Ξηγημένοι κ. Μπούση;
Δώσε επιτέλους μια λύση για να μην σε γράψει η ιστορία με μαύρα γράμματα. - Άρθρο του Δ. Καρυωτάκη.
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Για να λέμε αλήθειες θα πρέπει να τα λέμε όλα αγαπητέ πρόεδρε Μιχάλη Μπούση. Διότι φίλος μεν και μέχρι πρόσφατα αγαπητός, αλλά φίλτατη η αλήθεια.
* Τον ιστορικό μας ΟΦΗ τον παρέλαβες μεν χωρίς σάλιο και χωρίς μπάλες αλλά με ποδοσφαιρική αξιοπρέπεια. Τα παιδιά ήταν απλήρωτα, ο προπονητής μπορεί να έκανε ρεφενέ, αλλά όταν έβγαιναν στο γήπεδο ίδρωναν τη φανέλα, τιμούσαν το ψωμί που (δεν) έπαιρναν, κι έβγαζαν έναν εγωισμό, μπόλικο φιλότιμο και μιαν αγάπη για την ομάδα και τον κόσμο της. Αυτά έχουν χαθεί εδώ και καιρό, όταν φώλιασε η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, όταν περίσσεψαν οι επαγγελματίες φίλοι του ΟΦΗ και χάθηκε η επαφή με τον κόσμο και την τοπική κοινωνία. Μια ιδιοκτησία που έχει χάσει την ψυχική της επαφή με το club και τον κόσμο, που λειτουργεί με golden boys (ή μάλλον στη λογική των εκπτώσεων πια με τον εξής έναν) και δεν δίνει διάρα για το πως σκέφτεται και τι νιώθει ο κόσμος της. Πάμε κι όπου βγει, κάπως σαν τον περίφημο μηχανοδηγό των Τεμπών, καθώς φαίνεται πως αυτό πια είναι το σύνθημα που έχετε δείξει με τη στάση και τη συμπεριφορά σας. Όμως πια δεν βγαίνει, η ταχεία ΟΦΗ βγήκε από τις ράγες, ουδείς ξέρει προς τα που κινείται και η σύγκρουση θα ναι καταστροφική.
* Επίσης αγαπητέ big Mike τον ΟΦΗ τον παρέλαβες αξιοπρεπή αγωνιστικά και μάλιστα στην πρώτη Εθνική. Εκεί οφείλεις να τον παραδώσεις όταν και εάν ποτέ φύγεις. Διότι δεν ξέρω αν είσαι εσύ και η διοίκηση σου το πρόβλημα, ωστόσο αυτό που ξέρω πια με βεβαιότητα είναι ότι δεν αποτελείς τη λύση και κυρίως με τον τρόπο που διοικείς τα πράγματα, οριοθετείς τους στόχους- επιλέγεις ανθρώπους και κάνεις τις κινήσεις για να τις υλοποιήσεις. Την ομάδα και τα μάτια μας Πρόεδρε διότι την έχεις οδηγήσει, ή για να είμαστε δίκαιοι, αυτοί που όρισες να σε εκπροσωπούν, στο έσχατο σημείο κατάντιας. Κι επειδή αν πέσει, αν ο μη γένοιτο, αλλά έτσι που οδηγείται από τον περασμένο Νοέμβριο και έπειτα φαίνεται πως σαν τρελό φορτηγό οδηγείται εκεί, η ιστορία του σωματείου μας θα γράψει… επί ημερών Μιχάλη Μπούση.
* Δεν λέω πως έχεις κακές προθέσεις, επουδενί, ωστόσο ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από αγνές προθέσεις και δυστυχώς αν δεν γίνει ένα ηλεκτροσόκ επανασυσπείρωσης και εκτάκτου ανάγκης η ομάδα δεν σώζεται, ή για να είμαστε ακριβείς είναι το μεγάλο φαβορί πια για υποβιβασμό. Όταν κάποιοι ονειρεύονταν κύπελα και ‘87 εμείς κρούαμε από δω τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά ουδείς άκουγε, το έδειξαν άλλωστε οι μεταγραφικές κινήσεις. Η ομάδα αυτή την ώρα δεν έχει παίκτες (αλλά αυτούς έχει με αυτούς θα πορευτεί ως την άνοιξη) δεν έχει προπονητή (το χει καταλάβει και ο ίδιος λύτρωσε και αυτόν και εμάς και φέρε το συνήθη ύποπτο μπας και το σώσουμε πάλι), δεν έχει κόσμο δίπλα της, αλλά αυτό επιτέλους λήγει με το τέλος της απαγόρευσης και δεν έχει και διοίκηση. Μοιάζει πεντάρφανη, άρρωστη και αδειασμένη. Δώσε επιτέλους μια λύση για να μην σε γράψει η ιστορία με μαύρα γράμματα!
ΥΓ. Όταν ο πρόεδρος κάνει μια ανάρτηση… άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, τότε ή μας δουλεύει ή το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό.
