Με αφορμή τα γενέθλια του «Γεντί Κουλέ», το Capitano.gr σάς θυμίζει την αναφορά του Zastro στο ιστορικό γήπεδο του ΟΦΗ, στο αφιέρωμα-έπος που είχε γραφτεί πέρυσι.

Αναλυτικά:

«Όλα ξεκίνησαν από μια παρέα. Πάντα έτσι γίνεται, οι παρέες γράφουν ιστορία, η αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων επηρεάζει το μέλλον και διαμορφώνει χαρακτήρες.

Η Μικρασιατική Καταστροφή εξανάγκασε 1.500.000 Έλληνες να εγκαταλείψουν τις εστίες των προγόνων τους, να έρθουν ατάκτως ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους πάνω από εξακόσιες χιλιάδες νεκρούς, περιουσίες και το όνειρο μιας «Μεγάλης Ελλάδας» που δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. 

Το Ηράκλειο στα μέσα της δεκαετίας του ’20 συμβίωνε με τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών της Λωζάννης, ο νομός πάλευε να διαχειριστεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση με το Γραφείο Εποικισμού να προσπαθεί να διανείμει την περιουσία των μέχρι πρότινος 23 χιλιάδων μουσουλμάνων τόσο στο δήμο όσο και στη νέα Αλικαρνασσό.

Εκεί που άρχισαν όλα

Σε ένα γυμναστήριο δυο δρασκελιές μακριά απ’ το παλιό ενετικό λιμάνι, στην οδό Ιδομενέως, μια παρέα το παίρνει απόφαση να ιδρυθεί ένα σωματείο, ένας σύλλογος. Όμιλο τον έλεγαν τότε. Ένας αθλητικός Όμιλος που θα απευθύνετο όχι αποκλειστικά σε αθλητές, αλλά και στα νέα παιδιά της πόλης, τους μαθητές, τους προσκόπους, σε όλους όσοι επιθυμούσαν όχι μόνο να αθληθούν αλλά και να παρακολουθούν αθλητισμό. Δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί το όνομα: Όμιλος Φιλάθλων Ηρακλείου. Τα πάντα μετά πήραν το δρόμο τους, συντάχθηκε το καταστατικό, γεννήθηκαν τα τμήματα, επελέγησαν χρώματα, έμβλημα, έγιναν οι πρώτες εκδηλώσεις.

Το Ηράκλειο το αγκάλιασε το εγχείρημα, ήταν μια διέξοδος πίσω σ’ εκείνα τα πολύ δύσκολα χρόνια της ανέχειας και της απλής εξασφάλισης του ζην. Δεν άργησε να δημιουργηθεί και το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ομίλου, που ήδη οι Ηρακλειώτες είχαν αρχίσει να αποκαλούν με τα αρχικά του: Ο.Φ.Η.

Καθ’ όλη τη διαδρομή της ελληνικής κοινωνίας μέσα από στενωπούς πολέμου, ανέχειας, κατάλυσης πολιτεύματος και οικονομικοπολιτικών εξελίξεων, ο Ο.Φ.Η. έμεινε εκεί, στην αρχή σε αμιγώς τοπικό επίπεδο, με αγώνες κυρίως φιλικούς, άλλοτε άτυπα «παγκρήτιους», σπανίως μακριά από το νησί αφού οι μετακινήσεις εκείνη την εποχή, εκτός από πολυέξοδες, ήταν μια πολύ δύσκολη υπόθεση. 

Ο Ο.Φ.Η. τότε τους αγώνες τους έδινε στο ανοιχτό στην Κουπέ, λίγο αργότερα στο στάδιο του Κόρακα στην ενετική τάφρο στο ευθύγραμμο τμήμα των τειχών, ανάμεσα στους προμαχώνες Παντοκράτωρα και Βηθλεέμ, την ιστορική έδρα της Άμιλλας της πρώτης ιστορικά ποδοσφαιρικής ομάδας του Ηρακλείου. 

