Μπούσης: «Δεν θα δεχτώ από κανέναν να μου πει με ποιον θα μιλάω»

Στη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε ο Μιχάλης Μπούσης στο SPORT24 μίλησε, μεταξύ άλλων και για το ελληνικό ποδόσφαιρο με άκρως ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις.

Το αφεντικό του ΟΦΗ αναφέρθηκε στις παθογένειες που έχει το άθλημα στην Ελλάδα και για τις κόντρες των «μεγάλων», ενώ τόνισε πως έχει μιλάει και σέβεται όλους τους προέδρους.

«Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι στα χαμηλότερα επίπεδα και μπορεί μόνο να βελτιωθεί. Με την πάροδο του χρόνου αυτό μπορεί να αλλάξει. Σήμερα δεν θα έρθει κανένας να δώσει για παράδειγμα 100.000.000 για τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ. Κάτι που θα έπρεπε να συμβαίνει με βάση όσα γίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Έχουν ανέβει οι αξίες των ομάδων, αλλά της Ελλάδας παραμένουν χαμηλά. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι ωραίο να κερδίζει πάντα ένας.

Φέτος θα πάρει το πρωτάθλημα η ΑΕΚ, όμως ήταν πολύ κοντά στην βαθμολογία με τον Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός το πάλεψε, ο ΠΑΟΚ έδωσε την ευκαιρία σε νέα παιδιά, κάτι που πιστεύω ότι είναι υπέροχο. Ένα παιδί 17 ετών έβαλε γκολ στην Τούμπα. Ανατρίχιασα όταν το είδα. Ήταν μια στιγμή υπερηφάνειας για εμένα που είμαι από Αμερική, να βλέπω ένα παιδί 17 ετών να βάζει γκολ, με το μέλλον να ανοίγεται μπροστά του. Του χρόνου πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ θα είναι πολύ καλός με αυτά τα παιδιά αν δεν τα πουλήσει ή φύγουν. Ο Ολυμπιακός και ο κ. Μαρινάκης δεν θα μείνει άπραγος. Προσπάθησε να το παλέψει φέτος. Ο κ. Αλαφούζος δεν ξέρω τι θα κάνει με την ομάδα. Σίγουρα θα κάνει προσθήκες, θα το παλέψει και αυτός, το ίδιο και ο κ. Μελισσανίδης.

Αν αφήσουν κάποια πράγματα στην άκρη και επικεντρωθούν σε αυτά για τα οποία μιλάμε, θα γυρίσει και θα προχωρήσει. Να πάνε στην Ευρώπη και να παλέψουν για να πάρει η Ελλάδα βαθμούς και να βγάζει 5 ομάδες σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, γιατί του χρόνου θα πέσουμε στις 4».

- Πώς γίνεται ο κ. Μαρινάκης, ο κ. Μελισσανίδης, ο κ. Αλαφούζος, ο κ. Σαββίδης να είναι τόσο επιτυχημένοι στις δουλειές τους, τόσο έξυπνοι, με τόσα πολλά χρήματα και όταν πρόκειται για το ποδόσφαιρο να έχουμε ανακοινώσεις, διαιτησίες κλπ; Δεν θέλουν κι αυτοί, όπως στις επιχειρήσεις τους, να αναβαθμίσουν το προϊόν τους, που λέγεται Super League, ελληνικό πρωτάθλημα;

«Πιστεύω ότι το θέλουν, όμως είναι δύσκολο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι επιτυχημένοι και έχω σχέση με όλους. Και είναι μια ξεκάθαρη σχέση. Δεν μου έχει πει ποτέ κάποιος γιατί μιλάς με αυτόν ή δεν θα μιλάς με εμένα. Αυτό δεν μου το έχει πει ούτε ο πατέρας μου, δεν θα το δεχτώ από κανέναν. Τους σέβομαι όλους εξίσου. Και τον Πανουργιά (Παπαϊωάννου) που έχει την Λαμία, τον Κωστούλα που έχει τον Παναιτωλικό και τον ιδιοκτήτη του Αστέρα, τους αντιμετωπίζω όλους το ίδιο. Δεν σκέφτομαι ότι επειδή είναι π.χ. ο Μαρινάκης, ο Μελισσανίδης, ο Σαββίδης ή ο Αλαφούζος είναι κάτι διαφορετικό από τους άλλους. Είμαστε μια λίγκα και πρέπει να είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι. Νομίζω ότι είναι οι άνθρωποι που έχουν δίπλα τους, που ο ένας μπορεί να λέει κάτι στον άλλο. Αντί να έχουν κάποιον δίπλα τους, που να τους πει «ξέρεις Βαγγέλη ή Δημήτρη ή Γιάννη ή Ιβάν, σκέψου το έτσι…».

