Ο δικός του ο δρόμος
Ο ΟΦΗ συνεχίζει μόνος του. Ούτε Λάρισα θα γίνει ούτε Ξάνθη. Δεν του ταιριάζουν οι «κραυγές». Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Φτάσαμε αισίως στην 10η αγωνιστική της Super League και ως είθισται κάθε χρόνο, η διαιτησία έχει την... τιμητική της. Μπορεί κάθε καλοκαίρι το πρωτάθλημα να αρχίζει υπό εξαιρετικές προϋποθέσεις και όλα τα σχετικά που συνθέτουν έναν... όμορφο κόσμο, αγγελικά πλασμένο, αλλά όταν τα... λουριά σφίγγουν η συζήτηση για τη διαιτησία κάνει την εμφάνισή της.
Είναι χαρακτηριστικό πως εκτός του ΟΦΗ, όλες οι ομάδες αισθάνονται αδικημένες από τους διαιτητές. Ελληνες και ξένους.
Πρόσφατο παράδειγμα ο Ολυμπιακός που τα έβαλε με τον ρέφερι του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, πρόσφατο επίσης και το παράδειγμα του Απόλλωνα που στο ματς με τον ΟΦΗ "ανακάλυψε" διαιτητική αδικία (άλλο αν με τη λήξη του συγκεκριμένου αγώνα οι άνθρωποι της ομάδας έδιναν συγχαρητήρια στον διαιτητή - άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου).
Ο ΟΦΗ, όμως, συνεχίζει τον δικό του μοναδικό δρόμο. Ούτε Λάρισα θέλει να γίνει που έχει έτοιμες τις ανακοινώσεις πριν αρχίσουν τα παιχνίδια ούτε Ξάνθη που προτιμά τις... προσευχές.
Οι άνθρωποι του ΟΦΗ έχουν ξεκαθαρίσει εξ αρχής πως η διαιτησία γι' αυτούς είναι κάτι άγνωστο. Αν θυμάστε τα λόγια του Μιχάλη Μπούση στη συνέντευξη Τύπου πριν από περίπου 1 μήνα, είχε τονίσει πως στον ΟΦΗ δεν θα κοιτάζουν τι κάνουν οι άλλες ομάδες και θα ασχολούνται με το τι κάνουν αυτοί.
Και ο ΟΦΗ μέχρι στιγμής είχε κάθε δικαίωμα να κάνει ό,τι κάνουν οι άλλες ομάδες. Ειδικά στο σαββατιάτικο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό όπου αν στη θέση του ΟΦΗ βρισκόταν οποιαδήποτε άλλη ομάδα, οι κραυγές θα ακούγονταν ακόμα.
Δυστυχώς, όμως, στο ελληνικό ποδόσφαιρο ο κόσμος "διψάει για αίμα". Ετσι έχει μάθει, ή για να το θέσουμε καλύτερα, έτσι τον έχουν μάθει. Σε πολλούς ίσως να κακοφάνηκε η στάση της ΠΑΕ για τα όσα άφησε το παιχνίδι στη Λιβαδειά. Ναι, ο ΟΦΗ δεν ήταν καλός, προβλημάτισε με την αγωνιστική του εικόνα, αλλά η διαιτησία είναι μία διαφορετική συζήτηση.
Ο ΟΦΗ, όμως, κλείνει τα αυτιά του και πηγαίνει στον δικό του τον δρόμο, ακόμα κι αν σε αυτόν είναι ολομόναχος. Οι άναρθρες κραυγές δεν ταιριάζουν με τη νέα φιλοσοφία, προτιμά να ασχολείται μόνο με το ποδόσφαιρο.
Στην Ελλάδα των ανακοινώσεων και των non papers ίσως αυτό να μοιάζει παράταιρο, αλλά στην κρητική ομάδα είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν με αυτή τη νοοτροπία. Ακόμα κι αν είναι μόνοι, ακόμα κι αν αυτό τους γυρίσει μπούμερανγκ. Γιατί, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, πολλές φορές η σιωπή δείχνει αδυναμία. Στην περίπτωση του ΟΦΗ δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
