«Κυρ Απόστολε, οι Alternatives σε θυμόμαστε και σε τιμούμε»

Με ανάρτησή τους τονίζουν τη συμβολή του στη διαμόρφωση ενός σημαντικού κομματιού της σύγχρονης ιστορίας του Εργοτέλη, θυμίζοντας κάποιες από τις ξεχωριστές ενέργειές του…

Αναλυτικά αναφέρουν: «Η 23η Ιουλίου του 2012 δεν ξημέρωσε καλά και τα δυσάρεστα νέα φτάνουν γρήγορα: Ο πρόεδρος μας άφησε...

Ήταν το τέλος μιας εποχής. Η ομάδα είχε υποβιβαστεί μετά από 6 σεζόν στην Α' Εθνική, κάτι που τον πίκρανε πολύ. Σε αυτό ήρθαν να προστεθούν τα προβλήματα υγείας και εν τέλει το φευγιό του. Έφυγε ξαφνικά, αλλά μας άφησε περήφανους.

Όσο ξαφνικά μας άφησε, τόσο ξαφνικά είχε μπει στη ζωή μας τον Γενάρη του 2007 (με το δίδυμο να παραδίδει σε ασφαλή χέρια) με όνειρα και φιλοδοξίες. Έκτοτε περάσαμε χρόνια όμορφα, έντονα, με σημαντικές στιγμές. Αγάπησε με πάθος τον ΕΡΓΟΤΕΛΗ. Τον απασχολούσε συνεχώς πώς θα κάνει το σωματείο μεγαλύτερο.

Έφερε παιχταράδες, μεριμνούσε για το καλύτερο, ώστε αγωνιστικά η ομάδα να έχει όλα τα εφόδια για να πρωταγωνιστεί. Τριγυρνούσε συνεχώς στο πίσω μέρος του μυαλού του να αποκτήσει ο σύλλογος το δικό του γήπεδο και προπονητήριο. Δούλευε συνεχώς πάνω σε αυτό.

Ασχολήθηκε με ιδιαίτερο πάθος με την ιστορία του σωματείου. Ήταν πρωτεργάτης στην συγγραφή του βιβλίου ιστορίας, στην διοργάνωση συναυλίας, παρουσία Μίκη, στο Παγκρήτιο στάδιο και άλλων εκδηλώσεων προς τιμήν των 80 χρόνων του Συλλόγου.

Στις εκδρομές, πάντα μαζί. Στις χαρές και στις λύπες επίσης. Τόσο απλός, τόσο αληθινός. Πάντα δίπλα στον κόσμο. Ήταν εκεί, να ακούει, να συζητάει, να ψάχνεται, να μαθαίνει, κάνοντας ιδιαίτερη προσπάθεια ώστε η λογική του να υπερισχύει του συναισθήματος του για αυτή την ομάδα.

Τα έκανε όλα σωστά; Όχι. Μακριά από μας τα αγιογραφήματα. Ότι λάθη, κατά τη γνώμη μας έκανε, τα έκανε όλα με παρανομαστή το καλό του ΕΡΓΟΤΕΛΗ και με γνώμονα την πρόοδο του σωματείου.

Η πίστη που είχαμε, ότι μπορούσε και ήθελε να βάλει την δική του σφραγίδα στον ΕΡΓΟΤΕΛΗ, μας κάνει ακόμα περισσότερο να μην μετανιώνουμε, που σαν Alternatives, δεν του χαϊδέψαμε ποτέ τα αφτιά, δεν του είπαμε αυτά που ήθελε να ακούσει, δεν του ωραιοποιήσαμε καταστάσεις, δεν τον "παρακαλέσαμε". Άλλωστε είχε πολλούς τέτοιους γύρω του, οπότε εμείς θα περισσεύαμε. Τον άγχωνε η στάση μας, δεν είχε μάθει έτσι. Όμως το εκτιμούσε. Μετέπειτα το επιζητούσε.

Κυρ Απόστολε, 6 χρόνια μετά από εκείνο το παγωμένο πρωινό του Ιουλίου του 2012, τιμούμε το έργο σου, κρατάμε ζωντανή τη μνήμη σου, είμαστε εδώ πιστοί στην ιδέα για έναν ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟΤΕΛΗ που θα σε κάνει και σένα περήφανο από εκεί ψηλά.

ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ Venceremos».