Ιτούδης: «Κρατάω την ενότητα αυτού του γκρουπ παικτών, παρά τις απουσίες και την κακή τύχη»
Τι δήλωσαν μετά την αναμέτρηση της Εθνικής Ανδρών με το Μαυροβούνιο οι Δημήτρης Ιτούδης, Κώστας Παπανικολάου και ο Λευτέρης Μποχωρίδης.
Δημήτρης Ιτούδης: «Συγχαρητήρια στο Μαυροβούνιο. Προσπαθήσαμε, αλλά δεν ήταν αρκετό, όπως είδατε. Μας έλειψε η ενέργεια, παρότι οι παίκτες είχαν διάθεση και ήθελαν τη νίκη. Κρατάω την ενότητα αυτού του γκρουπ παικτών, παρά τις απουσίες και την κακή τύχη. Έμειναν ενωμένοι και εκπροσώπησαν αξιοπρεπώς τη χώρα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους φιλάθλους μας που ταξίδεψαν τόσο μακριά για να είναι μαζί μας».
«Ήρθαμε αυτοί που ήρθαμε και παλέψαμε. Προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε τους παίκτες μας με τον καλύτερο τρόπο. Ότι περάσαμε στη δεύτερη φάση και εξασφαλίσαμε θέση στο Προολυμπιακό και αυτό δεδομένων των συνθηκών είναι ένα επίτευγμα. Ποιος δεν θέλει τον Σλούκα, τον Καλάθη, τον Γιάννη ή τον Κώστα Αντετοκούνμπο; Κάποιοι παίκτες ζήτησαν ξεκούραση για να προετοιμάσουν το σώμα τους για τη νέα σεζόν, ενώ κάποιοι άλλοι είχαν τραυματισμό και έκαναν επέμβαση, όπως ο Γιάννης, ο Κώστας και ο Κασελάκης. Ήρθαμε εδώ ξέροντας τα προβλήματα και χάσαμε τον Μήτογλου που ήταν σοκ. Η ομάδα όμως παρέμεινε ενωμένη, σε κάποιες περιπτώσεις ξεπεράσαμε το ταβάνι μας. Κι εγώ απόλαυσα την πορεία αυτή και το πώς ξεπεράσαμε ή προσπαθήσαμε να ξεπεράσουμε κάποια εμπόδια αναζητώντας λύσεις με τους συνεργάτες μου και τους παίκτες μας. Για τρία δεκάλεπτα παλέψαμε απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα όπως η Λιθουανία, σήμερα δυσκολευτήκαμε απέναντι σε μια ομάδα με μεγάλα κορμιά. Ελπίζω την επόμενη φορά να έχουμε περισσότερους παίκτες διαθέσιμους και να μην έχουμε τόσους παίκτες με λογικές δικαιολογίες για την απουσία τους. Κρατώ την ενότητα, τους δεσμούς που έφτιαξαν αυτά τα παιδιά. Είδατε στο τέλος που όλοι πήγαν όχι στο κέντρο, αλλά στον πάγκο για να αγκαλιαστούν και να φωνάξουν Ελλάς με τον Χατζηδάκη που γύρισε το πόδι του. Επίσης κάποια νέα παιδιά, όπως ο Ρογκαβόπουλος και ο Μωραΐτης πήραν μυρωδιά από το Παγκόσμιο Κύπελλο κι αυτό είναι σημαντικό για το μέλλον».
«Πιστεύω ότι δεν ξέρετε πολύ καλά τους παίκτες που μπορούσαμε να έχουμε διαθέσιμους, δεδομένων των απουσιών. Πολλοί δεν είχαν μεγάλο ρόλο ή είχαν συγκεκριμένο ρόλο στις ομάδες τους. Εδώ τους ζητήθηκε να κάνουν κάτι έξτρα, σε λεπτά, σε ρόλο, σε πόντους… Δεν είναι εύκολο να το κάνεις σε μια νύχτα, γιατί αυτές οι διοργανώσεις είναι σαν σπριντ. Μας έλειψε πολύ ο Μήτογλου ως σημείο αναφοράς και τον χάσαμε την τελευταία στιγμή. Οι παίκτες τα έδωσαν όλα και είμαι περήφανος γι’ αυτούς, τόσο οι νέοι, όσο και οι βετεράνοι μας».
«Δεν εξαρτάται από μένα η επιλογή, αλλά από τη διαθεσιμότητα των παικτών. Τις επόμενες μέρες θα το σκεφτούμε. Δεν ξέρω πού θα γίνει το Προολυμπιακό Τουρνουά, ίσως στην Ελλάδα, ίσως κάπου αλλού».
Κώστας Παπανικολάου: «Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να είμαστε όσο ανταγωνιστικοί θέλαμε. Το κάναμε σε κάποια κομμάτια, θέλαμε να δώσουμε στους φιλάθλους μας κάτι, αφού ταξίδεψαν στην άλλη άκρη της γης για μας. Όμως το Μαυροβούνιο έπαιξε πολύ δυνατά, πήγαν καλύτερα στις λεπτομέρειες στις κρίσιμες στιγμές και κέρδισαν. Το πιο σημαντικό στοιχείο ήταν η ενότητα και η αποφασιστικότητα που είχαν όλα τα παιδιά. Ξέραμε πως δεν είχαμε το ίδιο ταλέντο με άλλες ομάδες και έπρεπε να δουλέψουμε διπλά για να καλύψουμε την απόσταση. Κάποιες φορές τα καταφέραμε, άλλες όχι. Απόλαυσα τη διαδρομή με αυτά τα παιδιά. Δεν είναι δεδομένο ότι έχεις την ευκαιρία να εκπροσωπείς τη χώρα σου και το να δημιουργείς αυτούς τους δεσμούς είναι σημαντικό. Μπορεί κάποιες φορές να υπάρχουν νεύρα, αλλά αυτό τελειώνει γρήγορα. Η ενότητα αυτή είναι το πιο σημαντικό γι’ αυτή την ομάδα. Γι’ αυτό και την προσπάθεια που κάναμε είμαι περήφανος. Ήμασταν μαχητές και τα δώσαμε όλα».
Λευτέρης Μποχωρίδης: «Όταν δεν έχεις στη διοργάνωση συνέχεια, είναι δύσκολο να παίξουμε. Θέλαμε να παίξουμε για όσους μας στηρίζουν, αυτών που είναι στην Ελλάδα, αλλά κυρίως αυτούς που ήταν εδώ, δίπλα μας. Είναι κρίμα που δεν μπορούσαμε να πάρουμε τη νίκη, να τους κάνουμε έστω και λίγο περήφανους. Για μένα προσωπικά είναι σημαντικό ότι η ομάδα αυτή έμεινε ενωμένη ως το τέλος. Περάσαμε ένα μήνα όλοι μαζί, γίναμε ομάδα. Μείναμε μαζί ως το τέλος. Στο αγωνιστικό μένει ένα «κρίμα» που δεν μπορέσαμε να κάνουμε το κάτι παραπάνω».
