Κοροβέσης: «Αν είχε πέσει ο ΟΦΗ στο μπαράζ, δεν ξέρω τι θα γινόταν»

Ο Νίκος Κοροβέσης παραχώρησε συνέντευξη στην ιστοσελίδα gazzetta.gr και αναφέρθηκε στη θητεία του στον ΟΦΗ, στην έλευση Μπούση, στο μπαράζ-θρίλερ με τον Πλατανιά, ενώ εξέφρασε και παράπονα για τον τρόπο που έφυγε.

Για το πως πήγε στον ΟΦΗ, είπε:

Το κασέ μου τότε πεσμένο, έπρεπε να ψάξω για ομάδα. Ένα πρωί, λοιπόν, ενώ έκανα μπάνιο στη Χαλκίδα με παίρνει τηλέφωνο ο Καζανάκης από την παλιά διοίκηση του ΟΦΗ. Τα λεφτά ήταν πολύ λίγα, αλλά ήθελα να κάνω μία νέα αρχή. Θεώρησα πως ο ΟΦΗ ήταν η κατάλληλη επιλογή. Με Νίκο Παπαδόπουλο τότε προπονητή. Έφερε δύο Αργεντινούς, τον Νέιρα και τον Μεγιάδο. Και είχε και πολλά παιδιά η ομάδα, τα οποία είχε κρατήσει από την Β’ Εθνική. Ξεκίνησε μια χρονιά με μία πολύ ωραία ομάδα και πολύ καλό κλίμα. Σου περνούσαν το DNA της ομάδας. Ήταν η σεζόν που άλλαξε σελίδα ο ΟΦΗ.

Η έλευση του Μπούση άλλαξε τα πράγματα στην ομάδα;

Μέχρι τον Οκτώβρη, δεν είχαμε πάρει λεφτά. Ξαφνικά σκάει μύτη ένας από την Αμερική, να σώσει την κατάσταση. Ήταν η παρουσίαση του Μπούση κι εμείς είχαμε ματς με τον Ολυμπιακό του Μαρτίνς στο Γεντί Κουλέ. Εξαιρετικός προπονητής ο Παπαδόπουλος, δούλευε πολύ στις στημένες φάσεις. Κάναμε μία κομπίνα στην προπόνηση 50 φορές. Το κόρνερ να παίξει με πάσα σε μένα κι εγώ να κάνω σέντρα. Είχαμε έναν παίκτη τον Βουό, να πάει αντίθετα στην κίνηση και να βγει μόνος του. Δούλεψε τέλεια, βάλαμε γκολ και τελείωσε το ματς έτσι. Ήρθε ο Μπούσης μετά και ήταν όλα μαγικά. Ο ΟΦΗ άλλαξε σελίδα, ήρθαν και Σαμαράς, Πουρσανίδης. Στο τέλος θέλαμε νίκη στον Ατρόμητο για να κλειδώσουμε το μπαράζ.

Τι θυμάσαι από εκείνα τα δύο ματς με τον Πλατανιά;

Πως τα έφερε η τύχη να παίζουμε με τον Πλατανιά που ήμουν εγώ την προηγούμενη σεζόν. Είχαμε απίστευτο άγχος να σώσουμε την χρονιά. Παίρνουμε το 0-0 στο πρώτο ματς και σκεφτόμαστε ότι στο Γεντί Κουλέ θα τελειώσουμε την δουλειά. Το ματς αυτό, έμελλε να είναι το πιο τρελό που έχω παίξει στη ζωή μου και αυτό στο οποίο έχω πανηγυρίσει περισσότερο από κάθε άλλο. Από ένα πέναλτι που δεν ήταν, γίνεται το 1-0. Ο Πλατανιάς έκανε το 1-1 και μετά όσα έγιναν, ήταν τρελά. Όταν σκόραρε ο Γιακουμάκης, έβγαλε την φανέλα, ενώ είχε κάρτα. Πάω τον πιάνω και του λέω «τι έκανες ρε;». Μου απαντάει «τι έκανα;». Για καλή μας τύχη πήρε και ο Πλατανιάς κόκκινη, αλλά εμείς οπισθοχωρήσαμε. Κάνει το 2-2 ο Πλατανιάς και πέφτουμε όλοι κάτω. Θυμάμαι τον Πουρσανίδη να μπαίνει στο γήπεδο και να μας σηκώνει έναν – έναν για να παίξουμε τα άλλα δύο λεπτά. Πάει ο Ναμπί να εκτελέσει το φάουλ, πιστεύοντας ότι με αυτό το σκορ πάμε παράταση. Σούταρε απευθείας γιατί ήθελε να κοντράρει η μπάλα και να φύγει κόρνερ για να λήξει το ματς. Με πιάνει στα αποδυτήρια και μου λέει «ρε Νίκο γιατί κάνετε έτσι; Θα τους κερδίζαμε την παράταση, είχαν κουραστεί». Μόλις μου το είπε αυτό, δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχε συμβεί.

