Ο ΟΦΗ θέλει 10 σαν τον Μανδά για να σωθεί

---

Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης

---

Το μυαλό όλων στον ΟΦΗ είναι στη... Μεγάλη Δευτέρα με το Λεβαδειακό στο Γεντί Κουλέ και τα μάτια στο β’ γύρο όπου όλοι θέλουμε να πιστεύουμε πως θα έρθει η πολυπόθητη ανάσταση.

Τι άραγε θα περιμέναμε από το χθεσινό παιχνίδι, όταν έχουμε φάει πριν τρεις μέρες τη σφαλιάρα με τον Ιωνικό. Μήπως να δούμε... παπάδες από μια ομάδα που δεν μπορεί να κάνει τα στοιχειώδη; Ειδικά όταν παίζεις στην πιο καυτή έδρα του πρωταθλήματος, απέναντι σε μια από τις πιο φορμαρισμένες και πιεστικές ομάδες κι όταν εσύ έχεις τα αβίαστα λάθη στο τσεπάκι σου!

Δύο γκολ κιόλας στο 10’ με ένα πέναλτυ-εφεύρεση του Κουτσιάφτη και τον εφιάλτη για το τι σε περιμένει στη συνέχεια. Ευτυχώς η ΑΕΚ, έχοντας και τα μάτια στο ντέρμπι έκοψε στη συνέχεια, έβγαλες δυο ψευτοφάσεις στα πρώτα 45 λεπτά κι έτσι δεν ήλθαν τα χειρότερα.

Στο β´ημίχρονο θα μπορούσαν να έλθουν βέβαια, όσο ο Μεγιάδο πρόσθετε το ένα μετά το άλλο τα αβίαστα λάθη του, αλλά ευτυχώς υπήρχε ο Μανδάς που έδειχνε να παίζει μόνος του, αλλά προφανώς δεν αρκεί μόνον ένας γκολκίπερ για να σώσεις την κατηγορία.

Η ομάδα σε ρόλο κομπάρσου στη γιορτινή ατμόσφαιρα της Αγιάς Σοφιάς δείχνει να μην μπορεί να πατήσει το διακόπτη της επιστροφής. Παίκτες μειωμένων δυνατοτήτων, μα ακόμα κι αυτοί που θα μπορούσαν να κάνουν κάπως τη διαφορά, δείχνουν βαλτωμένοι μέσα στο παζλ της απόλυτης απαξίωσης.

Το γκολ σε ένα ακόμη παιχνίδι είναι είδος που αγνοείται, πολλώ δε περισσότερο όταν δεν μπορείς καν να δημιουργήσεις. Το τελείωμα του Ντίκο στο 78’, με ένα ξέπνοο σουτ, αποτυπώνει την εικόνα μιας ομάδας βετεράνων και απόμαχων.

Μοναδικό θετικό η επιστροφή Νέιρα, αν πια αυτό αποτελεί σημάδι αισιοδοξίας. Ο ΟΦΗ περνά τη μεγαλύτερη αγωνιστική κρίση του στην εποχή του Μπούση και δεν βλέπει ούτε ένα σημάδι πως μπορεί να την ξεπεράσει. Η ομάδα βρίσκεται στα βάραθρα και χρειάζεται όχι ένα αλλά πολλά θαύματα για να σωθεί και τη Δευτέρα με το Λεβαδειακό θέλει να πετύχει το πρώτο.

Μ’ αυτήν την ψυχολογία και μ’ αυτήν την εικόνα... δύσκολο, μα κάπως έτσι δεν γίνονται τα θαύματα;