Και μετά τον Νταμπράουσκας… τι;
Ο Νταμπράουσκας έφυγε, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι αν θα λυθεί το πρόβλημα του ΟΦΗ - Του Δ. Καρυωτάκη.
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Ο Βάλντας Νταμπράουσκας αποτελεί παρελθόν και ο ΟΦΗ ξεκινά από κει που τον άφησε... ο Νίκος Νιόπλιας, ωστόσο το μεγάλο ερώτημα είναι αν υπάρχει γιατρειά, κι αυτό θέλει μεγάλη συζήτηση κι η ομάδα δεν έχει χρόνο για τέτοιες πολυτέλειες.
Η διοίκηση έπραξε το αυτονόητο, χωρίς καθυστέρηση και έχοντας ως γνώμονα πως να σώσει ό,τι σώζεται, το ερώτημα είναι ποιο είναι το επίδικο; Τι πρέπει να σώσουμε και τι να αφήσουμε στα αζήτητα.
Ασφαλώς και δεν έχει τη μοναδική ευθύνη ο Λιθουανός για την απαξίωση των τελευταίων αγωνιστικών, ωστόσο πρέπει να κοιτάξουμε στον καθρέπτη για να δούμε τι έχει συμβεί. Ο ΟΦΗ αν εξαιρέσει κανείς το παιχνίδι με την ΑΕΚ όπου πραγματικά έβγαλε αυτό που θέλουμε να βλέπουμε, σε κανένα άλλο παιχνίδι δεν ήταν στα επίπεδα που θέλαμε.
Ομάδα που έχανε την αγωνιστική της ταυτότητα, έπαιζε ένα ποδόσφαιρο που δεν έπειθε, είχε όπλα που δεν μπορούσε να αξιοποιήσει. Απόλυτος άρχοντας στις επιλογές, αφού η διοίκηση δεν επέλεξε το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή, ο Ντάμπρα διάλεξε κι έφερε τους παίκτες που βρίσκονται στην ομάδα. Ο Λαμπρόπουλος που ήταν η πιο ακριβή μεταγραφή Εληνα ποδοσφαιριστή στην περίοδο του Μπούση, αραχνιάζει στον πάγκο. Ο Καρώ που ήλθε με δάφνες από την Κύπρο αποδείχτηκε πως δεν ήταν ο παίκτης που έλειπε από τον ΟΦΗ.
Η ομάδα ενώ εδώ και καιρό ήταν διαπιστωμένο πως δεν μπορεί πια να στηρίζεται στο Μεγιάδο αλλά να αποτελεί πια μια επικουρική λύση, εξακολουθεί να αποτελεί τον κινητήριο άξονα της ομάδας, παρότι δείχνει πως έχουν περάσει πια τα χρόνια και δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος που του ανατίθεται.
Τα εξτρέμ είναι μια πονεμένη ιστορία για την ομάδα που παίζει με Ντίκο και Φελίπε που είναι... δυο ξένοι μέσα στην ίδια ενδεκάδα. Ειδικά ο δεύτερος δεν μπορεί να ξέχασε το ποδόσφαιρο που είδαμε στην πρώτη περίοδο του στον ΟΦΗ, έδειχνε πως αδυνατούσε να ενταχτεί και να προσφέρει έτσι όπως έπαιζε η ομάδα. Δεν του έκανε και τον επέλεξε, του τον έφεραν και αναγκάστηκε να συνεργαστεί μαζί του, ποτέ δεν θα μάθουμε την αλήθεια.
Ριέρα και Μοσκέρα (ειδικά ο τελευταίος) αποδείχτηκε πως δεν χωρούσαν στα σχέδια του Λιθουανού. Οι δυο Σκανδιναβοί τράβηξαν κουπί αλλά ενώ ξέραμε πως ο κουρασμένος Λάρσον δεν είχε back up, αίφνης διαπιστώσαμε πως… παρά ξεκουράστηκε!
