Μαχλάς: «Να πάρουμε το κύπελλο και να ξεχάσουμε ό,τι έχουμε περάσει»

Αναλυτικά:

-Ένα συνολικό σχόλιο για την παρουσία του ΟΦΗ στην κανονική διάρκεια της περιόδου

«Η ομάδα είναι πολύ καλή. Έχει καλούς παίκτες, και μετά από αρκετά χρόνια ξέρει τι θέλει στο γήπεδο. Θεωρώ ότι σε αυτό το κομμάτι ότι έπαιξαν ρόλο και οι προπονητές, αλλά και η διοίκηση που βρήκε τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές. Μετά την αποχώρηση από την τεχνική ηγεσία του φίλου μου του Τραϊανού Δέλλα που έκανε πολύ καλή δουλειά, ήρθε ένας άλλος σοβαρός προπονητής, ο οποίος βρίσκει πάντα τις λύσεις. Θεωρώ ότι έχουμε ένα ιδανικό σύνολο για να μπορέσουμε να είμαστε στον τελικό του Κυπέλλου».

-Ο δρόμος του ΟΦΗ δεν ήταν στρωμένος με «ροδοπέταλα». Υπήρχε μια αναγκαστική αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, κάποια αποτελέσματα που δεν βοήθησαν στην σταθεροποίηση της ομάδας στην κατάταξη, και μια «βαριά» ήττα από τον ΠΑΟΚ, μετά από την οποία «έβγαλε» χαρακτήρα.

«Θεωρώ ότι η ομάδα μας είναι η καλύτερη μετά τις 4 πρώτες. Η συνολική της πορεία ήταν πολύ καλή, και ίσως η φυγή του Δέλλα μας σόκαρε. Πίστευα ότι αυτός ο προπονητής θα έμενε για πολλά χρόνια στον ΟΦΗ.

Το κενό ξεπεράστηκε με τον ερχομό του Ράσταβατς, ο οποίος έδειξε την ανάλογη σοβαρότητα για να κουμαντάρει την ομάδα.

Υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες, που έχουν «δέσει» μεταξύ τους.

Βλέπουμε τον Λαμπρόπουλο να έχει γίνει ξανά αυτός που γνωρίζαμε. Έχουμε ένα πολύ καλό σέντερ φορ τον Σαλσέδο με πολύ ταλέντο.

Η φυγή του Τοράλ αναπληρώθηκε πολύ καλά από τον Σενγκέλια. Είχαμε ένα θέμα ισορροπίας στο κέντρο, αλλά η έλευση του Ανδρούτσου, έδωσε μεγάλη δύναμη στον άξονα. Έχουμε το «εύκολο» γκολ, και αυτό παίζει μεγάλη σημασία»

-Τι σου αρέσει περισσότερο στον ΟΦΗ;

«Ο Ράσταβατς έχει ένα καλό στοιχείο. Τα λάθη που υπάρχουν τα βρίσκει και τα διορθώνει. Μου κάνει εντύπωση. Ο ΟΦΗ έχει ποιότητα. Είμαστε καλοί σε όλες τις γραμμές.

Η ομάδα χρειάζεται κίνητρο η ομάδα για να αποδώσει και να έρθουν τα αποτελέσματα που θα συμβάλλουν στην ψυχολογία της και στον κόσμο. Πιστεύω ότι αν ξεκινούσε τώρα η χρονιά θα ήμασταν ψηλότερα»

-Η πέμπτη θέση φαίνεται στην παρούσα φάση ότι είναι το «ταβάνι» των στόχων

«Στο δεύτερο κομμάτι της σεζόν ο ΟΦΗ δείχνει ότι μπορεί να παίρνει αποτελέσματα και στην έδρα του, στοιχείο που είχε χάσει. Τώρα έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση.

Απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης ήμασταν καλύτεροι σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, και το σκορ θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερο. Χαίρομαι που ο ΟΦΗ ξαναβρήκε το κίνητρο και τη διάθεση για να είναι ανταγωνιστικός»

-Ήταν «κλειδί» η αντίδραση, και τα «αντισώματα» που έβγαλε η ομάδα μετά από τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Βγήκε πιο δυνατή από την περιπέτεια.

«Το ποδόσφαιρο είναι πολύπλοκο άθλημα. Κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό. Το βλέπουμε και από τις ομάδες που αγωνίζονται στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα με τον ΠΑΟΚ πείσμωσε και ένωσε τους ποδοσφαιριστές. Έπρεπε να δείξουν ποιοι είναι, και να αποδείξουν ότι το σκορ δεν τους άξιζε.

Αμέσως μετά η ομάδα το «γύρισε», κερδίζοντας τα ματς που χρειαζόταν.

Μου αρέσει η αγωνιστικότητα που δείχνει ο ΟΦΗ.

