Η μεγάλη ομάδα ήταν ο ΟΦΗ

Μεγάλη χαρακτηρίζεται η νίκη που έρχεται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Ο ΟΦΗ είναι ιστορικός σύλλογος για να θεωρείται κατόρθωμα η επιτυχία επί του Ολυμπιακού, αλλά βάλτε κάτω τη γενικότερη κατάσταση της ομάδας και γίνεται σαφές πως ο συγκεκριμένος θρίαμβος αποκτά ιδιαίτερο χαρακτήρα.

Ο ΟΦΗ είναι σε διαδικασία ανοικοδόμησης. Πέρασε τον δικό του Γολγοθά, βρέθηκε στο ναδίρ και τώρα σιγά-σιγά με προσεκτικά βήματα και δεδομένες δυσκολίες -όπως σε κάθε εγχείρημα- προσπαθεί να ανακτήσει τη χαμένη του αίγλη. 

Το αντιμετώπισε ως μεγάλη ομάδα

Υπό αυτό το πρίσμα, το 1-0 επί του Ολυμπιακού έχει ιδιαίτερο και πανηγυρικό τόνο. Γιατί ο ΟΦΗ των προβλημάτων και της διοικητικής αβεβαιότητας, ο ΟΦΗ των μόλις 2 βαθμών σε έξι αγωνιστικές κατάφερε μέσα σε λίγες μέρες να γιγαντωθεί, να φέρει θύμισες του ένδοξου παρελθόντος.

Κάτι η αύρα του Μπούση, κάτι η συσπείρωση που έφερε η άφιξη του Ελληνοαμερικάνου, κάτι ο Νίκος Παπαδόπουλος και η προσπάθεια να αναπτερώσει το ηθικό των ποδοσφαιριστών του μετά το σερί των ανεπιτυχών αποτελεσμάτων, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να έρθει το κυριακάτικο νικηφόρο αποτέλεσμα.

Αν εξαιρέσουμε τον πανηγυρικό τόνο λόγω της παρουσίας στο Γεντί Κουλέ του Μπούση και τα επακόλουθα αυτής (ο πανηγυρισμός στο γκολ, ο γύρος του θριάμβου, το πούρο της νίκης, όλα όσα, τέλος πάντων, συνθέτουν το παζλ της "Μπουσιάδας), το 1-0 από τον ΟΦΗ και δη τον Νίκο Παπαδόπουλο αντιμετωπίστηκε με το μότο "χαμηλά η μπάλα". Τούτο ήταν αντιληπτό στις δηλώσεις του Ελληνα τεχνικού, στα λόγια των ποδοσφαιριστών, στο κλίμα του κόσμου, ακόμα και στον ίδιο τον Μιχάλη Μπούση, ο οποίος ως "πρόσωπο της επικαιρότητας" μίλησε στα Μέσα, αλλά κράτησε χαμηλούς τόνους.

Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη νίκη του ΟΦΗ μετά το τρίποντο. Η σοβαρότητα που έβγαλε σαν αντίδραση για το αποτέλεσμα. Αυτός ο φειδωλός χαρακτήρας, αυτό το "φρένο" στις ξέφρενες αντιδράσεις για μία νίκη που επί της ουσίας δεν κρίνει κάτι όταν βρισκόμαστε μόλις στην 7η αγωνιστική του "μαραθωνίου". 

Ο "μηχανισμός" του ΟΦΗ "υποδέχθηκε" το νικηφόρο αποτέλεσμα όπως ακριβώς έπρεπε: ως μεγάλη ομάδα. Ως ενα κλαμπ που δεν θεωρεί έκπληξη τέτοιες νίκες σαν κι αυτή επί του Ολυμπιακού, αλλά θέλει να "χτίσει" πάνω σε αυτή για να επανέλθει στην κανονικότητα. Και η κανονικότητα είναι να έρθουν κι άλλες τέτοιες νίκες.

Η μεμψιμοιρία του Ολυμπιακού

Αντίθετα με τον ΟΦΗ, ο Ολυμπιακός έδειξε ένα κλαμπ που δεν ξέρει να χάνει. Πλην του προπονητή της που, προς τιμήν του, παραδέχθηκε την ανωτερότητα της κρητικής ομάδας στο συγκεκριμένο παιχνίδι και στάθηκε στα λάθη των ποδοσφαιριστών του, ο Ολυμπιακός σαν διοίκηση, σαν μηχανισμός, φρόντισε μόλις λίγα λεπτά μετά το τέλος του κυριακάτικου ματς να βγάλει προς τα έξω ενόχληση για τη διαιτησία και εκνευρισμό για τις "δεύτερες μπάλες".

Κι αν το δεύτερο σηκώνει συζήτηση (o ΟΦΗ πάντως -και μπράβο του- ήταν αντίθετος με τη συγκεκριμένη εικόνα και τις μπάλες στον αγωνιστικό χώρο) για το πρώτο, αυτό της διαιτησίας, γεννάται το ερωτηματικό γιατί ο Ολυμπιακός προσπαθεί να βρει άλλοθι σε αυτό. Ειδικά σε ένα παιχνίδι όπου δεν έγινε η φάση εκείνη που θα προκαλέσει αντιδράσεις.

Ο ΟΦΗ δεν είναι μέρος του προβλήματος του Ολυμπιακού

Ο Ολυμπιακός έχει τα δικά του προβλήματα να αντιμετωπίσει. Τρία σερί παιχνίδια χωρίς νίκη (δύο ήττες, μία ισοπαλία) και -6 από την κορυφή που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν -8 αν δεν κουβαλούσε ο ΠΑΟΚ τιμωρία από πέρυσι, είναι προβλήματα που αφορούν τον Ολυμπιακό και ο ΟΦΗ δεν είναι μέρος αυτών.

Ο ΟΦΗ κέρδισε δίκαια έναν μεγάλο αντίπαλο, τον υποδέχθηκε άψογα, δεν του δημιούργησε προβλήματα, δεν του άφησε τίποτα που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον του. Αντίθετα, ο Ολυμπιακός επέλεξε το δρόμο της μεμψιμοιρίας. Οπως λέμε στην καθομιλουμένη "δεν ξέρει να χάνει". Και ο ΟΦΗ δεν φταίει σε τίποτα να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης σε μία περίοδο που οι "μεγάλοι" ψάχνουν άλλοθι για να καλύψουν κάτω από το χαλί τα δικά τους προβλήματα. Ο ΟΦΗ νίκησε δίκαια. Αυτό φτάνει.