Γιάννης Παπανικολάου: Η Κρήτη και το σοκ με τον χαμό του πατέρα του
Ο Γιάννης Παπανικολάου πρόσθεσε προ ημερών ακόμη ένα τίτλο στην καριέρα του, κατακτώντας στην Πολωνία με την Ράκοφ το Σούπερ Καπ.
Ο νεαρός χαφ έγινε επαγγελματίας το καλοκαίρι του 2016 στον Πλατανιά. Ντεμπούτο το 2017 σε ηλικία 18 ετών ενώ δύο χρόνια αργότερα, μετά από 48 συμμετοχές με 5 γκολ και ισάριθμες ασίστ αποχώρησε από τα Χανιά για να γίνει κάτοικος Νέας Σμύρνης, για να φύγει με τον υποβιβασμό του Πανιωνίου.
Κατά... ήμισυ κρητικός ο Γιάννης, μιας και η μητέρα του Βαγγελιώ (κόρη του Νταρογιώργη) κατάγεται από τα Ανώγεια, αδερφή του Μιχάλη Αεράκη. Ο παπάς της δημοφιλής σειράς ''Σασμός'' είναι θείος του Γιάννη.
Ο Έλληνας διεθνής σε συνέντευξη που παραχώρησε σε πολωνικό Μέσο μίλησε για την έως τώρα καριέρα του, την Κρήτη, τον Πλατανιά, ενώ συγκίνησε με τον χαμό του αγαπημένου του πατέρα.
«Το να παίζεις για την εθνική ομάδα είναι το όνειρο κάθε παιδιού που ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Αυτή ήταν η στιγμή που περίμενα πολλά χρόνια. Μεγάλη τιμή», δήλωσε μεταξύ άλλων και πρόσθεσε:
«Οταν δουλεύεις σκληρά, όλο και περισσότεροι μιλούν για σένα. Είναι ένα όμορφο κομμάτι της ζωής ενός ποδοσφαιριστή. Αλλά χρειάζεται σκληρή δουλειά στην προπόνηση και συνεχή εξέλιξη, οπότε σε αυτό εστιάζω».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στα πρώτα του βήματα και την Κρήτη: «Γεννήθηκα στην Αθήνα και ήμουν στην ΑΕΚ. Μετά μετακόμισα στην Κρήτη και κατέληξα στον Πλατανιά. Στην Κρήτη υπάρχει ένας μεγάλος σύλλογος, ο ΟΦΗ. Στην Κρήτη η ζωή είναι διασκεδαστική, γιατί ο ήλιος πάντα λάμπει».
Ο νεαρός αναφέρθηκε και στο γεγονός που τον στιγμάτισε και δεν ήταν άλλος από τον χαμό του πατέρα του:
«Τον Νοέμβριο ήμουν στην Ελλάδα. Είδα τον μπαμπά μου τότε και δεν υπήρχε καμία ένδειξη ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι κακό. Μετά τα γενέθλιά μου, η μαμά μου τηλεφώνησε και είπε ότι ο μπαμπάς δεν ήταν καλά, ήταν στο νοσοκομείο και πρέπει να κάνει μια σειρά από εξετάσεις. Σε δύο μέρες τηλεφώνησε ξανά η μητέρα μου για να πει ότι ο πατέρας μου είχε καρκίνο. Στο τελευταίο στάδιο, χωρίς πιθανότητα αποτελεσματικής θεραπείας! Ήταν ένα σοκ για μένα. Πριν από λίγες μέρες είδα τον μπαμπά μου, ένιωθε καλά και τώρα ακούω ότι πεθαίνει... Ημουν στο Πόζναν. Από εκεί, πέταξα στην Ελλάδα. Το ταξίδι διήρκεσε 14 ώρες, γιατί λόγω Covid από την Πολωνία δεν υπήρχαν απευθείας πτήσεις για την Αθήνα. Πέρασε μια εβδομάδα και ο γιατρός μας είπε ότι ο μπαμπάς είχε το πολύ επτά ημέρες! Ήταν άλλο ένα σοκ... Έχασα τον μπαμπά μου σε δύο εβδομάδες... Ο μπαμπάς ήταν στο νοσοκομείο δεν ήξερε ότι είχε καρκίνο. Δεν του το είπαμε. Ήταν πολύ περήφανος άνθρωπος και δεν θα δεχόταν το γεγονός ότι πέθαινε στο νοσοκομείο, μπροστά στα παιδιά του. Η τελευταία μας συνάντηση κράτησε λίγα λεπτά. Έπρεπε να βρω κάποια δικαιολογία για να μην σκεφτεί ο πατέρας μου πως ήρθα στο νοσοκομείο ειδικά για εκείνον, γιατί θα ένιωθε ότι κάτι κακό συνέβαινε. Του είπα ότι θα ήταν εντάξει, ανταλλάξαμε λίγα λόγια και ο μπαμπάς μου με έδιωξε γρήγορα από το δωμάτιο γιατί δεν ήθελε να τον δω έτσι. Και αυτό ήταν όλο, αυτό ήταν το αντίο μας».
Ολοκληρώνοντας, υπογράμμισε: «Δεν μπορούσα να εστιάσω σε τίποτα, μετά τον θάνατο του πατέρα μου δεν μπορούσα να σκεφτώ την μπάλα. Μετά τα Χριστούγεννα επέστρεψα στην Πολωνία, αλλά δεν μπορούσα να παίξω ποδόσφαιρο. Ο σύλλογος προσπαθούσε να με βοηθήσει, αλλά δεν ήμουν έτοιμος. Χρειαζόμουν χρόνο για να επιστρέψω στον εαυτό μου. Γι' αυτό ήταν τόσο σημαντικός αυτός ο αγώνας του Σούπερ Καπ για μένα, γιατί ήταν η στιγμή να ανακάμψω και να επιστρέψω στον σωστό δρόμο. Είμαι πολύ χαρούμενος με αυτή την επιτυχία, γιατί η ζωή ενός ποδοσφαιριστή είναι να κερδίζει τρόπαια».
