Ο ΟΦΗ λάμπει από υγεία και θέλει να ζήσει τον τελικό που αξίζει!
Φέτος ήταν η πρώτη - κανονική - χρονιά του ΟΦΗ που έδειξε πως κάτι όμορφο ερχόταν. - Του Δ. Καρυωτάκη.
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Βάλτε λίγο οι παλαιότεροι το θυμητικό σας να δουλέψει! Το 1990, όταν ο ΟΦΗ πήγαινε για δεύτερη φορά στην ιστορία του στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας πρωθυπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν αρχηγός της αξιωματικής Αντιπολίτευσης και η Σοβιετική Ένωση υπήρχε ακόμα με ηγέτη το Μιχαήλ Γκορμπατσόφ! Μιλάμε δηλαδή για κανονική προϊστορία.
Ο ΟΦΗ ζούσε ακόμα τις πρώτες χρυσές χρονιές του Ευγένιου Γκέραρντ και ο φυσικός ηγέτης της ομάδας Θεόδωρος Βαρδινογιάννης ήταν πολύ ισχυρός και υγιής για να προσφέρει μια ασφάλεια και μια δύναμη στην ομάδα, άλλωστε μετά το θάνατο του το 1996 άρχισαν τα σύννεφα και οι καταιγίδες που έφεραν την οριστική ρήξη στη σχέση ανάμεσα στον κόσμο του ΟΦΗ και την ιστορική οικογένεια.
Πέρασαν πολλά από τότε στον ΟΦΗ. Έφτασε ξανά στην Ευρώπη με τις μεγαλειώδεις προκρίσεις με Σλάβια, Ατλέτικο, Φερεντσβάρος, πέρασε περιπέτειες με τους υποβιβασμούς, τη χρεοκοπία, την ημιθανή κατάσταση στα γήπεδα της Γ’ Εθνικής για να φτάσει στην εποχή Μπούση που αφού έφερε μια χρονιά Ευρώπης και μια χρονιά στο χείλος του… Πλατανιά, κινήθηκε κατουσίαν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αγωνιστικά εννοούμε, διότι υπήρξε οικονομική κανονικότητα, διοικητική τάξη αλλά δεν μπόρεσε, μονάχα ως φωτοβολίδα την πρώτη χρονιά του Σίμου, να δείξει ότι μπορούσε να ζήσει τα παλιά μεγαλεία.
Κι ώσπου ήλθε η φετινή χρονιά. Από το μεταγραφικό σχεδιασμό και τις προσθήκες της ομάδας φάνηκε πως κάτι διαφορετικό μπορούσε να γίνει καθώς η καρμική σχέση Μπούση - Δέλλα αποτυπωνόταν και στις κινήσεις της ομάδας και προϊδέαζε πως κάτι διαφορετικό θα μπορούσαν να περιμένουν οι φίλαθλοι της ομάδας.
Ήταν η πρώτη - κανονική - χρονιά του ΟΦΗ που έδειξε πως κάτι όμορφο ερχόταν κυρίως με την οικονομική υπέρβαση που έγινε με την άφιξη του Ταξιάρχη Φούντα, που χρίστηκε αυτόματα ως ο σημαιοφόρος αυτής της νέας απαρχής.
Τα 100χρονα της ομάδας έδειχναν το δρόμο πως μπορεί να φτιαχτεί ένα αφήγημα για να κάνει ένα rebranding το όνομα ΟΦΗ, που παρέπεμπε στις παλιές ηρωικές εποχές αλλά που τίποτα δεν θύμιζε εκείνες τις χρονιές που παραμιλούσε ποδοσφαιρικά η Ελλάδα για την ταξιαρχία του Γκέραρντ. Και η ευκαιρία δόθηκε!
Μια ευνοϊκή κλήρωση που έδινε τη μοναδική ευκαιρία σε μια ομάδα της περιφέρειας να βρεθεί στον τελικό απέναντι στην εκπρόσωπο του big 4 που « αλληλοσκοτωμένοι» θα έστελναν έναν εκπρόσωπο τους στον τελικό. Και ο ΟΦΗ άδραξε την ευκαιρία σαν έτοιμος από καιρό. Φορώντας το γιορτινό του κοστούμι, πέρασε τα σκαλιά της δικής του «εκκλησίας» του Γεντί Κουλέ που ψάχνει κι αυτό τη δική του αναγέννηση και λες και ήθελε μέσα στο κλείσιμο της παλιάς του ιστορίας( θα κλείσει κι αυτό για να αναγεννηθεί) να φιλοξενήσει για πρώτη φορά έναν ημιτελικό κυπέλλου Ελλάδας και να το κάνει για το… παιδί του, τον ΟΦΗ του!
Όλα δούλεψαν στην εντέλεια παρότι ο ΟΦΗ σαν πρωτόπειρος και αγχωμένος λίγο έλειψε να πνιγεί σε μια κουταλιά νερό, αλλά το άστρο του γηπέδου του μαζί με τον κόσμο του έσπρωξαν τον ΟΦΗ κι έτσι ξεκίνησε αυτό το μεθυστικό ταξίδι των επόμενων 45 ημερών.
Θα πάει σε έναν τελικό που για δύο χρόνια απαξιώθηκε και ντροπιάστηκε από τους διοργανωτές του με εικόνα που δεν ταίριαζε στον ιστορικό θεσμό και που από τη νέα διοίκηση της ΕΠΟ η φετινή χρονιά « κυκλώθηκε» ως μια χρονιά rebranding για το Κύπελλο Ελλάδας.
Σ’ αυτό το θεσμό θα βρεθεί από τη μία η πιο δημοφιλής Ελληνική ομάδα (αλλά κι εκείνη με τους πιο πιστούς και μπετοναρισμένους εχθρούς που λατρεύουν να την μισούν) κι από την άλλη η πιο άξια εκπρόσωπος της ελληνικής επαρχίας.
Ένας ΟΦΗ που λάμπει από υγεία, διοικητικά και αγωνιστικά, χωρίς προστάτες, «θείους» και κεκαλυμμένους ευεργέτες, που στηρίζεται μόνο στον πρόεδρο του έναν ελληνοαμερικανό « κουζουλό» που δεν έχει σχέση με την Κρήτη αλλά που στην πορεία την λάτρεψε και τον αγάπησε κι εκείνη και βέβαια με αυτόν τον υπέροχο κόσμο του που ετοιμάζεται στο ακριβώς μισό ΟΑΚΑ που δικαιούται να το μετατρέψει σε Γεντί Κουλέ και να δώσει νόημα στη σύγχρονη μάχη του Δαυίδ με τον Γολιάθ.
Σ’ αυτά τα ωραία μυθικά παραμύθια που συχνά στο ποδόσφαιρο γίνονται αληθινά και που δίνουν νόημα στο πιο ωραίο σπορ στον κόσμο, το ποδόσφαιρο. Όλοι βάζουν τα καλά τους σιγά σιγά στο Ηράκλειο, την Κρήτη αλλά κι εκεί που ηχεί η κρητική ψυχή για να ζήσουμε ξανά έναν μεγάλο τελικό που όποια κατάληξη κι αν έχει θα ψηλώσει ακόμα πιο πολύ τον ΟΦΗ δίνοντας του κίνητρο για τα επόμενα… 100 χρόνια !
