Ή τώρα ή ποτέ: Ο Μπούσης κρίνει το μέλλον!

18:30 | 10/11/2022

Το επόμενο διάστημα είναι κρίσιμο όχι μόνο για τη σωτηρία του ΟΦΗ αλλά και για το μοντέλο Μπούση.

Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

Ήταν μισοδιαλυμένο το κλίμα στον ΟΦΗ, ήλθε και ανακοίνωση των οργανωμένων για να αποτελειώσει το πράγμα. Όχι ότι δεν έχουν δίκιο όλοι όσοι φωνάζουν, μια χαρά τα λένε στην ανακοίνωση. Για τα όσα συμβαίνουν στην κρητική ομάδα τους τελευταίους μήνες, θα έλεγε κανείς πως και λίγα λένε, αφού φαίνεται πως η ομάδα πάει καρφί για υποβιβασμό και δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάτι για να πιαστείς και να πιστέψεις πως υπάρχει σωσμός.

Βλέπετε η εποχή Μπούση ξεκίνησε με πολύ δάκρυ και συγκίνηση πως επιτέλους η ομάδα απέκτησε στιβαρό ιδιοκτήτη με όραμα και… φράγκα. Αφού πέρασε η περίοδος προσαρμογής και η απρόσμενη έξοδο στην Ευρώπη ήλθε ο κορονοϊός και τα προβλήματα.

Από εκείνο το καλοκαίρι του 2020, άρχισε σιγά σιγά να ξεθωριάζει το πράγμα. Οι μεταγραφικές κινήσεις που και τότε δεν έγιναν ούτε καν το χειμώνα και τις γιορτές του 2021 που η ομάδα άρχισε να βυθίζεται, η παρατεταμένη απραξία Μπούση στις συνεχόμενες ήττες μέχρι την έλευση Νιόπλια και η απότομη προσγείωση από το ευρωπαϊκό όνειρο στην παραμονή με την ψυχή στο στόμα στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου, έφεραν τις πρώτες θολές εικόνες για το που το πάει η ομάδα και το σχέδιο Μπούση.

Βέβαια από τη μια οι υποχρεώσεις καλύπτονταν από το μεγαλομέτοχο, ωστόσο δεν έδειχνε διάθεση να βάλει το μεταγραφικό πήχη ψηλότερα, με αγορές από τα πολύ χαμηλά ράφια του μεταγραφικού παζαριού και την αίσθηση πως όλα αυτά που ακούγαμε για εξάδες και οράματα μια σύγχρονης ομάδας, δεν συμβάδιζαν με το πολύ σφιχτό μπάτζετ, με τη διαχείριση « πουλώ ακριβά και αγοράζω ρετάλια» και γενικότερα με την ομάδα να κινείται στη λογική όσα βάρκα όσα πανιά.

Επίσης όλο αυτό το εγχείρημα όπου ο ΟΦΗ είχε αφεθεί σε διαχειριστές που έτρεχαν το περίφημο buzzet, με στελέχη που ξεζούμιζαν τον ιδιοκτήτη προσφέροντας ελάχιστα, για τους οποίους κανείς δεν λογοδοτούσε, άφηναν στο απυρόβλητο το μεγαλομέτοχο που εθεωρείτο άμοιρος ευθυνών για τη σταδιακή διολίσθηση της ομάδας μέχρι το σημερινό κατάντημα.

Παράλληλα ο φόβος πως ο ΟΦΗ θα επιστρέψει σε παλιές εποχές των εράνων και της ομάδας που θα έπρεπε να μπαίνει σε άρματα και μπλοκ για να επιβιώνει, άφηναν στο απυρόβλητο τον Μπούση, καθώς στο πίσω μέρος όλων μας ήταν μην τυχόν και ξενερώσει ο Μπούσης και σηκωθεί και φύγει. Όλα αυτά είχαν μια (μάλλον αφελή) αξία όσο η ομάδα κατάφερνε να έχει το κεφάλι πάνω από το νερό. Μένοντας οριακά εντός στόχων κι εκτός πλέι οφ πέρυσι, αλλά ξεχνώντας πως η ομάδα ξεφτιλίστηκε στα πλέι άουτ δείχνοντας σημάδια αποσύνθεσης, σχεδιάστηκε με τον τρόπο που όλοι ξέρουμε και την αποπομπή Σαμαράδων και Νιόπλια, αφήνει πια την αίσθηση πως ο ΟΦΗ είχε αφεθεί στην τύχη του από την περασμένη Άνοιξη.

