Γιώργος Πετράκης: Ο νέος είναι… αλλιώς

Ο… φοβερός και τρομερός θαλασσοπόρος μίλησε: «Ποτέ δεν θα διασχίσεις τον ωκεανό αν δεν έχεις το θάρρος να απομακρυνθείς από την ακτή». Αν ο Χριστόφορος Κολόμβος το είπε πριν ή μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, δεν έχει και τόση σημασία…

Σημασία έχει να κυνηγάς τα όνειρα σου. Να το προσπαθείς με τόλμη, αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση. Κάπως έτσι άφησε πίσω του τη δική του… ακτή ο Γιώργος Πετράκης και τα τελευταία πέντε χρόνια κολυμπάει για να φτάσει στον προπονητικό του… ωκεανό. Ο τεχνικός του ΑΟΧ/Κισσαμικού μπήκε στα 25 του στο… τρυπάκι κι αν κάποιοι θεωρούν ότι βιάστηκε, υπάρχουν κι εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν είναι τα χρόνια στη ζωή σου που μετράνε. Είναι η ζωή στα χρόνια σου... Ως… ρούκι στη Football League τα πηγαίνει περίφημα με τους «μπλε» και δείχνει πως ήρθε για να… μείνει στο πανελλήνιο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Και στην περίπτωση του συντελείται μια… ιστορική για το θυμόσοφο λαό αλλαγή. Γιατί πολύ απλά εδώ ο νέος είναι και ωραίος, είναι και… αλλιώς.

Aπολαύστε τον:

-Πώς πήρες την απόφαση ν’ ασχοληθείς με την προπονητική;

«Η απόφαση μου έχει να κάνει με το οικογενειακό μου περιβάλλον και το γεγονός πως ο πατέρας μου ασχολείται πολλά χρόνια με την προπονητική. Μέσα απ’ αυτή την καθημερινότητα είχα σίγουρα επηρεαστεί. Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μας. Και σαν ποδοσφαιριστής, όταν έπαιζα, μου άρεσε να παρατηρώ πράγματα στο κομμάτι της τακτικής και νομίζω ότι αυτοί οι δύο λόγοι ήταν που μ’ έκαναν ν’ ασχοληθώ. Το βασικότερο ερέθισμα που είχα ήταν πως δεχόμουν καθημερινά πολλές πληροφορίες γι’ αυτό το κομμάτι και παρακολουθούσα συζητήσεις, που αφορούσαν στην προπονητική και στο ποδόσφαιρο. Πολλές φορές χωρίς να το επιδιώκω κιόλας».

-Η ένταξη σου στο χώρο ήρθε ομαλά ή έχεις νιώσει την αμφισβήτηση, λόγω του νεαρού της ηλικίας σου;

«Ήμουν από τους πολύ τυχερούς, γιατί βρέθηκαν άνθρωποι που με πίστεψαν και μου έδωσαν την ευκαιρία. Στην αφετηρία μου βρέθηκε μια ομάδα πολύ οργανωμένη, με ανθρώπους, που έχω δυνατά συναισθήματα ακόμη γι’ αυτούς και μιλάω για τον ΑΟ Τυμπακίου. Μια ερασιτεχνική ομάδα, που δουλεύει σε επαγγελματικά πρότυπα. Το ξεκίνημα μου ήταν πολύ ομαλό. Σίγουρα και ο Ηρόδοτος μου έδωσε μια μεγάλη ευκαιρία. Δεν ένιωσα νομίζω την αμφισβήτηση, αφού όλες οι ομάδες μου έδειξαν εμπιστοσύνη και μ’ άφησαν να κάνω απερίσπαστος το έργο μου».

-Αισθάνεσαι ότι έχεις σπάσει ένα ποδοσφαιρικό στερεότυπο ή θεωρείς πως δεν παίζει και τόσο σημαντικό ρόλο η ηλικία σ’ έναν προπονητή;

«Όταν ξεκίνησα, στα 25 μου, νομίζω ότι ήταν κάτι… ξένο , πρωτόγνωρο, στο χώρο μας. Για μένα σίγουρα δεν μετράει η ηλικία. Η δική μου πορεία μακάρι να δώσει… ερεθίσματα και σε νεότερα παιδιά ν’ ασχοληθούν μ’ αυτό το κομμάτι. Και τα πράγματα νομίζω, εξάλλου, στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο εκεί οδηγούνται. Με τις ομάδες να εμπιστεύονται νέους προπονητές».

-Οι φιλοδοξίες σου ποιες είναι;

«Φιλοδοξίες και όνειρα έχουμε όλοι, ειδικά όταν κάνεις κάτι που αγαπάς. Δεν μπορώ να βάλω όρια σ’ αυτό. Εγώ προσπαθώ να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερος. Δεν μπορώ να το περιορίσω όλο αυτό. Θέλω να δουλεύω σκληρά κάθε μέρα, να βελτιώνομαι διαρκώς και έχουμε χρόνια μπροστά για να δούμε που μπορούμε να φτάσουμε».