Αρχίζεις να πιστεύεις ότι η ομάδα έχει μέλλον, και ο κόσμος την εμπιστεύεται. Η ενέργεια που «βγαίνει» το τελευταίο δίμηνο είναι εκπληκτική.

Και στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο «Καραϊσκάκη», ο ΟΦΗ ήταν πολύ καλός. Άδικα χάσαμε. Ήταν έναυσμα για τον κόσμο για να βρίσκεται κοντά, και να ζήσει όμορφα πράγματα όπως στην δική μας περίοδο. Να δούμε την ομάδα στην Ευρώπη, και να πάει στον τελικό»

-Πάμε στο Κύπελλο, όπου ο ΟΦΗ έχει προβάδισμα μετά το σκορ του πρώτου αγώνα απέναντι στον Αστέρα.

«Δεν έχει κριθεί τίποτα. Μπορεί το προβάδισμα να το έχει ο ΟΦΗ, όμως δεν μου αρέσει αυτή η καθυστέρηση που υπάρχει μεταξύ του πρώτου αγώνα και του επαναληπτικού. Ήθελα να γίνει πιο γρήγορα η ρεβάνς, για να μην χάσει η ομάδα τον ενθουσιασμό της.

Το ματς θα είναι δύσκολο. Το 1 – 0 του πρώτου αγώνα δε λέει τίποτα. Αν ο Αστέρας προηγηθεί, μετά θα υπάρχει άγχος. Πρέπει να υπάρχει εγρήγορση, και προσοχή».

-Αν επιβεβαιωθούν οι «αποχρώσες ενδείξεις», και γίνει τελικός Ολυμπιακού – ΟΦΗ τι πιστεύεις;

«Την πιστεύω πολύ την ομάδα μας με τον τρόπο που παίζει. Ο Ολυμπιακός σίγουρα είναι μεγάλη ομάδα, με τεράστια ποιότητα, όμως ο τρόπος που εμείς λειτουργούμε στο γήπεδο μου αρέσει. Αν φτάσουμε φυσικά στον τελικό και είμαστε συγκεντρωμένοι, θα είμαστε δύσκολος αντίπαλος. Δίνω πολλές ελπίδες και στη δική μας ομάδα, προέχει όμως να περάσουμε»

-Το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης», βοήθησε για να καλλιεργηθεί ένα είδος πίστης;

«Ασφαλώς. Αυτό προκύπτει όταν βλέπεις μια ομάδα και μάχεται με δέκα παίκτες για παραπάνω από ένα ημίχρονο, και να παρουσιάζει αυτή την εικόνα συνοχής. Ήμασταν συγκεντρωμένοι στο ρόλο μας.

Ο ΟΦΗ έχει «δέσει» αμυντικά. Τα κερδισμένα παιχνίδια απέναντι στον ΠΑΟΚ, και τον Άρη, οφείλονταν στη σιγουριά στην άμυνα και στο κέντρο. Στην επίθεση είμαστε από τις πιο επικίνδυνες ομάδες παίζοντας στην κόντρα. Με τον τρόπο και την ταχύτητα που βγαίνουμε είμαστε από τους καλύτερες ομάδες.

Έχουμε έναν από τους καλύτερους ξένους ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει από τον ΟΦΗ, τον Χουάν Νέιρα, με ταλέντο και ηγετικό στιλ»

-Ο ΟΦΗ φέτος διεκδικεί στόχους, τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στο Κύπελλο. Ο πήχης μπήκε ψηλά, εκεί πρέπει να παραμείνει και του χρόνου

«Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε γίνει αυτό. Ο πρόεδρος προσπαθεί πάντα και βλέπω ότι τα καταφέρνει περίφημα. Ο κ. Μπούσης έχει προσφέρει οικονομική ασφάλεια, και έχει δώσει σταθερότητα.

Θα ήθελα η ομάδα να μείνει σε αυτό, και του χρόνου να ψάξει κάτι παραπάνω. Είναι σημαντικό να μην σταματήσει εκεί. Να υπάρχει συνέχεια.

Σε όλα τα χρόνια μου στον ΟΦΗ ξεκινούσαμε τους στόχους μας από την έξοδο στην Ευρώπη. Κάποια στιγμή συζητούσαμε για να πάρουμε και το πρωτάθλημα, ή να ξαναπαίρναμε το Κύπελλο.

Όλα αυτά βέβαια απαιτούν θυσίες, οργάνωση, αλλά και τύχη με τους παίκτες που θα αποκτήσεις.

Ο ΟΦΗ πρέπει να ξαναβρεί την παλιά του αίγλη, και ο κόσμος να ξαναγίνει στήριγμα της ομάδας. Αυτό το πράγμα έχει χαθεί λίγο.

