Moιάζει σαν ψέμα...

Φυσικά μιλάμε για ένα θρύλο του μπάσκετ, που αφιέρωσε όλη του την ζωή στην πορτοκαλί μπάλα. Παίκτης που συγκρίνεται όσο κανένας άλλος με τον Michael Jordan, με το απόλυτο work ethic και ολοκληρωτική αφοσίωση στο άθλημα. Κι όμως o παίκτης - είδωλο, το πρωινό της 25ης του Ιανουαρίου, πέθανε σε αεροπορικό ατύχημα σε ελικόπτερο στο Calabasas στην Καλιφόρνια σε ηλικία μόλις 41 ετών. Μάλιστα σαν να μην έφτανε όλο αυτό για την οικογένεια του ίδιου, αλλά και για την ήδη απελπιστικά οδυνηρή είδηση του χαμού του, επιβεβαιώθηκε πως μέσα στο ελικόπτερο βρισκόταν και η μεγαλύτερη από τις 4 κόρες του, η Gianna ‘Gigi’Bryant. ΄

Σε μια προσπάθεια να θυμηθεί ο καθένας ποιος ήταν ο παίκτης, που η 20χρονη καριέρα του στους αγαπημένους του Lakers συνέβαλλε στο να ανήκει σήμερα στο πάνθεον του μπάσκετ, το Capitano.gr παρουσιάζει τις στιγμές που σημάδεψαν αυτήν την μαγική πορεία με το τόσο απροσδόκητο τέλος.

Η αρχή

Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια στις 23 Αυγούστου 1978, αλλά σε ηλικία έξι ετών μετακόμισε στην Ιταλία καθώς ο πατέρας του Joe Bryant έχοντας ολοκληρώσει την καριέρα του στο NBA, συνέχισε να αγωνίζεται στην ιταλική λίγκα που τότε ήταν η κορυφαία στην Ευρώπη. Στην Ιταλία ήταν μοιρασμένος ανάμεσα στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο, αλλά όταν σε ηλικία 13 ετών επέστρεψε στην Φιλαδέλφεια (το 1991) ο δρόμος του ήταν μονόδρομος και είχε να κάνει μόνο με το μπάσκετ. Ως μαθητής στο Lower Merion High School οδήγησε την ομάδα μπάσκετ του γυμνασίου του σε τέσσερα σερί πολιτειακά πρωταθλήματα και σιγά, σιγά το όνομα του είχε αρχίσει να ακούγεται ολοένα και πιο έντονα για τον μαγικό κόσμο του NBA. Κι έτσι έγινε, αφού παρά τους πολύ καλούς βαθμούς του που μπορούσαν να του ανοίξουν σε συνδυασμό με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του την πόρτα όποιου κολεγίου ήθελε, αποφάσισε στα 18 του να δηλώσει συμμετοχή στο draft το καλοκαίρι του 1996. Αυτοί που τον επέλεξαν ήταν οι Charlotte Hornets (στο No 13), αλλά αυτοί που τον πίστεψαν ήταν οι Los Angeles Lakers που κατάφεραν να τον πάρουν με ανταλλαγή για να γράψει ιστορία με τη φανέλα τους. Ήταν πίσω μεταξύ άλλων από Allen Iverson, Marcus Camby, Stephon Marbury, Ray Allen, και ακριβώς πάνω από τον Peja Stojakovic, τον Steve Nash και τον Ευθύμη Ρεντζιά.