Άλλαξε την ιστορία του ΟΦΗ αυτό το ματς;

Ήταν κομβικό εκείνο το σημείο. Αν είχε πέσει η ομάδα, δεν ξέρω τι θα γινόταν. Που θα έβρισκαν το κουράγιο οι άνθρωποι για να συνεχίσουν. Ανανέωσα το καλοκαίρι στον ΟΦΗ και ξεκίνησε η νέα σεζόν με Σίμο προπονητή. Είχαμε άλλον αέρα, σκεφτόμασταν ότι δεν έπρεπε να κάνουμε τα ίδια λάθη. Ξεκινάμε με ολλανδικό στιλ παιχνιδιού, τελείως διαφορετική προπόνηση από αυτήν που είχαν συνηθίσει. Νιώθαμε πως παίζαμε σε ακαδημία. Πολλή δουλειά στην προπόνηση. Είχε έρθει ο Κουτρουμπής μόνο και ο Μαρινάκης, οι υπόλοιποι ήμασταν ίδιοι. Παίζαμε απίστευτο ποδόσφαιρο, την μπάλα της ζωής μας. Για μένα εκείνη η ομάδα του ΟΦΗ, ήταν η καλύτερη τα τελευταία 25 χρόνια. Ήταν και οι παίκτες που τα δέχονταν όλα πιο εύκολα. Θυμάμαι στο ματς με τον Παναθηναϊκό, είχαν θολώσει τόσο πολύ με το ποδόσφαιρό μας, που μου έριξε κλωτσιά για απευθείας κόκκινη ο Κουρμπέλης στο 90’. Ήρθε ο Covid και δεν ευχαριστηθήκαμε τα play offs που τα περιμέναμε τόσο πολύ.

Την επόμενη χρονιά, όμως, δεν υπήρξε ανάλογη συνέχεια.

Η δεύτερη χρονιά, η τρίτη δική μου, δεν κύλησε όπως θα θέλαμε. Αποκλειστήκαμε στην Ευρώπη από τον Απόλλωνα Λεμεσού. Κάποια στιγμή έφυγε ο Σίμος, ήρθε ο Νιόπλιας και φτάσαμε να παλεύουμε για να σώσουμε την κατηγορία. Μείναμε, τελικά, με ένα «διπλό» στη Λάρισα. Δεν έπαιξε η ομάδα όπως είχε δείξει ότι μπορεί να παίξει την πρώτη χρονιά του Σίμου. Θεωρώ ότι ήταν λάθος το ότι πήραμε έναν παίκτη με 50 χιλιάδες από την Λιθουανία, τον Φιγκεϊρέδο και τον πουλήσαμε 1 εκατομμύριο. Θεωρήσαμε ότι αυτό θα γίνει με όλους. Ήρθαν νέα παιδιά, μπήκαν απευθείας μέσα και χάθηκε η ταυτότητα της ομάδας. Θεώρησε ο Σαμαράς ότι εφόσον πούλησα έναν παίκτη έτσι, θα το κάνω με όλους.