-Έχεις προπονητικά πρότυπα;

«Εκτός από το διάβασμα και τη μελέτη, για μένα είναι σημαντικό να παρακολουθώ παιχνίδια. Μ’ εξιτάρει, βέβαια, να βλέπω ομάδες, που μπορούν ν’ αποδώσουν αυτό που θέλουν οι προπονητές τους. Υπάρχουν δύο προπονητές, που κάνουν κάτι εντελώς αντίθετο. Είναι ο Πεπ Γκουαρδιόλα, που πραγματικά έπαιζε ένα ποδόσφαιρο… ασυνήθιστο μέχρι πρότινος, με πολλές νέες ιδέες, αλλά και ο Ντιέγκο Σιμεόνε, ο οποίος μ’ ένα δικό του τρόπο δείχνει ότι η επιτυχία δεν έχει ένα μόνο δρόμο. Το ποδόσφαιρο, βέβαια, είναι ανοιχτό και με βάση αυτό που συναντάμε, θα πρέπει να κάνουμε τις καλύτερες επιλογές κάθε φορά».

Ο Γιώργος Πετράκης με τον συντάκτη του Capitano.gr, Δημήτρη Πιτσουλάκη

 

«Όποιος υποστηρίζει ότι δεν κάνει λάθη, σταματάει και να εξελίσσεται»

-Ποιος είναι για σένα ο επιτυχημένος προπονητής;

«Το ποδόσφαιρο είναι ένας αγώνας. Μια διαρκή μάχη… Υπάρχει η νίκη, η ισοπαλία και η ήττα. Το παρακολουθεί, βέβαια, και πολύς κόσμος, οπότε τη δική του σημασία έχει και το θέαμα. Για μένα ο καλός προπονητής είναι αυτός που μπορεί να εφαρμόζει στον αγωνιστικό χώρο τη φιλοσοφία του, όποια κι αν είναι αυτή. Και το ιδανικό φυσικά θα είναι να μπορεί να τη συνδυάζει και με θετικό αποτέλεσμα. Δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει καλό και κακό ποδόσφαιρο».

-Πώς είναι η καθημερινότητα ενός προπονητή που… σέβεται τον εαυτό του;

«Πέρα από ένα περίπου πεντάωρο που απαιτείται για την καθημερινή προπόνηση, ένας προπονητής έξω από το γήπεδο συνεχίζει να δουλεύει. Η δουλειά του δεν έχει ωράριο. Ένας προπονητής νομίζω πως καθημερινά πρέπει να ενημερώνεται, να παρακολουθεί τις εξελίξεις, να επιμορφώνεται και να ανταλλάσει απόψεις με συναδέλφους του».

-Κάνεις λάθη στη δουλειά σου; Τα αναγνωρίζεις;

«Οποιοσδήποτε προσπαθεί να δουλέψει, κάνει λάθη. Κι εγώ κάνω πολλά λάθη και έχω διαπιστώσει εκ των υστέρων αρκετές φορές ότι θα μπορούσα να διαχειριστώ διαφορετικά καταστάσεις. Όποιος υποστηρίζει ότι δεν κάνει λάθη, πιστεύω αμέσως σταματάει και να εξελίσσεται. Προσπαθώ ν’ αναγνωρίζω τα λάθη μου, να μην τα επαναλαμβάνω και μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία να βελτιώνομαι και σαν άνθρωπος και σαν προπονητής».

-Πώς ορίζεις τη σχέση προπονητή-ποδοσφαιριστή;

«Ο ρόλος ενός προπονητή είναι συγκεκριμένος μέσα σε μια ομάδα και τα όρια νομίζω είναι διακριτά. Με τους παίκτες μου προσπαθώ να κρατώ μία καλή σχέση, αλλά δεν μπορώ να πω ότι θα χτίσω φιλία με κάποιον παίκτη μου. Δεν μπορεί να γίνει αυτό. Ο καθένας πρέπει να καταλάβει τα όρια και τους ρόλους που υπάρχουν για να είναι όλα πολύ πιο εύκολα στην καθημερινότητα».

-Ο συνδυασμός της εξέλιξης με το προσωπικό στίγμα ενός προπονητή είναι δύσκολο ν’ αποδοθεί;

«Η εξέλιξη σίγουρα είναι απαραίτητη. Το σημαντικότερο βέβαια, είναι η γνώση. Να μπορεί να δηλαδή να κατακτήσει ένας προπονητής μια πληροφορία, να την κάνει δικιά του και να μπορεί να την μεταδώσει. Είναι σπουδαίο ό,τι ερέθισμα κι αν παίρνουμε, να γινόμαστε γνώστες του. Να το μαθαίνουμε απ’ την αρχή έως το τέλος, με τη σωστή δομή και σειρά κι αν το κατοχυρώσουμε όλο αυτό στο μυαλό μας, τα πράγματα θα γίνουν ευκολότερα για μας».

-Πώς διαχειρίζεσαι μια επιτυχία και μια αποτυχία;

«Και σαν άνθρωπος και σαν προπονητής προσπαθώ να κρατάω μια στάση ενιαία θα έλεγα. Αν εμπεδώσουμε το γεγονός πως στο παιχνίδι υπάρχει και η επιτυχία και η αποτυχία, τότε νομίζω πως γινόμαστε πιο ώριμοι για να διαχειριστούμε αυτές τις καταστάσεις. Θα υπάρξουν σίγουρα και καλές και κακές ημέρες. Πρέπει να μπορούμε να εντοπίζουμε τι πήγε καλά για να το ενισχύσουμε ή τι πήγε κακά για να το διορθώσουμε».

