​Στη Λεωφόρο του διπλού!

Μια νίκη έχει πετύχει ο ΟΦΗ επί του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο, αλλά τί νίκη! Το πρώτο και συγχρόνως τελευταίο (ελέω συγκυριών) “διπλό” των Κρητικών στο “Απόστολος Νικολαΐδης” , ήταν πολλώ λογιώ ιστορικό.

Ο Όμιλος επιστρέφει στον τόπο όπου μες το ηλιόλουστο καταμεσήμερο της 19ης Οκτωβρίου του 2014 ο Τζενάρο Γκατούζο σκηνοθέτησε το “τέλειο έγκλημα” και οι παίκτες του έφεραν εις πέρας την αποστολή, προεξάρχοντος του Γιώργου Μακρή!

Οι “ασπρόμαυροι” μαζί με το... ρόδι, έσπασαν και μια κατάρα 27 ετών στα εκτός έδρας παιχνίδια τους με το “τριφύλλι”, που κρατούσε απ’ το ασύλληπτο 5-2 (ή 2-5 αν προτιμάτε) παραμονές Χριστουγέννων του 1987, στο ΟΑΚΑ.

Προϊόντος του χρόνου, πήραν κι... αέρα αυτοπεποίθησης: Μπορεί να πέρασε καιρός (από τότε) μέχρι να ξανασυναντηθούν με τον Παναθηναϊκό, μολαταύτα απ’ το 2018 που επανήλθαν στην φυσική τους κατηγορία, δεν έχουν γνωρίσει ούτε μία ήττα (στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος) απ’ τους “πράσινους”!

Ίσα ίσα, που στην Αθήνα κιόλας τα καταφέρνουν καλύτερα, έχοντας επικρατήσει δις, με το ίδιο σκορ: 3-1, με τη διαφορά λίγων μόλις μηνών, αλλά στο πλαίσιο άλλων αγωνιστικών περιόδων.

Χτύπημα... κόμπρας!

Στην αναμέτρηση της 19ης Οκτωβρίου του 2014, ο Γιώργος Μακρής ήταν ο σκόρερ και ο ήρωας της τελευταίας στιγμής για τον ΟΦΗ.

Ο Καβαλιώτης μέσος κατάφερε χτύπημα... κόμπρας στην εστία των γηπεδούχων, στο 4ο λεπτό των καθυστερήσεων, χαρίζοντας το πολύτιμο τρίποντο στην ομάδα της οποίας φορούσε το περιβραχιόνιο!

Πρόσωπα – συνδετικοί κρίκοι του ΟΦΗ και του Παναθηναϊκού μοιράστηκαν τους ρόλους των συμπρωταγωνιστών.

Ο Γιάννης Στάθης, που βγήκε απ’ τα “σπλάχνα” της Παιανίας, “όργωνε” απ’ την δεξιά πτέρυγα και σέρβιρε την ασίστ στον Γκιόγκι Μερεμπασβίλι, ο οποίος με εντυπωσιακό βολέ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, στο 21’.

Ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε στο 77’ με αυτογκόλ του Θοδωρή Τριποτσέρη, επίσης προερχόμενου απ’ τις “πράσινες” ακαδημίες – προηγήθηκε η παρεμβολή με το κεφάλι του μετέπειτα “μελανόλευκου” Γιώργου Κουτρουμπή.

Η δημόσια "συγγνώμη” του “Ρίνο”

Το ματς είχε ένταση. Ο Τζενάρο Γκατούζο ζούσε με πάθος την εξέλιξη του αγώνα, και έτσι εκδηλωτικός όπως είναι πάντα, χωρίς να το πολυκαταλάβει άνοιξε διάλογο με την κερκίδα! Ο Ιταλός δεν άφηνε να πέσει τίποτα... κάτω · απαντούσε σε ο,τι άκουγε!

Στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, οι έντεκα που είχε επιλέξει ίσως να το... παράκαναν με τις καθυστερήσεις, καθώς το ρολόι μετρούσε αντίστροφα, προκαλώντας δυσφορία στον -παλαίμαχο ποδοσφαιριστή του ΟΦΗ και- τότε προπονητή του Παναθηναϊκού, Γιάννη Αναστασίου.

