, είναι κάτι που επίσης πρέπει να κρατήσουμε για τη συνέχεια, ιδιαίτερα απ’τη στιγμή που τόσο οι Αμερικάνοι, όσο και οι επόμενοι αντίπαλοί μας (αν προκριθούμε) θα στοχεύσουν σε γρήγορο παιχνίδι και υψηλό σκορ, οπότε θα υπάρξει κόπωση.
Και κάτι ακόμη...
Άμυνα λοιπόν, Γιάννης και πάγκος. Αυτοί είναι οι τρεις άξονες στους οποίους πρέπει να ρίξει την προσοχή του το τεχνικό επιτελείο και οι παίκτες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος ενόψει συνέχειας. Και κάτι τελευταίο. Βιαστήκαμε και σε αυτό το τουρνουά να προδικάσουμε αποτελέσματα και διασταυρώσεις ομάδων. Νωρίς νωρίς έχουμε διαψευσθεί καθώς υπάρχουν εκπλήξεις στη διοργάνωση. Καλό είναι να κοιτάξουμε το πρόγραμμα αγώνα με τον αγώνα. Η εθνική έχει δυνατότητες να προκριθεί, ενδεχομένως και να φτάσει μακριά. Όμως όλα τα παιχνίδια από εδώ και στο εξής θέλουν προσοχή και σχέδιο. Δεν χρειάζεται να υποτιμήσουμε κάποια ομάδα, όπως και αν αυτή λέγεται. Άλλωστε, ήδη την πατήσαμε μία φορά.