Πώς είναι να παίζεις στον ΟΦΗ και να ζεις στο Ηράκλειο;

Είναι φοβερά, γιατί είναι μία πόλη με ποδοσφαιρική κουλτούρα. Αγαπούν τους παίκτες και αν δουν ότι τα δίνεις όλα, σε έχουν πολύ ψηλά. Αν δεν πας καλά, υπάρχει πίεση και γκρίνια. Στις πιο μικρές κοινωνίες, αν είσαι Έλληνας, τρως όλα τα βέλη. Υπάρχουν και πράγματα που γράφονται στα sites, τα οποία μπαίνεις και τα διαβάζεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επηρεάζεσαι.

Εσύ διάβασες ποτέ κάτι που να σε επηρέασε;

Δεν απαντούσα στα μηνύματα που μου έστελνε ο κόσμος του ΟΦΗ, γιατί δεν ήθελα να μπω σε αυτό το τριπάκι. Δεν είχα ανοίξει παρτίδες με τον κόσμο, δεν πούλησα οπαδιλίκι. Έβλεπα, λοιπόν, ότι ο ίδιος που την μία βδομάδα μου έστελνε και μου έγραφε «παιχταρά μου», την επόμενη με έβριζε γιατί δεν του είχα απαντήσει. Μου έκανε κακό όλο αυτό. Έτσι, όμως, λειτουργούσα πάντα. Δεν είχα επαφή με τον κόσμο και πολύ περισσότερο με τους οργανωμένους.

Πώς έζησες την πίεση για να σωθεί η ομάδα την τρίτη σου χρονιά στον ΟΦΗ;

Είχαμε φάει όλη την πίεση 2-3 άτομα. Ήμασταν λίγα άτομα γιατί είχαμε πολλούς τραυματισμούς και είχαμε κάνει 10 σερί ήττες. Έκανα 110 συμμετοχές σε 3,5 χρόνια κι έφυγα από την ομάδα με μεγάλο παράπονο. Είχε πέσει ο Γκαρσία της ΑΕΚ πάνω μου και μου είχε κάνει ζημιά, για να παίξω έκανα ενέσεις με ξυλοκαΐνη στο γόνατο. Έβλεπα την ομάδα να χάνει, αλλά εγώ δεν γύρισα ποτέ την πλάτη μου. Άλλοι με ένα μικρό πρόβλημα, έβλεπαν όλα τα ματς από την κερκίδα. Θυμάμαι ένα ματς απέναντι στη Λαμία, στο οποίο κερδίσαμε 2-0 και μπαίνοντας να παίξω, είδα ότι δεν υπήρχε συμπαίκτης μου που να είχε κάνει από 10 συμμετοχές στην Α' Εθνική. Ήταν παιδιά που δεν είχαν παίξει. Όταν γύρισα και τους είδα, ένιωθα ότι παλεύω μόνος μου για να περάσει η μπόρα. Κλασικά μετά από κάθε ήττα, έβγαινα εγώ να μιλήσω. Σε όλα τα sites είχε 200 σχόλια κάθε φορά να με βρίζουν. Πλήρωσα το ότι πάντα μιλούσε ο Κοροβέσης. Δεν βγήκε, όμως, ποτέ κάποιος άλλος για να μιλήσει. Όλοι έλεγαν «όχι» στις ήττες. Στις νίκες δεν έβγαινα ποτέ. Έτρωγα τα βέλη, ενώ πάλευα. Θυμάμαι στο ματς με την Λάρισα, με ήττα πέφταμε. Βγαίνουμε με τον Γιαννούλη στη φυσούνα, κοιταζόμαστε και λέμε «πάμε να κερδίσουμε». Η Λάρισα είχε κάνει ένα φοβερό σερί, αλλά κερδίσαμε και σώσαμε την κατηγορία. Στα κρίσιμα ήμασταν, πάντα, εκεί.