-Στην προπονητική τι παίζει περισσότερο ρόλο; Η λογική ή το συναίσθημα;

«Είναι… πάντρεμα θα έλεγα, αν και κατά τι γνώμη μου, βάσει και του ρόλου μας, πρέπει να νικάει τις περισσότερες φορές η λογική. Κάποιες φορές χρειάζεται, πάντως, και το συναίσθημα, γιατί έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους κι όχι με μηχανές, αλλά νομίζω πως πρέπει να επικρατεί η λογική».

 

• «Πιστεύω πολύ στην ομάδα μου».

-Το καλοκαίρι, όταν δέχτηκες μια πρόταση από ομάδα Football League, δε φοβήθηκες το ρίσκο;

«Θα πω κάτι που δε θα βαρεθώ να το λέω. Θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που μου έδωσαν την ευκαιρία. Τον κ. Ροκάκη και τη διοίκηση του Κισσαμικού, στην αφετηρία, όπως ήταν η ομάδα. Εγώ αισθανόμουν έτοιμος γι’ αυτό. Είχα και μια μικρή εμπειρία από την προπονητική και θεωρούσα ότι μπορώ ν’ ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της Football League και να δουλέψω σ’ αυτό το επίπεδο» .

-Περίμενες ότι ο ΑΟΧ/Κισσαμικός θα είχε τέτοια πορεία τη φετινή περίοδο;

«Η πίστη είναι μια λέξη για μένα αρκετά δυνατή και σημαντική. Έχω μάθει να πιστεύω τους ανθρώπους που έχω κοντά μου και συνεργάζομαι. Δεν μπορώ να πω ότι περίμενα απόλυτα μια τέτοια πορεία, που θα… φλερτάραμε με τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, αλλά μπορώ να πω ότι πίστευα πως θα είχαμε μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα, με πολύ κίνητρο και παιδιά που αγαπούν αυτό που κάνουν. Όλο αυτό με γέμιζε με αισιοδοξία. Πιστεύω πολύ στην ομάδα μου».

-Στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος τι να περιμένουμε από τον ΑΟΧ/Κισσαμικό;

«Ό, τι χτίσαμε και κατακτήσαμε στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος, είναι η ευκαιρία να το… καρπωθούμε κατά κάποιο τρόπο από’ δω και στο εξής. Στόχος μας ήταν η άνετη παραμονή, κάτι που έχουμε πετύχει, αν και δεν έχει επιτευχθεί μαθηματικά. Πλέον τα παιδιά θα παίξουν πιο απελευθερωμένα, χωρίς άγχος και νομίζω ότι αυτό θα μας ευνοήσει κιόλας για να συνεχίζουμε να παρουσιάζουμε καλό αγωνιστικό πρόσωπο».

-Το επίπεδο του πρωταθλήματος πως το βλέπεις;

«Αν και πρώτη φορά συμμετέχω ως μέλος του, θα έλεγα ότι είναι ανταγωνιστικό για δύο λόγους. Ο ένας έχει να κάνει με το ότι διαθέτει πολλές ιστορικές ομάδες, που του δίνουν ένα άλλο πρεστίζ. Ο άλλος αφορά στις νεοφώτιστες ομάδες, οι οποίες είναι όλες πολύ νοικοκυρεμένες. Όλες οι ομάδες είναι κοντά και όλα τα παιχνίδια κρίνονται στις λεπτομέρειες. Είναι ένα αμφίρροπο πρωτάθλημα και θα πρέπει ν’ αγκαλιαστεί περισσότερο».

• «Θέλω να… επιστρέψει ο ΟΦΗ, ο Εργοτέλης θα τα καταφέρει»

-Η γνώμη σου για τον ΟΦΗ και τον Εργοτέλη;

«Ο ΟΦΗ είναι ένα τεράστιο μέγεθος. Έχω ζήσει κι έχω μεγαλώσει μ’ αυτή την ομάδα και δεν μπορώ να κρύψω ότι θέλω να γυρίσει εκεί που ανήκει. Η περιπέτεια που πέρασε μπορεί να τον κάνει καλύτερο, αρκεί όλοι να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Η ομάδα έχει μεγάλη δυναμική, ο κόσμος είναι κοντά της και μας χαροποιεί όλους σαν Κρητικούς, που επιστρέφει, όπως φαίνεται, στη Super League.

Όσον αφορά στον Εργοτέλη, θέλω να μείνει στην κατηγορία. Δε διστάζω να πω ότι με τις ομάδες που… μάχεται για την παραμονή είναι σε καλύτερο επίπεδο απ’ αυτές, σε όλα τα κομμάτια. Πιστεύω ότι στο τέλος θα τα καταφέρει και μακάρι να το πετύχει, γιατί θέλουμε άλλη μια ομάδα στη Football League από το νησί μας».