Ο (Άι) Βασίλης θα φέρει το σασμό
Ο Βασίλης Σπανούλης έχει μία μεγάλη ευκαιρία να μπει απ’ την καμινάδα του ελληνικού μπάσκετ φορώντας την κόκκινη στολή του και προσπερνώντας τις στάχτες και τ’ αποκαΐδια των... ''εχθροπραξιών'' να επιστρέψει στα παρκέ, ντυμένος στα μπλε που τόσο του πάνε...
Στις 27 Νοεμβρίου, ο Νίκος Παπαδογιάννης, ως “αθεράπευτα αιρετικός και ρομαντικός” έγραψε - πρότεινε στο προσωπικό του blog στο gazzeta: ''Μήπως αξίζει να γίνει και μία τολμηρή κρούση και στους «απόμαχους» πλην ακμαίους Βασίλη Σπανούλη, Νίκο Ζήση;''.
Προχθές Κυριακή, ο Βασίλης Σκουντής στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας Live Sport, σχολιάζοντας το πρόσφατο (ευρωπαϊκό) ντέρμπι των δύο “αιωνίων” θέλησε να επιδαψιλεύσει τα δέοντα εύσημα στις προπονητικές, ρητορικές κι επικοινωνιακές ικανότητες του Ρικ Πιτίνο, εκτιμώντας: “Πλάκα Πλάκα, με τέτοιο ταλέντο που έχει στο λέγειν και στην οιστρηλασία, τολμώ να γράψω ότι ο Πιτίνο, εάν το σκεφτεί και το βάλει σκοπό, μπορεί να ψήσει ακόμη και τον Σπανούλη να ξαναφορέσει, έπειτα από πέντε χρόνια, τη γαλανόλευκη φανέλα”.
Οι δύο έμπειροι δημοσιογράφοι, με βαθιές μπασκετικές γνώσεις, “διάβασαν” την πορτοκαλί (σπυριάρα) σφαίρα, (προ)βλέποντας καλά (πίσω από) το φωτογραφικό ενσταντανέ, την αγκαλιά του Ρικ Πιτίνο με τον Βασίλη Σπανούλη, άμα τη λήξει του πρόσφατου συγκλονιστικού παιχνιδιού. Και δίκην... προφητείας πρόλαβαν τα γεγονότα πριν τους προλάβουν αυτά!
Ο ευσεβής πόθος έγινε μαντεψιά και η μαντεψιά είδηση – επιβεβαίωση του ενστίκτου τους:
Όπως διέρρευσε προχθές το βράδυ στον ηλεκτρονικό Τύπο, ο Νεοϋρκέζος τεχνικός (με τις ρίζες από τις Συρακούσες), που θα κρατά τα ηνία της “επίσημης αγαπημένης” στο προολυμπιακό τουρνουά, σκέφτεται σοβαρά να απευθύνει πρό(σ)κληση επιστροφής στον ηγέτη του Ολυμπιακού. Για μερικές τελευταίες παραστάσεις, στο ύψιστο επίπεδο. Μια πράξη τιμής κι αναγνώρισης, όπως αξίζει σε έναν παίκτη – θρύλο, από έναν προπονητή – θρύλο!
Την απάντηση του Λαρισαίου γκαρντ δεν την γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να την προεξοφλήσουμε.
Ο V-Span όμως έχει δείξει ότι είναι άνθρωπος των μεγάλων προκλήσεων. Δεν λυγίζει μπροστά στα δύσκολα, ίσα ίσα που τρέφεται από αυτά.
Το 2010 διέβη τον “Ρουβίκωνα” του ελληνικού μπάσκετ, αλλάζοντας (επαγγελματικό) στρατόπεδο αλλά και τις ισορροπίες του εγχώριου (και όχι μόνο) αθλήματος.
Πέτυχε αυτό που ήθελε. Δικαιώθηκε για τη φυγή του, “σήκωσε” στις πλάτες του τον Ολυμπιακό και μαζί δύο ευρωπαϊκές κούπες (2012,2013) back to back κιόλας, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην επιστροφή των Πειραιωτών στο θρόνο του ελληνικού μπάσκετ τις σεζόν 2012, 2015 και 2016.
Ειδικά στον τελευταίο τίτλο των “ερυθρολεύκων”, θέλησε να ξεπροβοδίσει ο ίδιος τον φίλο του κι επί χρόνια συμπαίκτη του, Δημήτρη Διαμαντίδη απ’ τα παρκέ, βάζοντας – με buzzer beater τρίποντο - φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο πρωτάθλημα της ομάδας του και στον αποχαιρετισμό του εμβληματικού αρχηγού του Παναθηναϊκού. Η αξία του νικητή, δίνει δόξα στον ηττημένο – αν και σε τέτοιες μεγάλες στιγμές υπάρχουν μόνο νικητές.