Καταλαβαίνω τον κόσμο που έχει μείνει στις παλιές στιγμές. Θέλει να δει πράγματα για να ξαναέρθει, και να ξανακάνει το γήπεδο «καμίνι». Η ίδια η ομάδα μπορεί να το προσφέρει αυτό, με τα αποτελέσματα και την εικόνα της.

Το να είσαι πάντα στη μέση της βαθμολογίας δεν είναι καλό»

-Δεν δείχνει σταθερότητα αυτό;

«Δεν είναι καλό για την φανέλα και την νοοτροπία τη δική μας. Στο γήπεδο του Αστέρα Τρίπολης είδατε πόσος κόσμος ακολούθησε τον ΟΦΗ. Έπαθα πλάκα. Θυμήθηκα άλλες εποχές. Αυτό το πράγμα πρέπει να μας «ξυπνήσει» όλους. Να είναι αυτή η αφετηρία, για να πηγαίνουμε ψηλότερα.

-Σε ότι έχει να κάνει με την εξέλιξη των πλέι – οφ για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, πιστεύεις ότι θα υπάρχει ενδιαφέρον με τη διαφορά που έχει αποκτήσει ο Ολυμπιακός;

«Ο Ολυμπιακός έχει αυτοπεποίθηση, και καλή ομάδα πέρα από τη διαφορά που έχει αποκτήσει. Δεν βλέπω τους υπόλοιπους να μπορούν να κάνουν κάτι.

Πέρυσι είδαμε ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα όλων των εποχών. Φέτος φαίνεται ότι η χρονιά θα είναι του Ολυμπιακού, που το τελευταίο δίμηνο έκανε πολύ καλή πορεία, και οι υπόλοιποι δεν έδειξαν άνοδο.

Η ΑΕΚ δεν έκανε το παραπάνω βήμα, ο ΠΑΟΚ έκανε μεγάλη «κοιλιά», ενώ για τον Παναθηναϊκό παρά το ότι έχει δώσει πολλά χρήματα, δεν νομίζω ότι σε επίπεδο ποιότητας είναι κάτι ιδιαίτερο. Οι παίκτες που έχει τώρα, δεν θα έμπαιναν καν στον αγωνιστικό χώρο, σε άλλες εποχές.

Ο Ολυμπιακός δείχνει σοβαρότητα. Έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις, ενώ είναι καταλυτική η παρουσία των μικρών. Έχουν πληθώρα ποδοσφαιριστών, και είναι δίκαια πρώτοι»

-Επανερχόμενοι στο Κύπελλο, στη διάρκεια της αγωνιστικής σου ζωής στις δύο θητείες σου με τον ΟΦΗ δεν είχατε κάνει μεγάλη πορεία στο θεσμό

«Δίναμε μεγάλη σημασία στο πρωτάθλημα, και είχαμε αποκλειστεί από ομάδες χαμηλότερης κατηγορίας. Και εγώ το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Το γιατί δεν κατάφερα να πάρω ένα Κύπελλο με τον ΟΦΗ. Το έχω στο μυαλό μου.

Ήθελα ο ΟΦΗ να έχει περισσότερους τίτλους. Πρέπει να ξαναγίνει αυτό που ήταν, και ο κόσμος να τον αγκαλιάσει περισσότερο»

-Είχε ο ΟΦΗ τις δυνατότητες στη διάρκεια της πρώτης σου αγωνιστικής θητείας να κάνει μια υπερβατική χρονιά, που το τέλος της θα τον έβρισκε στην πρώτη θέση;

«Ποιοτικά είχαμε τις δυνατότητες. Και όταν έπαιζα εγώ και νωρίτερα. Δεν σε άφηναν όμως τότε να πάρεις πρωτάθλημα. Πολλά πράγματα έπαιζαν ρόλο. Η διαιτησία ήταν το Α και το Ω. Που να βρεις τη δύναμη να κοντράρεις Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό ή ΑΕΚ, που είχαν τα πάντα με το μέρος τους, και σε μια εποχή που δεν υπήρχε VAR.

Όσο καλή ομάδα κι αν είχες, κάτι θα σου έκαναν και θα σε έβγαζαν εκτός στόχου.

Είχαμε μεγάλη ποιότητα και ταλέντο ποδοσφαιριστών.

Αποκλείεται να μην ήμασταν πρώτοι ή δεύτεροι αν ήταν όλα δίκαια»

-Η ιστορία έως τώρα έχει γράψει ότι ο ΟΦΗ έχει πάρει ένα Κύπελλο. Εδικαιούτο περισσότερα τρόπαια;

«Με τα σημερινά δεδομένα θα μπορούσε να είχε περισσότερα τρόπαια. Τώρα τα πράγματα είναι πιο δίκαια. Παίζει μεγάλο ρόλο η διαιτησία σε όλο της το φάσμα. Ακόμα και το χειρότερο VAR, θα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε τότε να σου συμβεί, όμως δεν έχει πλέον ουσία να στεκόμαστε εκεί.