Πώς εξελίχθηκε η τελευταία σου σεζόν με τον ΟΦΗ;

Μετά από ένα ματς με την ΑΕΚ, που έληξε 3-3 και στο οποίο είχα κάνει και ασίστ στο δεύτερο γκολ, βρήκαν πάτημα ότι είχα θέμα στην μέση μου και δεν με έβαλαν ξανά να παίξω. Φτάσαμε στο τέλος της χρονιάς και είχα παίξει 7-8 ματς. Ρωτούσα τον λόγο που συνέβαινε αυτό, ενώ ήμουν αρχηγός στον ΟΦΗ και δεν έπαιρνα καμιά απάντηση. Φτάνουμε στα play offs, αδιάφορα ματς για την ομάδα αφού είχε σωθεί και πάλι δεν έπαιζα. Όταν ζήτησα να παίξω μερικά ματς για να βρω ομάδα πιο εύκολα, η απάντηση ήταν «δεν θέλει ο Σαμαράς». Όταν ρώτησα τον Σαμαρά, μου απάντησε «δεν θέλει ο προπονητής». Δεν με σεβάστηκαν. Με τα χίλια ζόρια έπαιξα αλλαγή στο τελευταίο ματς με την Τρίπολη, μετά από παρέμβαση του Πουρσανίδη, για να με χειροκροτήσει ο κόσμος. Ο Πουρσανίδης είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, τον οποίο εκτιμώ πολύ. Πήρα το χειροκρότημα από τον κόσμο κι έφυγα από τον ΟΦΗ με ένα μεγάλο παράπονο.

Ρώτησες μετά τον Σαμαρά τι συνέβη;

Δεν έκατσα να το ψάξω παραπάνω.

Είχες κάποια προσωπική κόντρα μαζί του;

Όχι. Απλώς πληρώνονταν για να παίρνουν κάποιες αποφάσεις. Είχα μιλήσει και με τον Μπούση και μου είχε πει «για μένα είσαι οικογένεια, σε θέλω στην ομάδα, αλλά πληρώνω κάποιους ανθρώπους και πρέπει να σέβομαι τις εισηγήσεις τους». Δεν έχω κανένα παράπονο από τον πρόεδρο. Είχα πρόβλημα με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, γιατί δεν ήταν ξεκάθαρος απέναντί μου. Δεν κρατάω, όμως, κακίες, ούτε με τον Γιάννη Σαμαρά, ούτε με τον Γιώργο.

Είχε υπάρξει κάποιο άλλο περιστατικό που να θυμάσαι;

Είχε γίνει και άλλο ένα σκηνικό. Ήμουν τρία χρόνια αρχηγός και παίζαμε πρώτη αγωνιστική στο Βικελίδης με τον Άρη. Πέντε λεπτά πριν βγούμε να παίξουμε, ζήτησα από τον φροντιστή να μου φέρει το περιβραχιόνιο για να ετοιμαστώ. Έφυγε, γύρισε και μου είπε «δεν είσαι εσύ αρχηγός» και ότι είναι κάποιος άλλος. Δεν υπήρχε κάποια εξήγηση από πριν, το έμαθα πέντε λεπτά πριν βγω στον αγωνιστικό χώρο. Μετά από κάποιες μέρες, η εξήγηση που μου δόθηκε ήταν ότι «επειδή είσαι καλό παιδί και δεν δημιουργείς πρόβλημα, σε βγάλαμε από αρχηγό για να μπουν και κάποια άλλα παιδιά». Μου αφαίρεσαν το περιβραχιόνιο με την δικαιολογία ότι δεν θα έλεγα κάτι.

Χαλάνε όλα αυτά στο μυαλό σου, την αίσθηση που έχεις από τα χρόνια που έζησες στον ΟΦΗ;

Όχι, δεν είχα πρόβλημα με την ομάδα ή την διοίκηση. Είχα θέμα με τον τρόπο που πάρθηκαν κάποιες αποφάσεις. Οι αποφάσεις ήταν σεβαστές, όμως, δεν εκτελέστηκαν με τον σωστό τρόπο. Αν με έπιαναν και μου έλεγαν «θα γίνει αυτό», θα ήμουν εντάξει. Τα μάθαινα όλα εκ των υστέρων, γίνονταν όλα πίσω από την πλάτη μου.

Το χειροκρότημα, όμως;

Ήταν αυτό που με μαλάκωσε. Κατάλαβα ότι ο κόσμος με αγάπησε και εκτίμησε όσα έκανα. Ήταν μία στιγμή κόντρα στα όσα συνέβαιναν εκείνη την περίοδο. Ήταν η μέρα που είπα ότι φεύγω γεμάτος.