Mr. Robot: Ο κώδικας του χάους

Είναι μια από τις σειρές που έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον. Το Mr. Robot έχει πολύ ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία και η ατμόσφαιρα είναι διαρκώς σκοτεινή και απειλητική.

Η αφηγηματική τεχνική εναλλάσσεται με σουρεαλιστικές εικόνες παράνοιας και έτσι χτίζεται ένα σύνολο σκέψεων, γνωμικών, και καταστάσεων, που προβληματίζει τον θεατή για το αν αυτά που παρακολουθεί είναι πράγματι όπως φαίνονται. Δημιουργός της είναι ο Sam Esmail.

Η σειρά προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 27 Μαΐου 2015 και ολοκληρώθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2019, σε 4 μόλις σεζόν. Απέφυγε με αυτόν τον τρόπο να πέσει στη παγίδα της ανούσιας διατήρησης της αφήγησης. Ακολούθησε λοιπόν το παράδειγμα του Breaking Bad, καθώς όσο πλησίαζε προς το τέλος, γινόταν όλο και πιο σημαντική.

Το Mr. Robot πήρε την ιστορία, τα μοτίβα και τις θεματικές του και τα οδήγησε στο τέρμα με συνέπεια και τόλμη.

Καταλήγει οργανικά προς την ολοκλήρωση, χωρίς ποτέ να ταυτιστεί με το προφίλ εβδομαδιαίων ιστοριών που απλώς κάποια στιγμή κλείνουν με έξυπνα απλοϊκά τρικ. Για αυτό και ξεχωρίζει.

Η σειρά ακολουθεί τη ζωή του Έλιοτ Άλντερσον (Rami Malek), ενός νέου άντρα που ζει στην Νέα Υόρκη , ο οποίος εργάζεται σε μία cybersecurity εταιρία (κυβερνοασφάλεια), την Allsafe, σαν τεχνικός ασφαλείας. Αφού υποφέρει διαρκώς από κοινωνική αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη, οι σκέψεις του φαίνονται να επηρεάζονται από την παράνοια και τις παραισθήσεις των ναρκωτικών ουσιών. Συνδέεται με τους ανθρώπους χακάροντάς τους, γεγονός που συνήθως τον οδηγεί σε μια συμπεριφορά ιντερνετικού - εθελοντή φρουρού (cyber-vigilante). Στρατολογείται από έναν μυστήριο εξεγερσιακό αναρχικό, γνωστό ως Mr Robot (Christian Slater) και συμμετέχει στη ομάδα του, την περιβόητη Fsociety, που αποτελείται από χάκερς με ακτιβιστική συμπεριφορά. Μία από τις αποστολές τους είναι να ακυρώσουν όλα τα χρέη του κόσμου καταστρέφοντας κάποια από τις μεγαλύτερες εταιρίες στον κόσμο, την E Corp (Evil Corporation για τον Έλιοτ), η οποία τυγχάνει να είναι ένας από τους μεγαλύτερους πελάτες της Allsafe.

Ο Rami Malek, ο οποίος κέρδισε και το Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου το 2019 για την ερμηνεία του ως Freddie Mercury στην ταινία Bohemian Rhapsody, είναι ο πρωταγωνιστής της σειράς.

Είναι εκπληκτικός και με την υποκριτική του δεινότητα μας βοηθάει να μπούμε στο μυαλό αυτού του υπέροχου, πανέξυπνου και αρκετά αντικοινωνικού ανθρώπου που λόγω ψυχολογικών διαταραχών φαίνεται να έχει μια τρομερή ρήξη όσον αφορά τις αξίες και τις φιλίες του. Πολύτιμος συμπαραστάτης του είναι ο Christian Slater, που ο ρόλος του ως αναρχικού ηγετικού επαναστάτη τον οδήγησε στην βράβευση του με Χρυσή Σφαίρα το 2016 (Best Supporting Actor). Ο κύριος και παντοδύναμος villain (μεταξύ άλλων) της σειράς είναι η Whiterose (BD Wong), ένας τρανς χαρακτήρας, που από την μια ως άντρας είναι Υπουργός της Κρατικής Ασφάλειας της Κίνας (Minister Zhi Zhang), και από την άλλη ως γυναίκα είναι η επικεφαλής του Σκοτεινού Στρατού, μιας κυρίαρχης ομάδας Κινέζων χάκερς. Το Mr. Robot βραβεύτηκε το 2016 από τις Χρυσές Σφαίρες ως η καλύτερη σειρά της χρονιάς, επικρατώντας των σειρών Game of Thrones, Narcos (1 η σεζόν) καιEmpire.