Ο ΟΦΗ τώρα πρέπει να περάσει στον τελικό. Και το επόμενο βήμα θα είναι να κατακτήσει το Κύπελλο.

Έτσι «χτίζονται» οι ομάδες.

Σίγουρα χρειάζεσαι έναν διοικητικό ηγέτη. Είναι δύσκολο να ανταπεξέλθεις αντιμετωπίζοντας μεγαθήρια με πολλαπλάσιο μπάτζετ από το δικό σου»

-Έχεις ζήσει πολλές μεγάλες στιγμές με τον ΟΦΗ, τον Άγιαξ, την Φίτεσε, την Εθνική. Ποια από όλες θα επέλεγες να βάλεις «πρωτοσέλιδο» στο βιβλίο της αγωνιστικής σου ζωής;

«Δύσκολο να επιλέξεις, γιατί κάθε στάδιο ήταν διαφορετικό. Θυμάμαι την χαρά μου όταν ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, και έκανα προπόνηση με την μεγάλη ομάδα.

Θυμάμαι το πρώτο μου γκολ με τον Ερασιτέχνη ΟΦΗ. Το πώς κέρδισα την εμπιστοσύνη του Ευγένιου Γκέραρντ, και έγινα βασικός σε ένα ποιοτικό σύνολο, πηγαίνοντας στη συνέχεια στην Εθνική Ελπίδων και την Εθνική Ανδρών. Ο κόσμος μπορεί να έχει στο μυαλό του την κεφαλιά με τη Ρωσία στο ΟΑΚΑ, που «σφράγισε» την πρόκριση μας στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Την μεταγραφή μου στην Ολλανδία. Εκείνη την εποχή δύο – τρία παιδιά είχαμε φύγει στο εξωτερικό. Ήταν ρίσκο, καθώς αν δεν πετύχεις, δεν μπορείς να προχωρήσεις. Μετά την πορεία που έκανα, και την ανάδειξη μου σε πρώτο σκόρερ στην Ευρώπη άρχισαν να εμπιστεύονται τους Έλληνες ποδοσφαιριστές.

Θυμάμαι τις επιτυχίες του ΟΦΗ στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη. Επίσης την μεταγραφή μου στον Άγιαξ, σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον κόσμου, ή την πρόκριση της Εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο, παρά το ότι δεν τα καταφέραμε όσο έπρεπε.

Επιλέγω όμως ως κορυφαία στιγμή το γκολ με τη Ρωσία. Γιατί δεν είχε να κάνει με τον ΟΦΗ ή την Κρήτη, αλλά με όλη την Ελλάδα, και τους Έλληνες σε όλη τη γη.

Πάντα όμως ήθελα κάτι παραπάνω»

-Ποιο ήταν το κάτι παραπάνω;

«Θα ήθελα έναν τίτλο με τον ΟΦΗ. Εκτός από πρώτος σκόρερ της ομάδας θα ήθελα και ένα Κύπελλο, ή ένα πρωτάθλημα. Τότε ήταν όμως πολύ δύσκολο»

-Την πρόκριση σας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, δεν τη χαρήκατε όσο θα έπρεπε και όσο το αξίζατε

«Ήταν μεγάλη διάκριση να αποκλείσεις την Ρωσία, ή την Ουγγαρία. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήμασταν άπειροι και παίξαμε με πολύ ισχυρούς αντιπάλους, πιστεύω όμως ότι όλα τα λάθη που έγιναν, μας βγήκαν αργότερα σε καλό και πήραμε το Euro. Τότε είχαμε παίξέι με την καλύτερη Αργεντινή, και την καλύτερη Βουλγαρία όλων των εποχών, ενώ και η Νιγηρία είχε φοβερούς παίκτες».

-Θεωρείς ότι υπάρχει αλληλουχία της πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, με την κατάκτηση του Euro δέκα χρόνια αργότερα;

«Δεν γίνεται να μην υπάρχει. Η επιτυχία είναι να παίρνεις την πρόκριση. Όταν δίνεις συνεχώς το παρόν σε μεγάλες διοργανώσεις, δείχνεις ότι έχεις ομάδα που αξίζει. Το 1994 είχαμε μεγάλη αυτοπεποίθηση και δίψα για τη συνέχεια.

Η «φουρνιά» που πήρε το Πανευρωπαϊκό, είναι η «φουρνιά» στην οποία ανήκα εγώ. Η τότε Εθνική Ελπίδων. Ήμουν κι εγώ μέλος της ομάδας του Euro, άσχετα αν έφυγα κάποια στιγμή, για άλλους λόγους, όπως επίσης ο Κωνσταντινίδης, ο Γεωργάτος, και κάποιοι άλλοι.