Η καθιέρωση

Οι Lakers τον απέκτησαν με ανταλλαγή από τους Hornets, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν χώρο στο salary cap, ώστε να κάνουν δικό τους τον Shaquille O’ Neal. Εν τέλει δημιούργησαν ένα από τα πιο dominant δίδυμα της ιστορίας. Το δίδυμο Kobe-Shaq παρά τις κακές διαπροσωπικές σχέσεις, διέλυσε τα πάντα στο πέρασμά του, αποτελώντας τον ιδανικό συνδυασμό για τους τρεις σερί τίτλους της διετίας 2000-2002, όπου ο σταρ των Lakers με το Νο8 τότε, έγινε ο νεότερος στην ιστορία με τρία πρωταθλήματα στην καριέρα του. Ο Kobe ήταν μια ασταμάτητη μηχανή πόντων και το απέδειξε άπειρες φορές στην καριέρα του, με κορυφαία επιθετική βραδιά τους 81 πόντους απέναντι στους άτυχους Raptors, στις 22/1/2006, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη συγκομιδή σε ένα βράδυ στο ΝΒΑ, πίσω μόνο από την 100άρα του Wilt Chamberlain. Εκείνο το ιστορικό παιχνίδι έγινε με το Νο8 στην πλάτη, όμως το καλοκαίρι του 2006 έγινε η μεγάλη αλλαγή, με τον Kobe να επιστρέφει στο #24, αριθμό που είχε αρχικά στο κολέγιο, πριν πάρει το #33. Το νούμερο άλλαξε, όμως όχι και οι επιτυχίες, αφού μετά την αποτυχία απέναντι στους Celtics το 2008, οι Lakers του «Black Mamba», χωρίς τον Σακίλ αυτή τη φορά, αλλά με Lamar Odom, Derek Fisher και Pau Gasol, πανηγύρισαν άλλα δύο πρωταθλήματα, το 2009 και το 2010 για να τα κάνει πέντε ο Kobe.

Ο σοβαρός τραυματισμός

Η 13η Απριλίου θα είναι για πάντα στο μυαλό των fans του αδικοχαμένου Superstar. Το 2013, σε αναμέτρηση με τους Warriors στο Λ.Α., ο Kobe σωριάζεται στο παρκέ και σε φάουλ που κερδίζει και παρότι έχει υποστεί ρήξη αχίλλειου τένοντα, εκτέλεσε τις βολές, σε μια τρομερή στιγμή όπου όλο το γήπεδο πανηγύρισε σαν να κατέκτησε τίτλο.

Το τέλος μίας Hall of Fame καριέρας

Τρία χρόνια μετά, την ίδια ημερομηνία το 2016, γράφτηκε ο επίλογος μιας χρυσής καριέρας, όπου κόντρα στους Jazz έγινε ένα από τα πιο επικά φινάλε, με τον σούπερ σταρ να σκοράρει 60 πόντους για το αντίο στο κοινό που τον λάτρεψε και τον αγάπησε όσο κανέναν άλλον legend του LA. Το αφιέρωμα αυτό κλείνει με την υπέρ γεμάτη λίστα των ατομικών διακρίσεων και ιστορικών επιδόσεων, ενός αθλητή που συνείσφερε τα μέγιστα για την εξέλιξη και γιγάντωση του NBA, των Lakers και του μπάσκετ συνολικά.

5 πρωταθλήματα ΝΒΑ (2000, 2001, 2002, 2009, 2010)

2 φορές MVP τελικών ΝΒΑ (2009, 2010)

1 φορά MVP της σεζόν στο ΝΒΑ (2008)

18 φορές ΝΒΑ All Star (1998, 2000-2016)

4 φορές MVP ΝΒΑ All Star Game (2002, 2007, 2009, 2011)

11 φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας στο ΝΒΑ (2002, 2003, 204, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013)

2 φορές μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας στο ΝΒΑ (2000, 2001)

2 φορές μέλος της τρίτης καλύτερης πεντάδας στο ΝΒΑ (1999, 2005)

9 φορές μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας στο ΝΒΑ (2000, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011)

3 φορές μέλος της δεύτερης καλύτερης αμυντικής πεντάδας στο ΝΒΑ (2001, 2002, 2012)

2 φορές πρώτος σκόρερ στο ΝΒΑ (2006, 2007)

1 φορά νικητής διαγωνισμού καρφωμάτων στο ΝΒΑ All Star Game (1997)

Μέλος της δεύτερης καλύτερης rookie ομάδας (1997)

2 φορές Χρυσός Ολυμπιονίκης (2008, 2012)

Χρυσό μετάλλιο στους Παναμερικανικούς Αγώνες (2007)