Όταν σφυρίξει ο διαιτητής ένα λάθος, ας πάρουμε για παράδειγμα την φάση με τον Ολυμπιακό που η μπάλα πετάχτηκε μπροστά και έγινε το φάουλ. Όταν το είδα, στην αρχή νόμιζα ότι ήταν φάουλ και θα το σφύριζε. Εκείνη τη στιγμή που το βλέπεις, λες ήταν φάουλ, το σφύριξε. Όταν όμως κάθισα στο σπίτι την επόμενη μέρα και το είδα, είπα ότι ίσως έπρεπε να το αφήσει. Εκείνη τη στιγμή όμως, αν είχα κάποιον δίπλα μου να με πιέζει και να μου λέει ότι θα ήταν γκολ, θα κερδίζαμε κλπ, μετά μπορεί κι εγώ να κατέβαινα κάτω. Ενώ αν έχεις κάποιον να σε ηρεμήσει, θα ήταν διαφορετικά. Νομίζω ότι επειδή υπάρχουν πολλοί γύρω από αυτούς τους ανθρώπους, που στρέφουν τον έναν εναντίον του άλλου, έχει γίνει όλο αυτό. Πάντα έχει γίνει κάποιο λάθος. Αν πάει κάτι λάθος στον Ολυμπιακό, φταίει η ΑΕΚ, αν γίνει κάτι στην ΑΕΚ, φταίει ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός ή ΠΑΟΚ ή ο ΟΦΗ κλπ. Πρέπει με κάποιον τρόπο να είναι λίγο πιο ήρεμοι. Για εμένα το φετινό ήταν το πιο ωραίο πρωτάθλημα στα πέντε χρόνια που είμαι στην Ελλάδα.

Αυτό που δεν μπορώ μέσα μου να καταλάβω είναι.. όλοι έχουμε έναν εχθρό, κάποιον που δεν αγαπάμε και δεν θέλουμε να καθίσουμε μαζί του, όμως στο τέλος της μέρας πραγματικά θέλεις το κακό κάποιου; Όχι. Δεν χρειάζεται να γίνουμε οι καλύτεροι φίλοι, αλλά γιατί δεν μπορούμε να λύσουμε τις διαφορές μας; Αυτό είναι που με προβληματίζει. Όλοι θα πεθάνουμε, κανένας δεν θα μείνει για πάντα. Γιατί περιμένουμε πολλές φορές ως Έλληνες ή ως άνθρωποι, να πεθάνει κάποιος και να πάμε να τον δούμε; Γιατί δεν πας να τον δεις τώρα, που έχεις ένα πρόβλημα μαζί του; Να του πεις «Αυτό που μου έχεις κάνει δεν μου αρέσει. Μην το κάνεις. Έλα να το λύσουμε».

- Τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος με θεσμικό ρόλο με το ελληνικό ποδόσφαιρο, για να το κάνει ένα προϊόν όπως είναι η Premier League, το NBA, το ισπανικό πρωτάθλημα; Ποια θα ήταν η λύση;

«Για εμένα υπάρχουν δυο λύσεις. Η μία είναι να μην κάνεις τίποτα και να αφήσεις τα πράγματα να αυτοκαταστραφούν. Η δεύτερη είναι να θέσεις αυστηρούς κανόνες. Δεν με ενδιαφέρει ποιος είσαι. Δεν θα κάνω κόμμα με κανέναν, θα παραμείνω ουδέτερος και θα το αντιμετωπίσω ως επιχείρηση, ως ολότητα. Αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία θα πρέπει να προχωρήσει. Αλλά δεν μπορεί να πάει προς μια κατεύθυνση επειδή σήμερα είναι η Νέα Δημοκρατία, αύριο θα είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ.. Σήμερα είναι ο Αυγενάκης και μεθαύριο θα είναι κάποιος άλλος. Επειδή ο ένας ήθελε 16 ομάδες, ο άλλος τώρα 14, ο άλλος θα θέλει 15 ή 20 ή οτιδήποτε. Κάνε μια μελέτη. Προσέλαβε επαγγελματίες και κάνε μια μελέτη. Αντέγραψε τη δομή της Premier League».

- Δεν χρειάζεται κάποιος leader για όλο αυτό;

«Χρειάζεται κάποιος να πάρει αυτές τις αποφάσεις. Για παράδειγμα η Super League 2 ήταν 32 ομάδες και από την επόμενη χρονιά θα είναι 20 νομίζω. Με βάση ποια μελέτη προέκυψαν οι 20 ομάδες; Απλώς ξυπνήσαμε ένα πρωί και είπαμε θα βγάλουμε 20; Είμαστε 14 ομάδες στην Super League 1. Μεθαύριο θα σηκωθούμε και θα πούμε να πάμε 18 ή να γίνουμε 16 ή 12; Γιατί; Να γίνει το πρωτάθλημα με τρείς γύρους αντί για δυο και να γίνουν διαφορετικά τα playoffs και τα playouts; Πρέπει να γίνει κάποιου είδους έρευνα αγοράς για το τι μπορεί η Ελλάδα να αντέξει, ποια θα είναι τα χρήματα, τι γίνεται με τα τηλεοπτικά για να «χτιστεί» σωστά. Δεν γίνεται να πηγαίνουμε σε γήπεδα στην Ελλάδα, που είναι χτισμένα από τη δεκαετία του ’40 ή του ’50 και να λέμε ότι θα ανταγωνιστούμε χώρες που τα γήπεδά τους είναι παγκόσμιας κλάσης. Ας πάρουμε τις τέσσερεις μεγάλες ομάδες. Έχουν παίκτες υψηλού επιπέδου, με υψηλό μπάτζετ. Δεν μπορούν να πάνε σε ένα «χωράφι» να παίξουν και να πάθει ο παίκτης ρήξη χιαστού. Δεν πρόκειται για ένα στραμπούληγμα και να πεις εντάξει σε δυο εβδομάδες θα είναι καλά. Ένας τραυματισμός στον χιαστό, μπορεί να βάλει τέλος στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή».

Δείτε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη του Μιχάλη Μπούση.