Στη θέση μας αναδείχθηκαν άλλοι που ήταν οι τυχεροί, και πήραν το Κύπελλο»

-Το σχόλιο σου για τη σημερινή Εθνική ομάδα που σε λίγες ημέρες θα παίξει με τη Σκωτία, και γενικότερα για τη νέα προσπάθεια που καταβάλλεται. Φαίνεται ότι ο κόσμος αγκαλιάζει ξανά το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

«Η Εθνική ομάδα πέρασε τα στάδια που χρειαζόταν. Ο Φαν ΄τ Σχιπ έφερε πολλούς ποδοσφαιριστές στην ομάδα, που αγωνίζονταν στο εξωτερικό. Έφτιαξε ένα συγκρότημα που είχε κατοχή, και επέβαλλε το ρυθμό της. Η ομάδα έπαιζε καλό ποδόσφαιρο παρά το ότι δεν έρχονταν τα αποτελέσματα.

Μετά ήρθε ο Πογιέτ, και αυτό το πράγμα το εξέλιξε. Οι παίκτες έμαθαν από τα λάθη τους, και στη συνέχεια ήρθε ο αγαπημένος μου προπονητής, γιατί τον είχα στον ΑΠΟΕΛ, και έκλεισα την καριέρα μου με αυτόν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος έφτιαξε το πράγμα όπως το θέλουμε, και σε επίπεδο παιχνιδιού, και σε επίπεδο αποτελεσμάτων.

Είμαι πολύ αισιόδοξος ότι τα πράγματα θα πάνε καλά»

-Η επταετία στο εξωτερικό κυρίως με την Φίτεσε και τον Άγιαξ, αλλά και με τη Σεβίλλη σε βελτίωσε κυρίως αγωνιστικά, ή σε επίπεδο χαρακτήρα;

«Όταν πήγα στο Ολλανδικό πρωτάθλημα, και συνάντησα τις συνθήκες που επικρατούσαν εκεί, με την ταχύτητα που έπαιζαν και τον τρόπο παιχνιδιού που έπρεπε να ανταποκριθώ, ήταν μεγάλη πρόκληση η επιβίωση. Το μόνο που έπρεπε να κάνεις ήταν να σκέφτεσαι το ποδόσφαιρο και να είσαι 100% επαγγελματίας. Έπρεπε να ενσωματωθείς στο κλίμα και στους ρυθμούς προπονήσεων»

-Ήσουν συμπαίκτης με «ιερά τέρατα» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου

«Στην Φίτεσε ήμουν με τον Ρόι Μακάι, με τον οποίο είμαστε ακόμα πολύ καλοί φίλοι. Στον Άγιαξ, από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω…»

-Σου είχε πει ο Ιμπραΐμοβιτς ότι θέλει να σου μοιάσει;

«Ο Ζλάταν δεν ήταν απλά φίλος μου. Ερχόταν στην Κρήτη και έκανε διακοπές σπίτι μου. Εκείνη την εποχή ήταν μόνος του και το πρώτο εξάμηνο δεν του πήγαινε τίποτα καλά. Βλέπαμε το ταλέντο του στην προπόνηση, και βέβαια στη συνέχεια αυτές οι ικανότητες βγήκαν στο γήπεδο, και όλοι έμαθαν ποιος είναι.

Στον Άγιαξ ήμουν συμπαίκτης με τον Μπρίαν Λάουντρουπ, Σνάιντερ, Φαν Ντερ Φάαρτ, Κίβου, Φαν Ντερ Μέιντε, Μίντο και τόσους άλλους. Πίστευα ότι είμαι ο καλύτερος. Όταν φτάσεις σε ένα σημείο να σε επιλέξει μια ομάδα για να είσαι εκεί, πάει να πει ότι ξέρουν ποιος είσαι και τι αξίζεις. Έπαιζα, και στην εξέδρα βρίσκονταν ο Κρόιφ, ο Φαν Μπάστεν, ο Ράικαρντ.

Όλα αυτά είναι τεράστια παρακαταθήκη. Η Ολλανδία είναι για μένα σαν δεύτερη πατρίδα μου. Με αγαπάνε και τους αγαπάω. Τρέφουν τεράστιο σεβασμό για τους αθλητές. Δεν θα ξεχάσω την απλότητα του Κρόιφ. Ήταν τόσο προσιτός και όμορφος σαν άνθρωπος.

Υπήρξα τυχερός στο κομμάτι της καριέρας μου και είμαι ευγνώμων για αυτό»

-Η επιστροφή στο ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν «σοκ» για σένα;

«Μεγάλο. Δεν ξεχνάς όμως από πού έφυγες. Αρχικά ήταν να πάω στον ΠΑΟΚ, άσχετα αν για χάρη του Ολλανδού κατέληξα στον Ηρακλή»

-Η συνεισφορά του Γκέραρντ και στο χαρακτήρα και στην καριέρα σου;

«Ο Γκέραρντ ήταν αυτός που άλλαξε την ιστορία του ΟΦΗ. Ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να ξεχαστεί, Είναι κάτι ιερό. Μόνο όμορφες στιγμές μπορούμε να θυμόμαστε όλοι μας. Μου έδωσε πολλά. Όχι τόσο πολύ για το ποδόσφαιρο. Με έμαθε να είμαι απλός και ταπεινός στη ζωή μου, και να δουλεύω. Υπήρχαν πολλά διδάγματα που πήρα από εκείνον.

