Τα «δικά» του παιδιά
Ο ΟΦΗ επιστρέφει στην «εποχή Γκέραρντ» και τα καλύτερα έρχονται.
Θα έπρεπε να αποτελεί είδηση το γεγονός ότι δύο ποδοσφαιριστές που γεννήθηκαν το 2005 και το 2006 έγιναν επαγγελματίες; Στην Ελλάδα ναι, γιατί δεν συνηθίζεται. Το έκανε ο ΟΦΗ με τους Χνάρη και Λαγουδάκη, όχι για τη δηθενιά και για να κερδίσει τα «15 λεπτά δημοσιότητας», αλλά για να αναδειχθεί η δουλειά που γίνεται στις μικρότερες ηλικίες και να στηριχθεί η «νουβέλ βαγκ» της ομάδας.
Είναι τεράστιο το έργο του ΟΦΗ σε αυτό το κομμάτι τα τελευταία χρόνια. Μη ξεχνάτε πως όλο αυτό ξεκίνησε από το μηδέν και αυτή τη στιγμή η Κρητική ομάδα βλέπει τους κόπους της να δικαιώνονται. Μία ομάδα που επί Γκέραρντ «χτίστηκε» πάνω σε αυτή τη λογική και έγινε σημείο αναφοράς σε ολάκερη την Ελλάδα, γίνεται ξανά η ομάδα που τολμά και δίνει πεδίο δράσης στους πιτσιρικάδες.
Το σημαντικότερο όλων είναι ότι οι επικεφαλής δεν τους βλέπουν ως πιτσιρικάδες. Θέλουν να τους βάλουν στην ομάδα, να μπουν στη διαδικασία του επαγγελματισμού και της ποδοσφαιρικής νοοτροπίας, να «χτίσουν» τις βάσεις για να αποτελέσουν τις μονάδες στο ρόστερ του μέλλοντος.
Λίγες ομάδες δουλεύουν όπως ο ΟΦΗ στις μικρότερες κατηγορίες. Το έκανε ο ΠΑΟΚ που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για πολλές. Και τώρα ο ΠΑΟΚ βλέπει τα «δημιουργήματά» του να αποτελούν βασικά στελέχη στην ομάδα του Λουτσέσκου.
Ο ΟΦΗ κινείται σε αυτή τη λογική. Κάποτε ήταν πρωτοπόρος σε αυτό, τώρα θέλει να επανακτήσει τη θέση του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, μα πάνω απ' όλα υπάρχει κι ένας προπονητής που παρακολουθεί και αξιολογεί. Αν κάτι χαρακτηρίζει τον Δέλλα είναι αυτό, ότι δουλεύει με νεαρά παιδιά και σιγά-σιγά τους βάζει στη νοοτροπία της πρώτης ομάδας.
Δείτε το και από την άλλη πλευρά. Οι παίκτες έχουν την ευκαιρία (και την πολυτέλεια) να δουλέψουν με έναν πολύπειρο προπονητή και ποδοσφαιριστή, με μεγάλες παραστάσεις και σπουδαίες επιτυχίες. Έχουν την ευκαιρία να μπουν ομαλά στην πρώτη ομάδα όχι από ανάγκη και όχι με τον κίνδυνο να «καούν», αλλά για να πάρουν τα εφόδια και να φτιάξουν τον χαρακτήρα ώστε να αντέξει, στο άμεσο μέλλον, η πλάτη τους να σηκώσει το βάρος της φανέλας του ΟΦΗ.
Για κάθε Αποστολάκη και Θεοδοσουλάκη, θα ακολουθήσουν από πίσω οι Χνάρης και Λαγουδάκης. Και το μεγάλωμα των «μικρών» θα συνεχίζεται, «φουρνιά» και προοπτικές υπάρχουν. Αυτό που χρειάζεται είναι το πλάνο, η δουλειά και η σωστή διαχείριση. Ο ΟΦΗ έχει όλο το «πακέτο» κι έτσι αθόρυβα αρχίζει να βγάζει από τη «δεξαμενή» που δημιούργησε τα τελευταία χρόνια το υλικό για να δει ο κόσμος αυτό που χρόνια επιθυμούσε και το έζησε επί Γκέραρντ: τα «δικά» του παιδιά.