Σύμφωνα με τον δημιουργό Sam Esmail, το Mr. Robot είχε γραφτεί αρχικά για να γίνει ταινία, με το τέλος της πρώτης πράξης να είναι:

Ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει πως έχει ψυχικά προβλήματα ενώ εκτελεί ένα μεγάλο σχέδιο. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της γραφής της πρώτης πράξης, το σενάριο είχε γίνει τόσο μεγάλο, που ταίριαζε περισσότερο για τηλεοπτική σειρά. Έχει παραδεχτεί πως εμπνεύστηκε την ιστορία από διάφορες ταινίες, όπως το American Psycho, το Taxi Driver, το Κουρδιστό Πορτοκάλι και το Fight Club.

Σαφείς είναι οι επιρροές επίσης από το Matrix και το Blade Runner. Η σκηνοθεσία για τους περισσότερο παρατηρητικούς και τους γνώστες των τεχνικών λεπτομερειών είναι μοναδική στο είδος της.

Οι συντελεστές φροντίζουν να σε απομονώσουν στον προσωπικό κόσμο του ψυχολογικά διαταραγμένου Έλιοτ, στις εμμονές και την παραπλανητική αντίληψή του για την πραγματικότητα. Η επιμονή της τοποθέτησης των αντικειμένων στις γωνίες του κάδρου, η χρήση σχεδόν αποκλειστικά high angle ή low angle γωνιών λήψης και οι εναλλαγές μεταξύ τους, οι αργές, υπνωτισμένες κινήσεις της κάμερας, τα ψυχρά χρώματα, τα ελλειπτικά κάδρα, όλα βουλιάζουν σταδιακά το θεατή στην αίσθηση αποξένωσης του ήρωα, σε έναν κόσμο αφιλόξενο, με αρρωστημένες προθέσεις και καλά κρυμμένους εχθρούς. Παράλληλα δεδομένου του ότι ο Έλιοτ είναι ένας (άντι-)ήρωας που κάνει χρήση ουσιών και συχνά έχει παραισθήσεις, ο σκηνοθέτης δεν παραλείπει να υιοθετεί την οπτική του και να φέρνει συχνά το θεατή προ εκπλήξεων με κατά βούληση αλλαγές στο σκηνικό, το φωτισμό ή τον ήχο ανάλογα με το τι ο ήρωας κατά καιρούς αντιλαμβάνεται ή προσέχει, παρασύροντάς τον στον εφιαλτικό προσωπικό κόσμο του.

Η πρωτοποριακή χρήση ηχητικών εφέ και μουσικής αν και συχνά φαντάζει ως ένα τρικ εντυπωσιασμού, αντίθετα προσδίδει αλλόκοτη ένταση σε σκηνές φαινομενικά ασήμαντης ρουτίνας, τονίζοντας αυτό που υποκριτικά οι ήρωες αποκρύπτουν.

Η σειρά είναι από τις πλέον καλογραμμένες, ιντριγκαδόρικες και κοινωνικοπολιτικές. Ο Έλιοτ βρίσκει την πνευματική διαύγεια με το να χρησιμοποιεί το αξιοζήλευτο ταλέντο του ως χάκερ για να βάζει στη θέση τους όσους επιδίδονται σε παράνομες δραστηριότητες (εμπόρους ναρκωτικών, διακινητές παιδικής πορνογραφίας ακόμη και το σύστημα το ίδιο). Το στοιχείο της έκπληξης παραμονεύει σε κάθε πτυχή της ιστορίας, καθώς ποτέ δεν είμαστε σίγουροι για το αν τα όσα παρακολουθούμε συμβαίνουν στην πραγματικότητα ή μέσα στο βασανισμένο μυαλό του. Προωθούνται και γίνονται εύστοχα σχόλια για τον ταξικό πόλεμο, την απληστία των εταιρειών, την απειλούμενη ψηφιακή ιδιωτικότητα και το χρέος ως μηχανισμός υποδούλωσης.

Το Mr. Robot παίρνει τεράστιο ρίσκο με το να θίξει όλα αυτά τα μολυσματικά στοιχεία μιας κοιμισμένης έντρομης κοινωνίας που φοβάται να αλλάξει πλευρό στον ειδυλλιακό της ύπνο. Ανήκει στις καλύτερες σειρές της δεκαετίας, με αποτέλεσμα να αξίζει κατά την γνώμη μου, η παρακολούθηση του ασύλληπτου εσωτερικού ταξιδιού του Έλιοτ προς την αυτογνωσία.