Θέλω να πω επίσης ότι έχω αδικήσει τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, που θα έπρεπε να αναφέρω κάθε φορά που μιλάω για ανθρώπους που συνεργάστηκα. Έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έχει βγάλει η Κρήτη. Φοβερός άνθρωπος, και χαρακτήρας. Έμαθα πολλά μαζί του.

Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που θα έπρεπε να αναφέρω, όπως ο Άρης Βασιλείου που ήταν ο βοηθός του Γκέραρντ

-Πώς βρήκες τον ΟΦΗ στην επιστροφή σου;

«Ήταν όλα περίεργα και παράξενα. Η ομάδα ήταν διαφορετική. Πάντα ήθελα να κλείσω την καριέρα μου στον ΟΦΗ, και το είχα στο μυαλό μου. Για τους περισσότερους ποδοσφαιριστές όταν έρθει η ώρα να σταματήσουν πάντα στο μυαλό τους έρχεται η ομάδα που ξεκίνησαν.

Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολα τα πράγματα. Όταν είχαμε τον Θόδωρο Βαρδινογιάννη όλοι ήμασταν σίγουροι. Είχαμε στα αποδυτήρια τον Παντελή Μυριοκεφαλιτάκη. Ήταν φοβεροί άνθρωποι, που σε έκαναν να νιώθεις ασφάλεια.

Όταν γύρισα όλα ήταν διαφορετικά. Δεν το μετάνιωσα όμως»

-Το τελευταίο σου παιχνίδι με τον ΟΦΗ ήταν απέναντι στον Λεβαδειακό, με 25000 κόσμο στις εξέδρες του Παγκρητίου, και την ομάδα να θέλει τη νίκη για να παραμείνει στην κατηγορία.

«Ήταν κάτι εξωπραγματικό. Πηγαίναμε στο γήπεδο και έβγαιναν από τα μπαλκόνια για να μας χαιρετήσουν. Σαν να πηγαίναμε σε πόλεμο, για να σώσουμε την Κρήτη. Ήταν πολύ δυνατή στιγμή»

-Τι σε επηρέασε για να ασχοληθείς με τα διοικητικά του ΟΦΗ;

«Αυτό που έγινε με μένα δεν νομίζω ότι μπορεί πλέον να ξαναγίνει με άλλον ποδοσφαιριστή.

Αν έβλεπα την ομάδα επαγγελματικά, δεν θα έπρεπε να σχολιάσω ή να πω τίποτα για τα διοικητικά. Ο κόσμος όμως έχει ανάγκη από ήρωες. Από ανθρώπους που να μπορούν να τον εμπνεύσουν. Εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να τους δώσει κάποιος άλλος την ελπίδα για το κάτι παραπάνω.

Από εκεί και πέρα δεν μπορούσαν όμως όλα να είναι τέλεια. Έπρεπε να πάρουμε ρίσκα, και μεγάλες ευθύνες, που δεν είχαμε ξαναβιώσει. Δεν μπορείς από ποδοσφαιριστής, να γίνεις πρόεδρος σε ένα μήνα και να γίνονται όλα τέλεια και καλά. Ήταν καθαρά η αγάπη και η τρέλα μου που με έκαναν να ασχοληθώ διοικητικά με την ομάδα.

Ο ΟΦΗ δεν είναι απλή ομάδα. Εκπροσωπεί όλο το νησί, και στην Κρήτη είμαστε τοπικιστές. Θέλουμε να προσφέρουμε πράγματα και να κάνουμε χαρούμενους τους συμπολίτες μας»

-Σε προέτρεψε κανείς να ασχοληθείς ή ήταν καθαρά δική σου απόφαση;

«Είναι η μεγαλύτερη απόφαση που έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου, αλλά δεν την σκέφτηκα ούτε δευτερόλεπτο. Χαίρομαι που μπήκα στη «μάχη» για να σώσουμε την ομάδα, ενώ άλλοι επιχειρηματίες με πολύ μεγαλύτερες οικονομικές δυνατότητες δεν τόλμησαν κάτι τέτοιο»

-Δεν το μετάνιωσες;

«Οικονομικά το σκέφτεσαι, συναισθηματικά όχι. Στο οικονομικό κομμάτι σε πιάνει το «γαμώτο». Γιατί όλα εγώ; Γιατί να μην υπήρχαν και άλλα άτομα που θα ήταν κοντά και θα βοηθούσαν. Αυτό με ενόχλησε»

