Πώς ο Γκέραρντ ένωσε τα «παιδιά» του

Σαν σήμερα, 20 Νοεμβρίου 2017, σε ένα «Γεντί Κουλέ» που υπήρχε η σκιά του προβληματισμού για το μέλλον του συλλόγου και ταυτόχρονα η συγκίνηση για τον Ευγένιο Γκέραρντ, έγινε το ιστορικό από κάθε άποψη φιλικό για τον σπουδαίο Ολλανδό.

Ποδοσφαιριστές από όλη την Ελλάδα, από σχεδόν όλες τις ομάδες, αντίπαλοι του μεγάλου ΟΦΗ του Ευγένιου Γκέραρντ, κατέβηκαν στην Κρήτη για να τον τιμήσουν. Λίγο καιρό πριν «φύγει» από τη ζωή, είδε τον ΟΦΗ που δημιούργησε, είδε τα «παιδιά» του, είδε τη συγκίνηση και τα κλάματα να πλημμυρίζουν το «Θ.Βαρδινογιάννης».

Αυτό είναι το ένα κομμάτι, το συναισθηματικό. Το άλλο είναι η γέννηση του «νέου ΟΦΗ». Και αυτή η γέννηση προήλθε από το συναισθηματικό κομμάτι, γιατί τα «παιδιά» του, ο Γιάννης ο Σαμαράς και ο Ηλίας Πουρσανίδης άρχισαν σιγά-σιγά να βάζουν την ιδέα στο μυαλό τους. Και από εκείνο το βράδυ σε μία συζήτηση σε ταβέρνα της Κρήτης (και διάχυτο τον προβληματισμό για την κατάσταση) μέχρι το Σικάγο και τη συνάντηση με τον Μιχάλη Μπούση μεσολάβησαν συζητήσεις, σκέψεις, πλάνα, ζυμώσεις.

Βλέπετε, για να φτάσουμε στον Οκτώβριο του 2018 και την είσοδο του Μιχάλη Μπούση στην ΠΑΕ χρειάστηκε το φιλικό για τον «Γκεραρντάκη» ώστε να ξυπνήσει η ανάγκη για έναν ΟΦΗ που θα αποκτήσει τη χαμένη του δυναμική.

Μπορεί η εικόνα του ταλαιπωρημένου Γκέραρντ να ήταν αυτή που συγκλόνισε -χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο με τον Ηλία Πουρσανίδη να ξεσπάει σε λυγμούς, σε ένα από τα πιο ηχηρά highlight αγάπης και σεβασμού- αλλά συγκλονιστική, για τους παλιούς του δυνατού ΟΦΗ, ήταν και η γενικότερη εικόνα του Ομίλου και του «Γεντί Κουλέ». Μία ομάδα ταλαιπωρημένη, που «πάτησαν» πάνω της προσωπικότητες που θέλησαν να «κλέψουν» από τη δόξα και την ιστορία, αυτόκλητοι, δήθεν, σωτήρες με πούρα στο στόμα ως σήμα κατατεθέν του ελληνικού παραγοντισμού και κανένα πλάνο για την ουσιαστική σωτηρία του συλλόγου.

Αυτό να ξέρετε πείραξε τους ανθρώπους που τελικά ενεπλάκησαν με τον ΟΦΗ και δημιούργησαν την ομάδα της νέας εποχής πάνω σε ένα στέρεο πρότζεκτ. Πείραξε που ο Όμιλος είχε χάσει τη δυναμική του και είχε γίνει έρμαιο κάθε τυχάρπαστου. Πείραξε που ο ΟΦΗ δεν θύμιζε κάτι από την ομάδα του παρελθόντος. Και βασικά πείραξε που ο ΟΦΗ ήταν στο χείλος της καταστροφής χωρίς να φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ. Και τότε ήταν που το μυαλό γέμισε εικόνες με το χθες, το σήμερα, αλλά και το αύριο. Τότε ήταν που το «μικρόβιο» μπήκε στον οργανισμό των «παιδιών» του Ολλανδού.

Το φιλικό για τον Ευγένιο Γκέραρντ, λοιπόν, δεν ήταν απλά ένα φιλικό προς τιμήν του. Ήταν η στιγμή που ο παλιός ΟΦΗ συνειδητοποίησε ότι πρέπει να γίνει κάτι, να αναλάβουν δράση κυρίως για τον ποδοσφαιρικό τους «πατέρα».

«Ο ΟΦΗ ταλαιπωρείται χρόνια. Για να ανέβει κατηγορία, πρέπει να υπάρχουν υποδομές για να μείνει στην κατηγορία. Στην εποχή μας, όλα τα Κρητικόπουλα ήθελαν να παίξουν στον ΟΦΗ. Δεν υπάρχει αυτή η λάμψη πλέον. Αυτό πρέπει να κερδίσει ο ΟΦΗ και να κάνει προίκα του. Να κάνει τους πιτσιρικάδες στην Κρήτη να θέλουν να παίξουν για τον ΟΦΗ». Ηλίας Πουρσανίδης εν έτει 2017. Γυρνώντας το χρόνο πίσω και διαβάζοντας αυτές τις δηλώσεις του, διέκρινες το πρότζετ της ανοικοδόμησης του Ομίλου να ξετυλίγεται μπροστά σου.

Τρία χρόνια μετά, Ευγένιε τα «παιδιά» σου τα κατάφεραν. Εσύ τους ένωσες για τον νέο, ξανά μεγάλο, ΟΦΗ. Η 20η Νοεμβρίου 2017 είναι η μέρα «γέννησης» του ΟΦΗ.

ΥΓ: Και κάτι επί προσωπικού. Επειδή βρέθηκα σε εκείνο το φιλικό και αντίκρισα εικόνες και πρόσωπα που μένουν χαραγμένα, τότε κατάλαβα το μέγεθος του Ολλανδού και πόσο πολύ λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και τότε κατάλαβα ότι η παρακαταθήκη που άφησε πίσω του με τις γενιές ποδοσφαιριστών και χαρακτήρων που έπλασε μόνο καλό θα κάνει στον σύλλογο. Και τούτο φαίνεται στην πράξη. Να είναι υπερήφανος ο κόσμος του ΟΦΗ για αυτό που ζει τώρα.