Κοντά στο Νου(ς) και η γνώση

Με το που έφτασε πέρσι στην Κρήτη, από την άλλη άκρη του κόσμου, πριν καν πάρει τις βαλίτσες του από την αίθουσα αφίξεων του αεροδρομίου "Νίκος Καζαντζάκης" ο Τιάγκο Νους είχε ήδη γίνει πρωτοσέλιδο: το επίθετό του, από μόνο του, προκαλούσε πολλά λογοπαίγνια.

Με τις πρώτες αναγνωριστικές ματιές προς τα πάνω του, η κοψιά του παρέπεμπε σε ποδοσφαιρικό αλητάκο, μεγαλωμένο σε δύσκολες γειτονιές, όπου ούτε κανόνες υπάρχουν, ούτε fair play. Κλασική μπαλαδόφατσα: αμέτρητα τατουάζ και περίεργες κομμώσεις, η αργεντίνικη καταγωγή του γέννησε πολλές προσδοκίες. Λογικό ήταν να προκαλέσει έξαψη στη φαντασία των οπαδών του ΟΦΗ.

Η ιδιοσυγκρασία του είναι απόλυτα συμβατή με τις αποχρώσεις της ομάδας του. Λευκό το αμιγώς ποδοσφαιρικό του μητρώο (λόγω ταλέντου, όταν αποφασίσει να παίξει μπάλα), κατάμαυρο το "ποινικό" και το πειθαρχικό του.

Μερικές περίτεχνες ενέργειές του, ορισμένα γκολ, τον έκαναν πρωταγωνιστή σε αθλητικές στήλες. Πηχυαίοι τίτλοι και ο πήχης διαρκώς ψηλότερα για το βραχύσωμο αλάνι από την περιοχή Cañuelas στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες. Μέχρι πέρσι αυτά, όταν αγωνιζόταν δανεικός. Μόλις "έδεσε" το γάιδαρό του, έλυσε το ζωνάρι του και σχεδόν κάθε δύο αγωνιστικές, όταν επιστρέφει από τιμωρίες, είναι έτοιμος για καβγά με τους αντιπάλους και τους διαιτητές. Δεν συνετίζεται με τίποτα.

Το οξύθυμο του χαρακτήρα του, τα "χαλάει" όλα. Τα νεύρα του που “σπάνε” με το μόνο μόνο. Για “ψύλλου πήδημα” κίτρινη κάρτα. Όμως, αντί να χαμηλώσει το κεφάλι και το βλέμμα, τότε είναι που το μάτι του αρχίζει να γυαλίζει παραπάνω.

Πριν καν δει κόκκινο ή για την ακρίβεια την κόκκινη (κάρτα) γίνεται ταύρος εν υαλοπωλείω: τα κάνει όλα λαμπόγυαλο, παίρνοντας -κάθε τρεις και λίγο - την άγουσα για τα αποδυτήρια. Στην αμέσως προηγούμενη φάση έχει ξεπεράσει για ακόμη μία φορά τα όρια, ισοπεδώνοντας συστήματα και σχέδια προπονητών και συμπαικτών. Πόσες φορές δεν "κρέμασε" την ομάδα του, ειδικά εφέτος, κινούμενος εκτός των τεσσάρων γραμμών - εκεί μάλλον είναι το μυαλό του: αντιαθλητική και αντιεπαγγελματική συμπεριφορά, με το πόδι διαρκώς "κολλημένο" στο γκάζι - και τις τάπες των παπουτσιών του ενίοτε καρφωμένες στη γάμπα ή στον αστράγαλο ενός αντιπάλου!

Ο Αργεντινός μπαλαδόρος για τον οποίο δαπανήθηκαν ένα καράβι λεφτά εφέτος θυμίζει... ναυάγιο, όπως και ο Όμιλος βεβαίως. Να παραστρατήσει μία φορά, έστω δύο, πάει στα κομμάτια την παρθενική του σεζόν προσαρμογής στην Ευρώπη, ακόμη και στη ταπεινή ποδοσφαιρικά Ελλάδα. Αλλά και τη δεύτερή του χρονιά, να συνεχίζει στο ίδιο τέμπο, πάει πολύ.

Κοντά στο Νου(ς) και η γνώση: ούτε το ένα όμως υπάρχει, ούτε το άλλο! Ο ίδιος αποδεικνύεται ανεπίδεκτος μαθήσεως, κι αυτό είναι το σοβαρότερο όλων.

Για την μονιμοποίησή του στο Ηράκλειο οι διοικούντες έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη, τόσο πολύ που όλοι έπιασαν... πάτο!

Ο ιδιόρρυθμος εξτρέμ εκτός από ακριβότερη δείχνει να είναι και η χειρότερη μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου: όταν κοστίζεις πολλά, οφείλεις και πολλά περισσότερα ως ανταπόδοση σε όσους σε εμπιστεύτηκαν. Άλλοι τίναξαν την μπάνκα στον αέρα για να σε κρατήσουν κι εσύ με τα καπρίτσια σου απειλείς να τινάξεις στον αέρα μια ολόκληρη χρονιά...