Ναι μωρή ΟΦΑΡΑ κι ας μας έκανες και πάλι καρδιακούς!
Το ήθελε η μοίρα κι ο Μπάκιτς, το ήθελε αυτός ο υπέροχος κόσμος, το ζητούσε η ομιλίτικη ιστορία - Του Δ. Καρυωτάκη.
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, μόνο που με τον ΟΦΗ, αυτό που ζήσαμε πάλι απόψε μας θύμισε πόσο ψυχοβγαλτικά μας προσφέρει η ομάδα τις όποιες χαρές… αλλά ας είναι !
Αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου, γι’ αυτό το αγκαλιάζουν οι μάζες, γι’ αυτό το αγαπάμε κι ας χρειάζεται να έχουμε δίπλα μας τον καρδιολόγο για να τη βγάζουμε καθαρή!
Ένα ματς πολλές στιγμές. Και ο τραυματισμός του Νους από τα πρώτα λεπτά του αγώνα, και το γρήγορο γκολ της Τρίπολης που έσβησε στο άψε σβήσε το πλεονέκτημα του πρώτου αγώνα, και η νωχελικότητα και το πνίξιμο του άγχους που ισοπέδωσε τον ΟΦΗ στο πρώτο ημίχρονο (άγιο είχαμε διότι θα μπορούσε να βρίσκονταν μπροστά με δύο γκολ οι Τριπολιτσώτες αλλά το διάβασαν κι αυτοί λάθος το παιγνίδι) και το ανακουφιστικό σφύριγμα του Παπαπέτρου που μας λύτρωσε στην ανάπαυλα.
Τόσο άγχος και τόσο κακό ΟΦΗ δύσκολα θυμόμαστε φέτος. Κι αυτό ίσως ήταν το μόνο που μας έδινε ελπίδα για την επανάληψη. Ο Ράσταβατς δεν βρέθηκε κι εκείνος σε καλή μέρα. Κράτησε άγνωστο γιατί το Νους για 70 λεπτά στο παιγνίδι ενώ εμφανώς δεν μπορούσε από το χτυπημένο πόδι του, στη φάση των πρώτων λεπτών, χαντάκωσε τον Φούντα που έπαιζε στα δεξιά κι άφηνε αβοήθητο τον Σαλσέδο που πάλευε μόνος του, ενώ σε κακό φεγγάρι ήταν και ο Ανδρούτσος του πρώτου ημιχρόνου. Κι ενώ έβλεπε ο Σέρβος πως το παιγνίδι δεν πήγαινε καλά δεν έκανε αλλαγές στην έναρξη του β´ ημιχρόνου περιμένοντας ίσως το ξύπνημα του γίγαντα. Αλήθεια είναι πως ο ΟΦΗ μεταμορφώθηκε στην επανάληψη αλλά τα εύσημα πάνε αλλού.
Εδώ θα πρέπει να πούμε πως χωρίς αυτόν τον κόσμο και τη βοήθεια που πρόσφερε στο β’ ημίχρονο δεν θα μπορούσε να ισορροπήσει το παιγνίδι κι έπρεπε να έλθει η πρώτη στιγμή που φωνάξαμε… αχ με τη χαμένη ευκαιρία του Σεγκέλια, που μόλις μπήκε (λογικό ένας υγιής είναι καλύτερος από έναν που έπαιζε με ένα πόδι) έκανε τη διαφορά.
Το γκολ ήλθε με την κεφαλιά του Σίλβα κι εκεί που νομίζαμε πως τελείωσε το ματς έγινε η φάση του αγώνα που θα θυμόμαστε πιο πολύ κι από το γκολ γιατί εκεί κρατήθηκε η πρόκριση. Το φάουλ και η αποβολή του Χριστογιώργου, η αλλαγή φανέλας με το Μπάκιτς, το φάουλ του Άλβαρες και η απόκρουση που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ (σαν το φάουλ του Ναμπί με τον Πλατανιά) του Μαυροβούνιου που έγραψε την πιο χρυσή στιγμή του από τότε που ήλθε στον ΟΦΗ!
Το ήθελε η μοίρα, το ήθελε αυτός ο υπέροχος κόσμος, το ζητούσε η ομιλίτικη ιστορία, ε χρειάστηκε να ντυθεί ένας μεσοεπιθετικός σε τερματοφύλακα και να κάνει την απόκρουση της βραδιάς για να πάει ο ΟΦΗ τελικό, έτσι κι έγινε!
Και αυτό το ατελείωτο πανηγύρι που έδωσε μιαν απίστευτη εικόνα για παίκτες, σταφ, κόσμο που όλοι μαζί πανηγύριζαν για κάτι που ήλθε πολύ πιο δύσκολα από ότι νομίζαμε μα για αυτό το κάνει και πιο γλυκό. Κι έτσι στο πιο σημαντικό ραντεβού της ιστορίας του, αυτό που περίμενε 35 χρόνια για να συμβεί, η ομάδα δεν αθέτησε την υπόσχεση της και θα 'ναι στο ΟΑΚΑ, χωρίς άγχος και την πίεση που είχε στον ημιτελικό για να ξαναγράψει ιστορία!