Εκεί γίνονταν τα ιστορικά και συναρπαστικά ντέρμπι του Εθνικού (ΕΓΟΗ) με τον ΟΦΗ, με τον κόσμο να περικυκλώνει τα «Χεντέκια», να στέκεται σαν τσαμπιά από σταφύλι για να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο.

Η Ελλάδα πέρασε τη θηριωδία του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, πέντε χρόνια μετά την ιστορική μέρα που τα στρατεύματα κατοχής αποχώρησαν από το νομό Ηρακλείου σφραγίζοντας το παρελθόν, ο πρόεδρος της ΕΠΕΗ Δημήτρης Βουρεξάκης έριξε στο τραπέζι την ιδέα της μόνιμης έδρας στα Καμίνια, στα παλιά νεκροταφεία.

Εκεί στέκει σήμερα το «Γεντί Κουλέ» ένα από τα πιο ιστορικά γήπεδα της χώρας, με μια απίστευτη ιστορία να το συνοδεύει. Γεντί Κουλέ σημαίνει Επτά Πύργοι, παραπέμπει στις σκληρότερες φυλακές της χώρας στην Ακρόπολη της Θεσσαλονίκης και πρόκειται ουσιαστικά για χροιά και μεταφορά της έννοιας ενός χώρου που γίνεται μαρτυρικός και «απόρθητο φρούριο». Οι Ομιλίτες έσπευσαν στα Καμίνια να περιφράξουν το χώρο, προσπάθησαν να καλύψουν τους κρατήρες που είχαν δημιουργηθεί από τα γερμανικά αντιαρματικά στο έδαφος αλλά ήταν αδύνατον να στρωθεί το έδαφος μόνο με φτυάρια και ζεμπίλια. 

Επιστρατεύτηκε η μοναδική μπουλντόζα της Διεύθυνσης Μηχανοκαλλιεργειών του νομού για να ισοπεδωθεί η αλάνα και να καλυφθούν οι κρατήρες. Κάθε που έβρεχε το χώμα υποχωρούσε, το ρουφούσαν οι τάφοι από τα τρία νεκροταφεία που κάποτε υπήρχαν στο οικόπεδο. Βόρεια, νοητά παράλληλα με τη θάλασσα, το νεκροταφείο των Αρμενίων, δυτικά και κεντρικά το χριστιανικό και στον υπόλοιπο χώρο το εβραϊκό. Ζεμπίλι το ζεμπίλι, οι τρύπες καλύφθηκαν,  το γήπεδο άρχισε να λαμβάνει μορφή, αχνοφαινόταν ότι ο ΟΦΗ θα αποκτήσει έδρα.

Νοέμβριο του 1951 -συγκεκριμένα, 11 του μήνα, σαν σήμερα- εγκαινιάστηκε το Γεντί Κουλέ, με έναν επετειακό αγώνα ΟΦΗ – ΑΣΔΑΝ (Ανωτέρα Στρατιωτική Διοίκηση Αττικής και Νήσων, τότε κάτι σαν την Εθνική Ενόπλων) που έληξε 1-4. 

Η δεκαετία του ’50 είναι και εκείνη που συστήνει τον ΟΦΗ στην υπόλοιπη Ελλάδα, αφού μετά από πολλές προσπάθειες, ο μόνιμος πρωταθλητής ΕΠΣΗ (Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κρήτης) κατορθώνει να προβιβαστεί στην άτυπη Β΄ Εθνική.

Πλέον όλα ήταν θέμα χρόνου και μετά την ίδρυση των Εθνικών Κατηγοριών και τη θέσπιση του επίσημου πρωταθλήματος Α΄ Εθνικής κατηγορίας το 1959, ο ΟΦΗ βρίσκεται συνήθως μεταξύ των ομάδων που διεκδικούν την άνοδο, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνει στον τελικό στόχο αφού είναι η μοναδική ομάδα πολύ μακριά από τα αστικά κέντρα και ο εκσυγχρονισμός των μετακινήσεων βρίσκεται ακόμα σε νηπιακό στάδιο.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ τη συνέχεια του αφιερώματος.