-Αν η ομάδα είχε πάρει την άνοδο στη Super League την χρονιά 2009 – 10 τα πράγματα πιστεύεις ότι θα ήταν διαφορετικά;

«Ναι γιατί μετά διπλασιάστηκε το χρέος της ΠΑΕ. Από τα 4,5 εκ. ευρώ ανέβηκε στα 8,5 – 9 εκ. ευρώ. Ήταν τεράστιο ποσό για να μπορέσεις να το καλύψεις. Στη συνέχεια κερδίσαμε την «μάχη» της ανόδου στην Α’ Εθνική, όμως το χρέος που είχε δημιουργηθεί ήταν μεγάλο, και δεν είχαμε τις βοήθειες που έπρεπε»

-Είχατε ποντάρει σε κάποια βοήθεια τότε μαζί με την ομάδα ανθρώπων που αποτελούσαν τη διοίκηση, που εν τέλει δεν ήρθε; Σας «πούλησαν» κατά το κοινώς λεγόμενο;

«Όχι, κανείς δεν μας έδωσε πειστική απάντηση. Κανείς δεν ήθελε να μπει. Ήμασταν αυτοί οι λίγοι, μαζί με τον τότε Δήμαρχο (σ.σ. Γιάννης Κουράκης), που είχε δώσει την ψυχή του για την ομάδα.

Αυτοί είναι οι γνήσιοι άνθρωποι που έδωσαν τα πάντα από το υστέρημα τους για να κρατηθεί η ομάδα. Ήταν μέσα στη «μάχη». Κι ας την χάσαμε στο τέλος, γιατί ήταν άνιση, και όχι δίκαιη»

-Σε μερικές μέρες συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την αποχώρηση του ΟΦΗ από το πρωτάθλημα, κι ενώ είχε προηγηθεί πόλεμος.

«Δύσκολες και ιστορικές μαζί στιγμές. Όλοι είχαν πέσει να μας φάνε σε όλα τα μέτωπα. Ήταν τόσα πολλά πράγματα μαζεμένα. Θυμάμαι τι χρήματα είχα δώσει για να προσπαθήσω να σώσω την ομάδα έστω και την τελευταία στιγμή.

Κερδίσαμε τον ΠΑΟΚ, και δεν μπορούσα να χαρώ. Τα μέτωπα ήταν μεγάλα. Είπα ότι κάτι έπρεπε να κάνουμε. Δεν μπορούσε να προχωρήσει η ομάδα με αυτόν τον τρόπο, και να τους δίνουμε το έναυσμα για να μας χτυπάνε συνεχώς. Είχα πει τότε να πέσουμε ελεύθεροι, για να ξαναγεννηθούμε από τη στάχτη μας, και να ξαναβρούμε το δρόμο μας.

Θυμάμαι που κάλεσα όλα τα παιδιά και κάναμε ένα συμβούλιο. Και ο κόσμος ήθελε αυτήν την εξέλιξη. Η είδηση στην τότε καθημερινότητα της ομάδας ήταν το ποιος θα κάνει προσφυγή. Τα πράγματα ήταν τραγικά. Έλαχε σε μένα να πω την τελευταία κουβέντα. Να πέσουμε για να ξαναγίνουμε αυτοί που ήμασταν.

Είμαι περήφανος που το έκανα γιατί ξαναγεννηθήκαμε, και βρήκαμε το σθένος να είμαστε εδώ. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Εκείνη την εποχή μου έλεγαν «γιατί δίνεις χρήματα, κράτα τα για να ανεβάσεις την ομάδα ξανά από το μηδέν». Ήθελα όμως να εξαντλήσω κάθε πιθανότητα, μέχρι τέλους»

-Πίστευες ότι θα βρεθεί λύση στο διοικητικό πρόβλημα;

«Μετά την διαγραφή των χρεών, επιτυχημένοι επιχειρηματίες ανέλαβαν την ομάδα, και μετά από 2 – 3 χρόνια το χρέος είχε ανέβει στα 1,5 με 2 εκ. Είναι πολύ εύκολο να χαλάσουν οι συνθήκες στο οικονομικό, γιατί το ποδόσφαιρο έχει πολλά πράγματα που δεν τα περιμένεις. Εκεί που λες ότι τα πράγματα είναι καλά μπορεί να σου δώσει μια και να σε φέρει ξανά πολύ πίσω.

Πρέπει να έχεις γερά νεύρα, όραμα, χρήματα, αγάπη, αν και η τελευταία από μόνη της δεν φτάνει. Την αγάπη την πληρώνεις. Και την πληρώνεις πολύ ακριβά»

-Περίμενες στο σκηνικό που είχε διαμορφωθεί ότι θα βρίσκονταν ιδιοκτησιακή λύση;

«Πρέπει να είμαστε κοντά στον κ. Μπούση, που έχει βάλει τα χρήματα του και στηρίζει το σύλλογο. Όλοι πρέπει να είμαστε δίπλα του, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που ο άνθρωπος δεν είναι από την Κρήτη.

