Η προσπάθεια, τα λάθη Ράσταβατς και η... διαβολοβδομάδα!
Ο ΟΦΗ αφήνει τη Λαμία με μια πικρή γεύση στο στόμα του - Άρθρο του Δ. Καρυωτάκη.
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Αυτά τα παιγνίδια στο μισό του πρώτου γύρου τα παίρναμε εκτός έδρας. Είχαμε και τύχη στις φάσεις που δημιουργούσαμε, οι επιθετικοί ήταν πιο προσεκτικοί στην τελική προσπάθεια και φτάναμε σε νίκες που μας έχουν πάει εκεί που έχουμε φτάσει.
Από το παιγνίδι με την Τρίπολη σαν να γύρισε ο διακόπτης. Σαν να υπάρχει μια κακοδαιμονία στην ομάδα, ένα μαύρο σύννεφο κι η ομάδα δείχνει μπουκωμένη, το έδειξε κι ο δεύτερος συνεχόμενος τραυματισμός παίκτη σε φάση από το πουθενά, μετά τον Μπαΐνοβιτς, ο Φούντας.
Ήλθε το γκολ με το ξεκίνημα κι αντί πάλι να πάρουμε δύναμη και να έλθει το δεύτερο γκολ αρχίσαμε να οπισθοχωρούμε. Έγινε η φάση με το σουτ στο δοκάρι του Γκονδάλεθ κι άρχισε να φαίνεται μια αδυναμία στο να κρατήσουμε τη μπάλα.
Στο γκολ των γηπεδούχων υπήρξε μια συνολική αδράνεια της άμυνας, τα Σέντερ μπακ δεν είχαν καλή τοποθέτηση και κακή αντίδραση και από τον τερματοφύλακα- μάλλον πονάμε για τα καλά στη θέση αυτή - και ήλθε το 1-1.
Εκεί είναι αλήθεια φοβηθήκαμε για ολική ανατροπή ωστόσο η Λαμία δείχνει να 'ναι η πιο αδύναμη από όλες τις ομάδες της σούπερ λιγκ. Τίποτε άλλο από τη Λαμία στο υπόλοιπο παιγνίδι και στο δεύτερο ημίχρονο υπήρχε μόνον ο ΟΦΗ.
Δυστυχώς όμως οι πολλές φάσεις δεν έγιναν γκολ, δείγμα πως υπάρχει θέμα αυτοπεποίθησης στην τελική προσπάθεια που δυστυχώς δεν έφεραν το πολυπόθητο γκολ και να έλθει η νίκη. Μένει όμως η προσπάθεια του δεύτερου ημιχρόνου.
Οι παίκτες και γύρισαν τη μπάλα και έφταναν με προϋποθέσεις στην μεγάλη περιοχή της Λαμίας ωστόσο πολλές φορές με γεμίσματα και σέντρες. Θα μπορούσε να είχε μπει νωρίτερα ο Γιουγκ, δεν μπορώ να κατανοήσω αλλαγές που γίνονται στο 90’ παρά μόνο όταν θες να σπαταλήσεις το χρόνο την ώρα που ο ΟΦΗ ήθελε συνθήκες αύξησης της πίεσης. Μ’ αυτή τη λογική καθυστέρησε ο Ράσταβατς. Κι επίσης έναν παίκτη έχεις που κάνει άνω κάτω την αντίπαλη άμυνα, βγάζεις αυτόν; Κανείς δεν την κατάλαβε αυτή την αλλαγή, πολύ δε περισσότερο ο Νους που έδειξε να στραβώνει με την απόφαση του προπονητή του.
Δείχνει πάντως και ο Σέρβος κόουτς να μην πατά καλά στα πόδια του, θολώνει την εικόνα του και με τον κόσμο της ομάδας, δεν υπονοώ πως υπάρχει θέμα, αλλά δείχνει να κινείται κι εκείνος σε ένα γενικότερο πισωγύρισμα.
Τέσσερα παιγνίδια, δυο βαθμοί μας πάνε αρκετά πίσω στους στόχους μας. Πάλι καλά που δεν έγινε το γκολ από το Νούνιες στην τελευταία φάση του αγώνα για να είχαμε κλάματα, τουλάχιστον ένα παιγνίδι που δεν μπορείς να το κερδίσεις ευτυχώς δεν το έχασες.
Ο ΟΦΗ αφήνει τη Λαμία με μια πικρή γεύση στο στόμα του, διότι με την εικόνα του β’ ημιχρόνου θα έπρεπε να πάρει τη νίκη. Και τώρα έρχονται τα δύσκολα, εκεί που βέβαια ο ΟΦΗ σηκώνει το μπόι του και θα προσπαθήσει να βγάλει αντίδραση στον αγώνα με τον Ολυμπιακό.
Μεσολαβεί το παιγνίδι με το Βόλο για το Κύπελλο με ό,τι αυτό σημαίνει για την οικονομία της χρονιάς και μετά ΑΕΚ. Μια διαβολοβδομάδα που θα κρίνει πολλά για τη συνέχεια. Με τις απώλειες που έχει και με το βάθος του πάγκου που (δεν) διαθέτει, αυτοσκοπός είναι η πρόκριση με το Βόλο και στα υπόλοιπα ό,τι ήθελε προκύψει. Χάθηκε μια ευκαιρία, δεν χάθηκε, ακόμα, η χρονιά!