Η έλευση προπονητή από το ψηλό ράφι ασφαλώς και έδειξε μια διάθεση του Μπούση να κάνει μια κίνηση να στηρίξει την επένδυση του, αλλά και πάλι φαίνεται να είναι μισή και μετέωρη. Η ομάδα μετά την απομάκρυνση Σαμαρά θα πήγαινε για τεχνικό διευθυντή που θα έτρεχε τα ποδοσφαιρικά της ομάδας, θα έφτιαχνε το πλάνο της ενίσχυσης και θα έμπαινε μπροστά, αλλά κι αυτά χάθηκαν στην πορεία. Ούτε τεχνικός διευθυντης έχει φανεί ακόμα ούτε ο εμπορικός διευθυντής αναπληρώθηκε (αναμφισβήτητα η φυγή Παπαβασιλάκη ήταν η πιο σημαντική απ’ όλες όσων έφυγαν, αλλά ούτε εδώ υπάρχει διάθεση να έλθει κάποιος) κι αντ’ αυτού βλέπουμε έναν Μπούση να είναι ξένος με την σκληρή πραγματικότητα της ομάδας.

Χωρίς ενθουσιασμό, χωρίς διάθεση να βγει μπροστά και να εξηγήσει πράγματα, δεν ξέρω αν πραγματικά έχει ξενερώσει με τα όσα αντίκρυσε στο θαυμαστό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, αν και με τις περιηγήσεις του στα γήπεδα των μεγάλων της Αθήνας μάλλον του αρέσει, αλλά σίγουρα κάτι δείχνει να τον έχει χαλάσει στον ΟΦΗ.

Άλλα περίμενε κι άλλα είδε; Εμπιστεύθηκε ανθρώπους που δεν το άξιζαν; Τον χάλασε το γεγονός πως τοπικοί επιχειρηματίες όταν ανέλαβε τον ΟΦΗ του υποσχέθηκαν σύμπραξη που έμεινε στα λόγια; Ήταν μια καψούρα της στιγμής που πάει κι έφυγε; Συμβαίνει κάτι άλλο;

Ό,τι κι αν συμβαίνει δείχνει πως δεν είναι ο Μπούσης εκείνων των πρώτων χρόνων. Κι ο κόσμος που πρώτος αγκάλιασε την προσπάθεια του και από το υστέρημα του στηρίζει την ομάδα, ήλθε η στιγμή να ξεσπάσει. Να πει τα όσα τον πνίγουν και τον κάνουν να περνά δύσκολα και πικραμένα κάθε φορά που την βλέπει στο γήπεδο ή στην τηλεόραση. Ποιος μπορεί να πει απ’ όσους ζουν την ομάδα πως διαφωνεί μέχρι… τελείας από αυτά που γράφουν οι οργανωμένοι; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως δεν στήριξαν μέχρι παρεξηγήσεως το εγχείρημα Μπούση; Ακόμα και οι ίδιοι κάνουν την αυτοκριτική στην άδολη συμπαράσταση τους.

Ωστόσο όλα αυτά έχουν ένα τέλος. Μα θα πει κάποιος πως τώρα είναι η στιγμή; Τώρα που παίζεις τον τελικό με τον Λεβαδειακό; Θα έλεγα με το χέρι στην καρδιά και τη γλώσσα στη λογική πως ή τώρα ή ποτέ! Ο Μπούσης θα ναι στο γήπεδο τη Δευτέρα και μετά θα φύγει. Αν δεν συνταντηθούν να του τα πουν τώρα, πότε; Κι επίσης τώρα θα φανεί αν η σχέση ΟΦΗ-Μπούση δεν έχει κακοφορμίσει: αν και τώρα επιλέξει να μην απαντήσει, να παραμείνει σιωπηλός και απλά να περιμένει να τελειώσει το ματς και να φύγει, ανεξαρτήτως αν τελικά δεν κάνει τη συνάντηση που του ζητούν οι οργανωμένοι, τότε όπως έλεγε κι ένας παλιός παράγοντας του ΟΦΗ… γράψε γουρούνι ψόφησε!

Οι επόμενες μέρες λοιπόν είναι κρίσιμες όχι απλά για τη σωτηρία του ΟΦΗ αλλά και για το μοντέλο και εγχείρημα Μπούση στην ιστορία της ομάδας.