Επίσης με στενοχωρεί ότι δεν μπορούμε ανθρώπους όπως ο Γιάννης και ο Γιώργος (σ.σ. Σαμαράς) να τους μειώνουμε και να τους υποτιμάμε. Είναι ντροπή. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η ιστορία της ομάδας. Ο κόσμος και οι παίκτες που βρεθήκαν στα δύσκολα, δεν μπορούν να αλλοιώνονται»

-Έχεις αφήσει ανοιχτό στο μυαλό σου το ενδεχόμενο της επιστροφής;

«Δεν ξέρω. Πέρασα πολύ έντονες στιγμές. Μου κόστισε όλο αυτό. Σε μια κατάσταση όπως είναι τώρα, ναι γιατί όχι, θα μπορούσα να βρίσκομαι στην ομάδα. Χωρίς όμως να το επιβάλλω ή να το επιζητώ.

Είναι ωραίο να βρίσκονται στην ομάδα ποδοσφαιριστές – σύμβολα, και αυτό είναι το μοναδικό παράπονο που έχω από αυτόν τον άνθρωπο.

Είμαι ευγνώμων για τον Μιχάλη Μπούση αλλά δεν μπορεί να λείπει το κρητικό κομμάτι από την ομάδα. Δεν μπορεί να μην υπάρχει κανένας άνθρωπος που να είναι από την Κρήτη, ή που να είναι κομμάτι της ιστορίας.

Δεν μιλάω για μένα. Το διευκρινίζω αυτό. Υπάρχουν πολλά άτομα που θα μπορούσαν να έχουν πιο ενεργό ρόλο στο σύλλογο. Αυτό συνδέεται και με τον κόσμο που έρχεται στο γήπεδο. Κάποια στιγμή ήταν πολύ απόμακρος.

Οι μεγάλοι σύλλογοι δεν αφήνουν τους μεγάλους τους ποδοσφαιριστές να είναι μακριά»

-Βγάζεις πίκρα;

«Δε βγάζω πίκρα. Καθόλου. Διευκρινίζω κάτι που θα μου άρεσε για να αγγίξει ο ΟΦΗ το τέλειο. Το λέω καθαρά για το image του συλλόγου. Η ιστορία της ομάδας πρέπει να είναι μέσα της.

Σε όλους τους άλλους τομείς ο ΟΦΗ τα πηγαίνει πολύ καλά. Πρέπει να μην λείπει όμως το στοιχείο που θα ενώνει το παρελθόν της ομάδας με το μέλλον.

Ο καθρέφτης μιιας ομάδας είναι τα πρόσωπα.

Τον συγχωρεμένο τον Δημήτρη Παπαδόπουλο π.χ. πρέπει να τον τιμάς. Είχε προσφέρει τα πάντα.

Όλα αυτά τα λέω χωρίς καμία πίκρα. Έχει να κάνει με το image της ομάδας»

-Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όμως το συναίσθημα δεν περνάει σε δεύτερη μοίρα; Δεν είναι χώρος τεχνογνωσίας;

«Όταν ένας ποδοσφαιριστής έρχεται σε ένα σύλλογο, ποιον θα δει; Τον πρόεδρο που τον πληρώνει, αλλά και ανθρώπους της ιστορίας της ομάδας. Έτσι παραμένει το DNA.

Στον Ολυμπιακό, στον ΠΑΟΚ, και την ΑΕΚ υπάρχει αυτό. Στον Παναθηναϊκό το απέρριψαν και για αυτό έχει γίνει απρόσωπη ομάδα.

Εννοείται βέβαια ότι αυτό είναι δικαίωμα του κάθε προέδρου. Αυτός που πληρώνει, αυτός επιλέγει. Λέω ποιο είναι το ιδανικό για να έχουμε το αποτέλεσμα που θα χαιρόμαστε και παράλληλα δεν θα ξεχνάμε την ιστορία της ομάδας. Και για μια ακόμα φορά λέω ότι δεν αναφέρομαι στον εαυτό μου. Εγώ ούτως ή άλλως είμαι ένα κομμάτι της ιστορίας της ομάδας.

Δεν είναι πικρία. Είναι η άποψη μου, για να είναι όλοι δίπλα στην ομάδα. Πρέπει να προβάλλεις την ιστορία σου»

-Θα ήθελα να κλείσεις εσύ τη συζήτηση

«Αυτό που εύχομαι και θέλω να γίνει είναι να πάρουμε το Κύπελλο. Να είμαστε στον τελικό, να το πάρουμε και να ξεχάσουμε όλα τα υπόλοιπα που έχουμε περάσει»