Oι παίκτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, λέει ο θυμόσοφος λαός. Δεδομένα τα λάθη των επικεφαλής, δεδομένα και τα παθήματα που δεν έγιναν μαθήματα. Ένας ΟΦΗ όλο λάθη που ψάχνει τον τρόπο για να σταματήσει ο κατήφορος.

Οι παίκτες, όμως, σε όλο αυτό είναι άμοιροι ευθυνών; Προφανώς και όχι. Δείτε, για παράδειγμα, τη φάση με τον Ριέρα στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου, που τσέκαρε το VAR για οφσάιντ αρχικά και για πέναλτι στη συνέχεια. Στο ριπλέι φάνηκε παράβαση, αλλά προηγήθηκε οφσάιντ και ορθώς δεν μέτρησε η φάση. Τι έκανε, όμως, ο ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ πριν αποφασίσει το VAR; Ποια η αντίδρασή του; Διαμαρτυρήθηκε για πέναλτι; Φώναξε, αντέδρασε; Τίποτε από όλα αυτά. Δεν συζητάμε αν ήταν παράβαση ή όχι, αλλά πάνω στην ένταση του αγώνα, με το 0-1 να βαραίνει τις πλάτες του, εσύ ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που υποτίθεται πως «καίγεσαι» για να κερδίσει η ομάδα σου, τι ακριβώς έκανες; Σήκωσες το άψυχο κορμί σου από το χορτάρι και γύρισες στη θέση σου ανέκφραστος. Είμαι σίγουρος πως αν υπήρχε η δυνατότητα να του κάνουν καρδιογράφημα θα ήταν μία ευθεία γραμμή.

Και για να το πάμε γενικά, ο ΟΦΗ έκλεισε το παιχνίδι με δύο κίτρινες κάρτες. Μία ο Μπρεσάν και μία ο Μεγιάδο. Σε ολόκληρο το ματς, δηλαδή, που το σκορ είναι κατά του ΟΦΗ και άπαντες έπρεπε να τρώνε σίδερα, δεν υπήρξε ένας να ρίξει μία κλωτσιά, να βγάλει μία αντίδραση βρε αδερφέ. Να πεταχτεί η φλέβα από τον λαιμό, να ανέβει η πίεση, να γίνει λίγο μπάχαλο.

Αντίθετα, έβλεπες ένα τσούρμο παικτών να αποδέχονται τη μοίρα τους από το 10ο λεπτό, όταν η Κηφισιά άνοιξε το σκορ. Μία μεμψιμοιρία, ένα τίποτα από μία ομάδα χωρίς εγωισμό και χαρακτήρες, που δεν έχει έναν ηγέτη να ρίξει μία γροθιά στα αποδυτήρια και να ξυπνήσει τους συμπαίκτες του.

Ο ΟΦΗ έκλεισε το χθεσινό ματς χωρίς καθαρή τελική φάση στην εστία της Κηφισιάς. Σκόραρε με την πλάτη του Αποστολάκη και πέραν τούτου ένα πελώριο μηδενικό. Έχεις 80 λεπτά για να γυρίσεις το αποτέλεσμα και δεν βρέθηκε ένας να σουτάρει, να το πάρει πάνω του, να καταπιεί σπαθιά, να συμπαρασύρει όλη την ομάδα. Αντίθετα, ο ένας έπαιρνε αγκαζέ τον άλλον, σαν σε κηδεία, με αργό βήμα, κλαίμε τον νεκρό ΟΦΗ μέχρι να σφυρίξει τη λήξη ο διαιτητής.

Ξέρετε με ποιον έπαιξε χθες ο ΟΦΗ; Με την τελευταία ομάδα της βαθμολογίας. Τέτοια ήταν η Κηφισιά πριν από τη σέντρα. Από την τελευταία της βαθμολογίας έχασε και αναρωτιούνται όλοι αν υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής που θα ντραπεί να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Να πει "είναι ξεφτίλα αυτό που πάθαμε".

Aσχέτως αν το ρόστερ είναι καλό ή κακό (που και καλό να ήταν φρόντισαν να επιβεβαιώσουν με τις τραγικές τους εμφανίσεις αυτούς που υποστήριζαν εδώ και καιρό για το αντίθετο) μιλάμε για σοβαρότατο έλλειμμα εγωισμού. Κοχόνες που θα έλεγε και ο Πέπε Μελ, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω κανονικά θα έπρεπε από το βράδυ της Κυριακής να ετοιμάζει βαλίτσες για την Ισπανία όχι γιατί είναι κακός προπονητής, αλλά γιατί φάνηκε ότι δεν έχει επίγνωση της κατάστασης.

ΥΓ: Κανένα άλλοθι στους επικεφαλής, κανένα άλλοθι στη διοίκηση, αλλά να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Κι αν δεν αντιλαμβάνονται το βάρος της φανέλας που φορούν ας αντιληφθούν πως έχουν γίνει περίγελος σε όλη την Ελλάδα.

ΥΓ2: Οι ίδιοι παίκτες κέρδισαν Αρη, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Ε, ας το σκεφτούν οι ίδιοι παίκτες και ας αναλογιστούν την κατάντια τους.