Σε αναζήτηση προπονητή ο Πανιώνιος
Ο Δημήτρης Κοροπούλης αποτελεί παρελθόν και ο Πανιώνιος αναζητά νέο προπονητή εξετάζοντας όλες τις λύσεις
Ο Κοροπούλης με δήλωσή του στο σάιτ panionianea είπε το αντίο στους «κυανέρυθρους».
"Πριν από 23 χρόνια, τον Ιούλιο του 1998, ένα παιδί από την επαρχία, όπως δεκάδες άλλα, περνούσε τις πύλες του γηπέδου της πιο Ιστορικής ομάδας της χώρας. Της ομάδας που αποτελούσε όνειρο για κάθε νεαρό, ταλαντούχο ποδοσφαιριστή να φορέσει τη φανέλα της. Το όνειρο έφθασε μέχρι τη Β' ομάδα, τον τότε Πανιώνιο Καλλιθέας - Ν. Σμύρνης. Οι σπουδές στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών άνοιξαν παράλληλα τις πόρτες της Ακαδημίας του Ερασιτέχνη, μόλις τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου.
Η προπονητική διαδρομή έφθασε, περνώντας από όλα τα ηλικιακά τμήματα στην Κ20 του Συλλόγου. Στα 6 χρόνια από το 2014 ως το 2020, όλα αυτά τα παιδιά που έφθασαν στην Α' ομάδα, όλοι εκείνοι που παίζουν σήμερα στο υψηλότερο επίπεδο στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μα περισσότερο από όλα, όλοι αυτοί που δεν τα κατάφεραν, όλοι εκείνοι που επέστρεψαν πίσω χωρίς να εκπληρώσουν τα όνειρά τους, για όλα αυτά τα παιδιά είμαστε υπερήφανοι που μπορούμε να τους κοιτάμε στα μάτια και να χαιρόμαστε που θεωρούν τιμή τους το πέρασμά τους από τον ΠΑΝΙΩΝΙΟ.
Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Α' ομάδας το καλοκαίρι του 2020, μα ακόμη περισσότερο η ευτυχία της καθοδήγησης αυτής της εξαιρετικά ταλαντούχας φουρνιάς παικτών, με μοναδικό στόχο την ίδια την ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ, αποτέλεσε από μόνη της μια βαριά, τεράστια ευθύνη. Τα παιδιά μου όμως, οι πάνθηρες αυτοί, κέρδισαν το σεβασμό όλης της ποδοσφαιρικής Ελλάδας, ανάγκασαν προπονητές και παράγοντες του αθλήματος να ασχοληθούν μαζί τους και κυρίως έφεραν το χαμόγελο και την αισιοδοξία στον κόσμο του Πανιωνίου για ένα καλύτερο αύριο. Η κατάκτηση του περυσινού πρωταθλήματος και η ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΑΝΟΔΟΥ, έστω και μέσω των γνωστών διαδικασιών, ήταν ένα μικρό επίτευγμα μπροστά στο ξεχωριστό ποδοσφαιρικό μοντέλο, το οποίο υπηρέτησαν πιστά αυτοί οι παίκτες και τους ευχαριστώ πρώτους από όλους. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΕΙ.
Στο τέλος της διαδρομής νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Κόσμο του Πανιωνίου για την αγάπη και στήριξή τους στο πρόσωπό μου όλα αυτά τα χρόνια.
Επίσης τους συνεργάτες μου Κιούπκιολη Αθανάσιο, Κώτση Χρήστο και Οικονόμου Παναγιώτη για τις ατελείωτες ώρες δουλειάς που αφιέρωσαν σε αυτή την προσπάθεια. Όλους τους συνεργάτες, φυσικοθεραπευτές, γιατρούς, όπως και εφόρους των τμημάτων. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στους γυμναστές Παπαλάμπρου, Σμπώκο και Θωμάκο, κατά χρονική σειρά μέλη του τεαμ.
Ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Έβανς Παυλόπουλο, ο οποίος πρώτος πίστεψε στις προπονητικές μου ικανότητες και μου άνοιξε τις πόρτες της Α' ομάδας.
Μεγαλύτερο κέρδος όλης αυτής της διαδρομής, το ότι ο γιός μου Νικόλας έχει γεννηθεί και μεγαλώσει μέσα σε αυτόν τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟ.
ΣΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΔΕΝ ΛΕΣ ΠΟΤΕ "ΑΝΤΙΟ", ΜΟΝΟ "ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ".".