Ο “Ρίνο” αναγνώρισε το λάθος των παικτών του ζητώντας συγγνώμη απ’ τον συνάδελφό του και τους αντιπάλους φιλάθλους, ακριβώς επειδή “σε ορισμένες στιγμές δεν μου άρεσε η συμπεριφορά των παικτών μου. Πολλές φορές στο δεύτερο ημίχρονο είδα τους παίκτες μου να πέφτουν κι αν δεν υπήρχε λόγος γι’ αυτό, η τακτική δεν είναι σωστή και δεν δείχνει σεβασμό στο άθλημα που παίζουμε”.

Ο Γκατούζο μετρούσε λίγους μήνες στο Ηράκλειο, όμως είχε απόλυτη γνώση για το πού είχε έρθει: “Ίσως οι φίλαθλοι του ΟΦΗ να έχουν λάθος σε ένα πράγμα. Έχουν πάθος αλλά έχουν στο μυαλό τους ότι ο ΟΦΗ είναι η ομάδα που ήταν πριν 20 χρόνια την εποχή του Βαρδινογιάννη.

Η ομάδα μας είναι πολύ μεγάλη και έχει μεγάλη ιστορία. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε προβλήματα και είμαστε μικρότεροι από το παρελθόν. Δεν μπορούμε να παίξουμε σαν τη Ρεάλ, αλλά μπορούμε να παίζουμε με κόσμο, καρδιά και όλη μας τη δύναμη”.

Σαν να μην υπήρχε... αύριο!

Με το σφύριγμα της λήξης, ακολούθησαν σκηνές αλλοφροσύνης μπροστά απ’ τον πάγκο των φιλοξενούμενων! Το πανηγύρι συνεχίστηκε στο “Νίκος Καζαντζάκης”: στο αεροδρόμιο Ηρακλείου (εκείνη) η νύχτα έγινε... μέρα από εκατοντάδες εκστασιασμένους οπαδούς, που σήκωσαν στα χέρια τους θριαμβευτές κατά την άφιξή τους.

Η βραδιά ήταν μεγάλη. Οι νικητές (τεχνικό επιτελείο και ποδοσφαιριστές) έκαναν περαντζάδα απ’ το νυχτερινό Ηράκλειο. Ξενύχτησαν και γλέντησαν με την ψυχή τους, σαν να μην... υπάρχει αύριο!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε ...κι όλα τα ίδια μένουν

Όντως, σαν κάτι να ψυχανεμίζονταν, διότι μερικούς μήνες μετά ο ΟΦΗ “πνιγμένος” απ’ τα χρέη εγκατέλειψε τον (μάταιο) κόσμο της Superleague: Απ’ τα σαλόνια βρέθηκε στ’ αλώνια για να ξαναχτίσει (απ’ την αρχή) την ταυτότητά του.

Στο “σήμερα”, άνθρωποι απ’ το παρελθόν δουλεύουν και εγγυώνται για το παρόν και το μέλλον του συλλόγου. Άσχημες μέρες ήρθαν, πιθανότατα θα έρθουν κι άλλες, ωστόσο για πρώτη φορά μετά την εποχή των αείμνηστων Θεόδωρου Βαρδινογιάννη και Ευγένιου Γκέραρντ, τα προβλήματα περιορίζονται σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο. Το βασικότερο, (φαίνεται πως) υπάρχει πλάνο που τηρείται κατά γράμμα. Το ταμείο δεν είναι μείον, και γίνεται την ώρα που πρέπει.

Ο Παναθηναϊκός απ’ την άλλη, απ’ το νταμπλ του 2010 κι ύστερα ακόμα ψάχνει να βρει τον δρόμο του. Το Κύπελλο του 2014 γέμισε (φρούδες όπως αποδείχθηκε) ελπίδες τους οπαδούς, οι οποίοι έκτοτε μαδάνε μαργαρίτες και... τριφύλλια, για να δουν αν τους αγαπάει η τύχη τους.

Η λέξη “πρωταθλητισμός” απουσιάζει απ’ το “πράσινο” λεξιλόγιο και το κοστούμι του πρέσβη του ελληνικού ποδοσφαίρου, στις μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, το’ χει φάει η ναφθαλίνη.