Ανεξάρτητα απ’ το τι θα αποφασίσει, ο (πεισματάρης και αειθαλής) Βασίλης Σπανούλης κάτι σαν να χρωστά στον εαυτό του και στους υγιείς φιλάθλους (Έλληνες και μη).
Εκείνο το χαμένο τρίποντο στον προημιτελικό της Ολυμπιάδας του 2008 στο Πεκίνο, κόντρα στην Αργεντινή, ακόμα στοιχειώνει τις μνήμες μας – φανταζόμαστε και τη μνήμη του.
Μα πάνω απ’ όλα, όμως, τη μεγάλη του επιστροφή τη χρωστά στο ελληνικό μπάσκετ. Φορώντας ξανά τα γαλανόλευκα, θα αφήσει πίσω του μία μεγάλη και βαριά παρακαταθήκη: Αυτήν της ομόνοιας στο αγαπημένο, πλην ταλαιπωρημένο απ’ τις διαμάχες παραγόντων, άθλημά μας.
Ίσως τότε, να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους οι συμπαίκτες του στον Ολυμπιακό Πρίντεζης, Παπανικολάου και Κόνιαρης και θέσουν ξανά εαυτούς στη διάθεση του Ρικ Πιτίνο.
Τι καλύτερο για έναν τόσο σπουδαίο αθλητή, απ’ το αν ακουστεί το “κύκνειο άσμα” της εκτυφλωτικής καριέρας του στην κορυφαία διοργάνωση (Ολυμπιάδα), που ενώνει όλους τους λαούς. Κι ενδεχομένως θα ενώσει ξανά όλους τους Έλληνες, εάν ο “Kill Bill” αποσυρθεί με το εθνόσημο στο στήθος – όπως ακριβώς και ο Γιώργος Καραγκούνης στο ποδόσφαιρο, που θα μείνει εσαεί στις συνειδήσεις όλων των φιλάθλων ως ο αρχηγός της Εθνικής, ως ο αρχηγός όλων των Ελλήνων (μαζί με τον Θοδωρή Ζαγοράκη, βεβαίως βεβαίως).
Στα παιχνίδια της τύχης και των συμπτώσεων τώρα , η Ολυμπία Χοψονιδου, το “άλλο μισό” του επί μία δεκαετία τώρα ηγέτη του Ολυμπιακού, κυοφορεί το έκτο παιδί της μεγάλης φαμίλιας του Σπανούληδων. Είναι κι αυτός ένας οιωνός, διότι άλλες τρεις φορές κατά το παρελθόν στις οποίες το γνωστό μοντέλο βρισκόταν σε ενδιαφέρουσα , ο σύζυγός της σήκωσε ευρωπαϊκή κούπα (με Παναθηναϊκό το 2009 και με Ολυμπιακό το 2012 και το 2013).
Η παράδοση θα είχε συνεχιστεί το 2015 στην Μαδρίτη και το 2017 στην Πόλη, αλλά ας όψονται οι οικοδέσποινες Ρεάλ και Φενέρ, αντίστοιχα. Ε, και η δεύτερη θέση δεν είναι δα και μικρό πράγμα!
Μέχρι τότε βεβαίως, θα έχει γεννηθεί το 6ο παιδί της οικογένειας Σπανούλη. Αλλά μαζί με τον πελαργό μπορεί να έρθει και το ολυμπιακό μετάλλιο που τόσο λείπει από την Εθνική κι απ’ τον 37χρονο γκαρντ. Αν μία έγκυος είναι μία φορά γουρλού (που η συγκεκριμένη αποδεδειγμένα είναι), ένα νεογέννητο μπορεί να φέρει πολλαπλάσια θετική ενέργεια!
Γιατί όχι και στο βάθρο λοιπόν. Εδώ ο Σκόλα και ο Γκασόλ τόλμησαν, ο Σπανούλης θα κάνει πίσω;Αφήστε που το όνομα της Star Hellas 2006 παραπέμπει σε... Ολυμπιάδα (καθότι Ολυμπία!).
Ο Βασίλης Σπανούλης έχει μία μεγάλη ευκαιρία να... αγιάσει στα μπασκετικά του στερνά: Θα μπει απ’ την καμινάδα του ελληνικού μπάσκετ (που βγάζει τον κατάμαυρο καπνό του διχασμού και του μαρασμού) φορώντας την κόκκινη στολή του και προσπερνώντας τις στάχτες και τ’ αποκαΐδια των... “εχθροπραξιών”, καθώς και τους όποιους ενδοιασμούς του, θα επιστρέψει στα παρκέ, ντυμένος με τα μπλε που τόσο του πάνε: Και σαν άλλος... Άι Βασίλης θα κρατά το καλύτερο δώρο, την πιο σπουδαία κληρονομιά που μπορεί να αφήσει πίσω του: Τον (μεγάλο)... σασμό, που λέμε εδώ στην Κρήτη, κι είναι τόσο αναγκαίος για τον αθλητισμό και την κοινωνία μας, συνολικά!
