Η διαχρονική απραξία του soft ΟΦΗ

10:10 | 28/09/2020

Ο ΟΦΗ πιστός στο ραντεβού του: θα φάει γκολ σε νεκρό χρόνο! Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

Του Δημήτρη Καρυωτάκη

Εντάξει κάποιος στον ΟΦΗ μας τρολάρει. Παίζει με τα νεύρα μας, τις αντοχές μας, την αγάπη για την ομάδα!

Βρέξει - λιάσει, παίζει δεν παίζει καλά, είναι καλός ή είναι χάλιας ο αντίπαλος, εσύ είσαι πιστός με το ραντεβού σου. Μόλις ανάψει πάνω στην οθόνη του NOVA το φωτάκι με τις καθυστερήσεις, όταν μηδενίσει η μεγάλη οθόνη στη ΘΥΡΑ 1, εσύ για ένα πράγμα είσαι σίγουρος: πως θα φας γκολ θες δε θες.

Δεν ξέρω από ρεκόρ και στατιστικές ωστόσο αυτό που γνωρίζω είναι πως θα πρέπει να ψάξεις σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο για να βρεις προηγούμενο. Στα πρώτα τρία παιχνίδια σου και τα τέσσερα γκολ που έχεις δεχτεί, να τα έχεις μαζέψει αφού θα χει τελειώσει η κλεψύδρα του χρόνου στα ημίχρονα!

Δεν ξέρω αν θέλει τρόπο (αν κι ο ΟΦΗ έχει δείξει πως δεν χαμπαριάζει είτε στο Γιεντί Κουλέ, είτε εκτός, την επαγγελματική συνέπεια με τη χαζομάρα θα την δείξει) αλλά σίγουρα έχει τον τρόπο του. Και νομίζω πως πρέπει να γίνει σεμινάριο για παίκτες και προπονητές που θέλουν να μάθουν, βλέποντας τον ΟΦΗ των τελευταίων λεπτών, πως δεν πρέπει να παίζουν, αν δεν θέλουν να φεύγουν με κατεβασμένο το κεφάλι από το γήπεδο!

Δεν ξέρω τι θα πουν οι ειδικοί, οι προπονητές της εξέδρας, οι ψυχολόγοι ή όσοι τέλος πάντων ασχολούνται με αυτό που ο θρυλικός Ίβιτσα Όσιμ είχε πει περί πόρνης μπάλας, αλλά σίγουρα δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε συγκυριακό: είναι μια διαχρονική απαξία για τον ΟΦΗ, που δείχνει πόσο ασταθής και soft είναι σαν ομάδα, αφού παλεύει χρόνια για να ξορκίσει την κατάρα των καθυστερήσεων.

Κι όσο δεν τη λύνει, δίνει τροφή για τους σέντερ μπακ (που αν και τους αλλάξαμε προσαρμόστηκαν στην ανικανότητα των Κουτρουμπήδων και των Νάστων) που κρύβουν μια... πατάτα πάντα για την τελευταία στιγμή, για τον τερματοφύλακα που έβλεπε τη σέντρα και χάζευε και για τον Σίμο και τη συζήτηση για τη διαχείριση των τελευταίων λεπτών που τον αδικεί!

Αν πάντως επιμένουμε στην χιλιοπαιγμένη κασέτα «μπράβο παιδιά καλά παίξαμε πάμε παρακάτω» ε, ας τους πει κάποιος πως δεν έχει παρακάτω απ’ αυτό!