Κρατάμε (μόνο) τη νίκη και τη... ρουκέτα του Μπόρχα!
Ήταν πρεμιέρα, με άγχος, σε γήπεδο - χωράφι με τον ΟΦΗ να ξέρει πως πρέπει να ξεκινήσει με το δεξί - Του Δημήτρη Καρυωτάκη.
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Η αλήθεια είναι πως περιμέναμε πιο εύκολο το πέρασμα από τις Σέρρες, καθώς η φανταχτερή εμφάνιση στη Μπολόνια μας είχε δημιουργήσει προσδοκίες. Μα δεν υπάρχουν εύκολα παιγνίδια το ξέρουμε καλά και απλά το διαπιστώσαμε άλλη μια φορά βλέποντας το (πολύ κακό σε ποιότητα) παιγνίδι.
Και ειδικά όταν ήταν αρκετό ένα 15λεπτο στο α’ ημίχρονο για να φανεί ξεκάθαρα η διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων. Εκεί με τις ευκαιρίες που είχες δημιουργήσει έπρεπε να το χες τελειώσει το παιγνίδι αλλά ας όψεται ο Τιναλίνι που ήταν κορυφαίος πριν ο Ουρουγουανός γκολκίπερ μετατραπεί σε μοιραίο.
Ο ΟΦΗ είχε αυτό το καλό 15λεπτο αλλά στη συνέχεια παρέδωσε τα ηνία του παιγνιδιού, ανεξήγητα θα λέγε κανείς και ενώ θα έπρεπε να έχει πάρει ένα καθαρό προβάδισμα άφησε σε όλους να τη στυφή γεύση του 0-0. Η άμυνα του ΟΦΗ δεν είχε προβλήματα σ’ αυτό το διάστημα αν και γενικά δεν δυσκολεύτηκε στην πίεση σ’ όλο τον αγώνα, από μια ομάδα που δύσκολα δεν θα μπει σε περιπέτειες με την εικόνα που έδειξε. Ωστόσο η μεσαία γραμμή μας έδειξε κενά, φάνηκε ακόμα η δυσκολία στην πρώτη πάσα και στο χτίσιμο του παιχνιδιού και επίσης η έλλειψη εναλλακτικών στη μεσαία γραμμή, καθώς ξέρεις πως όσο αντέξουν οι Ανδρούτσος και Καραχάλιος (μέχρι να γυρίσει ελπίζουμε γερός και υγιής ο Μπαΐνοβιτς) έχει καλώς, από κει και πέρα το χάος!
Στο β’ ημίχρονο πάλι μπήκες καλύτερα, ήλθε το δώρο του αντιπάλου κίπερ και η φωτοβολίδα του Γκονζάλεθ κι εκεί που περιμένεις να ξυπνήσει ο τίγρης που κρύβει μέσα της η ομάδα, βλέπεις μια πολύ κακή διαχείριση του αγώνα.
Δεν κρατάς μπάλα, είσαι φοβικός, κάνεις εύκολα λάθη που έδιναν στην αντίπαλο την ευκαιρία να τρέξει , άλλα τουλάχιστον η άμυνα πίσω σου έβγαζε μια σιγουριά, κυρίως επειδή δεν είχες απέναντι σου τον περσινό Πανσεραϊκό με το Μπετανκόρ και τους άλλους που έπαιζαν μπροστά κι έτσι ουσιαστικά δεν απειλήθηκες.
Είπαμε όμως η νίκη είναι νίκη κι αυτήν κρατάμε! Ήταν πρεμιέρα για μας, με άγχος, σε γήπεδο - χωράφι με την ομάδα να ξέρει πως πρέπει να ξεκινήσει με το δεξί στο πρώτο επίσημο παιγνίδι της. Απέναντι της είχε μια ομάδα που έπαιζε το τρίτο επίσημο παιχνίδι είχε καλύτερο ρυθμό (λογικά) και δεν ήθελε να κάνει τρίτη γκέλα στη σειρά. Κανείς δεν θα θυμάται σε μερικές εβδομάδες αν παίξαμε καλά ή κακά αλλά το διπλό δεν θα ξεχαστεί σε μια έδρα που δεν ξέρεις πόσο εύκολα θα περάσουν άλλοι όταν θα μονταριστεί ο Πανσερραϊκός.
Νίκη λοιπόν και τώρα… ηρεμία, ωστόσο η ενίσχυση πρέπει να έλθει εδώ και τώρα, άργησε κιόλας, αλλά ευτυχώς δεν στοίχισε γιατί η χρονιά της 100ετίας θα πρέπει να φέρει αυτά που όλοι προσδοκούμε στο τέλος!
ΥΓ: Θετικός ο Κριζμανιτς στο ντεμπούτο του, παρότι η πίεση δεν ήταν μεγάλη, ο Ρακόνιατς (όπως και ο Θεοδοσουλάκης) δεν τροφοδοτήθηκαν για να μπορούμε να κρίνουμε την απόδοση τους, μεγάλος πρωταγωνιστής ο Μπόρχα και δείχνει πάλι πως μπορεί να δώσει λύση όταν το σύστημα… κολλάει!