Δυο πάσες και η τρίτη λάθος, κανένας αυτοματισμός, σέντρες και γιόμες σε ένα ποδόσφαιρο αναχρονιστικό που δεν ενέπνεε αυτοπεποίθηση, δεν έδειχνε κίνηση και δεν είχε εναλλακτικές, αποτελούσε το πιο εύκολο διάβασμα για τον αντίπαλο κόουτς. Όλα αυτά και πολλά άλλα! Χαμένα αποδυτήρια, παίκτες που δεν πίστευαν στον προπονητή και κανένα νέο παιδί από εκείνα που προέρχονταν από τα σπλάχνα του δεν είδε στον ήλιο μοίρα.
Τι κι αν ακούγαμε πως στα χέρια του θα αναδεικνύονταν παίκτες από τις μικρές ομάδες του ΟΦΗ, τι πως θα έδινε βάρος στις υποδομές, τίποτα από αυτό δεν φάνηκε. Φεύγει όπως ακριβώς κι εκείνοι που προηγήθηκαν στην εποχή Μπούση, αφιχθέντες με δόξα, απομακρυσμένοι ως αποτυχημένοι. Φταίνε όλοι και μόνον εκείνοι; Προφανώς και όχι.
Δεν ακούσαμε για παράδειγμα τους πρωταγωνιστές της ομάδας, τους ποδοσφαιριστές, να βγουν μπροστά και να μας εξηγήσουν τι συμβαίνει (τα... άκουσαν βέβαια αυτοί από τους οπαδούς που πήγαν χθες στο ΒΑΚ). Οι παίκτες δεν έχουν ευθύνες; Γιατί κρύφτηκαν και δεν ανέλαβαν μέρος των ευθυνών τους; Είναι καλοί και… ομιλητικοί μόνο στα εύκολα; Ε μα τότε δεν έχουν στόφα ηγέτη και ο ΟΦΗ φαίνεται πως πάσχει στον τομέα αυτό… κι αυτό είναι ένα ζήτημα! Και βέβαια η ευθύνη της διοίκησης που άφησε τα πράγματα να κυλήσουν χωρίς να πάρουν πιο έγκαιρα τα μηνύματα, πριν το όχημα του ΟΦΗ, σαν τρελό φορτηγό ξεχυθεί στον κατήφορο χωρίς φρένα. Στις 17 Νοεμβρίου κλήθηκαν οι δημοσιογράφοι στο ΒΑΚ για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις, δεν μπορεί να χάλασε το κλίμα μέσα σε δυο βδομάδες!
Κοντολογίς ο προπονητής έφυγε, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι αν θα λυθεί το πρόβλημα του ΟΦΗ κι εδώ ξεκάθαρες απαντήσεις δεν υπάρχουν. Και δεν υπάρχουν γιατί φαίνεται πως η διοίκηση της ομάδας δείχνει να έχει χάσει τον ενθουσιασμό της, την όρεξη που είχε, το όραμα που φάνηκε να θολώνει στην πορεία και ίσως τη διάθεση του Μπούση να κάνει αυτά που είχε υποσχεθεί. Κάνει δεύτερες σκέψεις, θέλει ίσως να απεμπλακεί, δεν βρήκε συμμάχους στην προσπάθεια του, κανείς δεν ξέρει, αν συμβαίνουν όλα αυτά ή απλά… ξενέρωσε. Ωστόσο όλοι βλέπουμε πως το κλίμα ενθουσιασμού και αυξημένων προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί με την έλευση του ελληνοαμερικανού ιδιοκτήτη, δεν υπάρχει πια κι αυτό αποτυπώνεται και στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, όπου όλοι δείχνουν πως κάνουν τη δουλειά, μόνο για να την κάνουν, εντελώς διαχειριστικά κι έτσι το όποιο βήμα είναι εντελώς μετέωρο!
Υπάρχει σφιγμός στον πλανήτη ΟΦΗ; Αυτό είναι το ερώτημα και κανένας νέος προπονητής ακόμα κι αν είναι ο Πέπε Γκουαρντιόλα δεν θα μπορέσει να μας το απαντήσει.
