Ο Γκουλής, η μουσική και μία μπαλάντα για τον ποδοσφαιριστή
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ Νίκος Γκουλής και η αγάπη του για τη μουσική μέσα από ανέκδοτες ιστορίες.
Ο Νίκος Γκουλής φιλοξενήθηκε στο σάιτ athletestories και ξετύλιξε το κουβάρι της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ενώ αποκάλυψε ανέκδοτες ιστορίες για τη μεγάλη του αγάπη, τη μουσική.
Ένας απίστευτος άνθρωπος, με μια φοβερή ηρεμία, με μια φοβερή σύνθεση μες στο μυαλό του για το τραγούδι. Συγκινούμαι. Απίστευτες εμπειρίες με τον Μανώλη, ώρες συζήτησης ως το πρωί στο σπίτι μου στο Ηράκλειο, σηκωνόταν η γυναίκα μου κι έλεγε «τι έγινε; πέντε η ώρα, ακόμη εδώ είστε;». Μιλούσαμε για τα πάντα, τον πείραζα, του έλεγα «έλα, πες μου εσύ για ποδόσφαιρο, να σου πω εγώ για μουσική». Λέγαμε για τις σχέσεις των ανθρώπων, για αξιοπρέπεια, για ευθύνη. Ήταν τόσο ήρεμος και σε έπειθε.
Έγραψε και ένα τραγούδι μάλιστα κάποια στιγμή με τίτλο «Η Μπαλάντα του Επαγγελματία Ποδοσφαιριστή», από τον δίσκο «Τα Ποδοσφαιρικά», για το οποίο είχε κάνει δήλωση «αυτό το τραγούδι το αφιερώνω στον Νίκο Γκουλή, ο οποίος είναι και καλό παιδί».
Πολύ παρέα και με τον εξαιρετικό τραγουδιστή κι απίστευτο καλλιτέχνη, Μανώλη Λιδάκη. Πολύ παρέα και με τον Ψαραντώνη, μ’ αρέσει πολύ, τον αγαπώ, εκπληκτικός τύπος, παίζει μουσική πάντα αυτοσχεδιάζοντας, ποτέ-μα ποτέ με τον ίδιον τρόπο, σε ανύποπτο χρόνο μού είχε πει μάλιστα «ρε δάσκαλε, να τους πεις ότι όποιος παίρνει την μπάλα να την βάζει κατευθείαν στα δίχτυα!». Φοβερός και ο Βασίλης Σκουλάς. Απίστευτοι τύποι που το έχουν μέσα τους, ωραίες οι συζητήσεις μαζί τους, ωραία και η κουλτούρα που ανέκαθεν είχαν, μιλάγαμε για ποδόσφαιρο, για μουσική, για πάρα πολλά θέματα, άλλωστε εν προκειμένω για την μπάλα όλοι έχουν γνώμη. Στο γήπεδο ερχόταν ο Ρασούλης, έρχεται ο Λιδάκης. Με τον Ρασούλη πηγαίναμε κάποιες φορές μάλιστα μαζί στον ΟΦΗ και με πειράζανε οι παίκτες. Από την θητεία μου εκεί έχουμε κρατήσει σχέσεις, είναι φίλοι μου και πάω να τους δω, εάν έχουν κάποια συναυλία.
Έχω πολλά βινύλια, πάνω από δύο χιλιάδες. Ξεκίνησα να μαζεύω, από όταν πρωτοπήγα στον Πανελευσινιακό, με εκείνον τον δίσκο του Μανώλη Ρασούλη. Αγόραζα δίσκους επίσης, όταν πηγαίναμε στο εξωτερικό με τον ΟΦΗ για προετοιμασία. Στην πρώην Ανατολική Γερμανία δίναμε μάρκα και η αντιστοιχία ήταν συμφέρουσα για εμάς. Κι ακόμη αγοράζω βινύλια, εάν βρω κάτι που είναι παλιό, δεν είμαι δηλαδή του Youtube, ενώ ευτυχώς με τη μουσική “το ‘χει” κι όλη η οικογένειά μου, η γυναίκα μου, η κόρη μου, ο γιος μου.
Το βινύλιο είναι ιεροτελεστία.
Σηκώνεσαι, το παίρνεις, το σκουπίζεις, το βάζεις, τοποθετείς τη βελόνα εκεί που πρέπει, δεν είναι κάτι μηχανικό δηλαδή. Κάνεις μια προεργασία, αυτό το «θα πατήσω ένα κουμπί και θα ακούσω» δεν μου αρέσει, δεν το απορρίπτω, απλώς αναφέρω σε εμένα τι αρέσει. Το βινύλιο είναι κάτι το ξεχωριστό. Όπως αντίστοιχα και στο ποδόσφαιρο, μου αρέσουν η τεχνική και η ποιότητα, δεν μ’ αρέσει μόνο το τρέξιμο, θέλω και την έμπνευση.
Έπαιρνα λοιπόν κλασικούς δίσκους, αυτοί κυκλοφορούσαν ως επί το πλείστον στο εξωτερικό, και, παρότι θεωρώ ότι όλοι οι μουσικοί “κλέβουν”, ο Μότσαρτ πιστεύω ότι είναι ο μόνος που δεν το κάνει. Φυσικά, η Λατινική Αμερική αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση, η μουσική της χώρας, με ρυθμό, με μια όμορφη ακουστική. Το λαϊκό τραγούδι επίσης είχε μια φοβερή περίοδο, με πολύ καλούς καλλιτέχνες, εποχές Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Αγγελόπουλου, αλλά και με σπουδαίες γυναίκες υψηλού φωνητικά επιπέδου.
Η μουσική σε επηρεάζει πάρα πολύ, όπως και το ποδόσφαιρο. Ως παίκτης πχ, πριν την προπόνηση, άκουγα μουσική και μου έκανε καλό, ηρεμούσα. Αλλά και ως προπονητής, μερικές φορές, πριν αρχίσει ένα ματς, έβαζα ένα κομμάτι με δυναμική (συνήθως το έβαζα τελευταίο), έτσι, για την ενέργεια.
Σε κάποιες περιπτώσεις ήθελα να επηρεάσω σε αυτό το θέμα και τους παίκτες της ομάδας που κοουτσάριζα, καθώς θεωρώ ότι δεν είναι κακό να λες αυτό που πιστεύεις, και συνήθως τα κατάφερνα, γιατί επιδρώ πάνω σε αυτούς με τους οποίους συνεργάζομαι. Ως προπονητής και δάσκαλος, οφείλεις να μαθαίνεις μαζί με τους ποδοσφαιριστές σου, να τους δείχνεις τον δρόμο κι εκείνοι να τον βαδίζουν. Γιατί μόνο τότε, αν τον βαδίσουν δηλαδή, μπορούν να καταλάβουν εάν έχει δυσκολίες.
