Τι ακριβώς θέλει ο ΟΦΗ;

Το ημερολόγιο δείχνει 19 Ιανουαρίου, ο ΟΦΗ δεδομένα πηγαίνει για επιθετικό, ο στόχος φαίνεται ότι έχει εντοπιστεί και είναι σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις, αλλά επί της ουσίας εξέλιξη δεν υπάρχει. Και όσο δεν υπάρχει εξέλιξη τόσο πληθαίνουν οι «φωνές» για την επιτακτική ανάγκη ενίσχυσης του Ομίλου.

Μόνο που εδώ ακριβώς έρχεται το ερώτημα «τι ακριβώς θέλει ο ΟΦΗ»; Και το «τι ακριβώς θέλει ο ΟΦΗ» έχει απαντηθεί. Ο ΟΦΗ θελει επιθετικό όχι μόνο για την τρέχουσα σεζόν, δεν θέλει δηλαδή ένα νέο... Ζοάο Βίκτορ, αλλά μία λύση που θα βάλει τέλος στο πρόβλημα, στην «ανομβρία» στην επίθεση και σε αυτή την οξύμωρη, είναι αλήθεια, εικόνα να παίζει η Κρητική ομάδα χωρίς επιθετικό από την αρχή της σεζόν.

Ο ΟΦΗ θέλει επιθετικό που θα τον έχει και του χρόνου. Μία παγιωμένη λύση χωρίς αστερίσκους και χωρίς την ανάγκη το προσεχές καλοκαίρι να βγει ξανά στην αγορά για τη συγκεκριμένη λύση. Αυτό εξάλλου βγαίνει προς τα έξω από τους «μελανόλευκους» χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είναι ο σωστός δρόμος που βαδίζει.

Καθαρά αγωνιστικά, ο ΟΦΗ έχει πρόβλημα στη δημιουργία και στο σκοράρισμα. Και εδώ ακριβώς είναι η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με την περσινή σεζόν. Στον Όμιλο δεν είναι του «δόγματος Χιμένεθ» ότι «νίκη κι ας είναι με 1-0», αλλά είναι του πιο ελκυστικού, του πιο ποδοσφαιρικού. Πάντα έρχονται στο μυαλό οι δηλώσεις του Χεν τεν Κάτε, του Ολλανδού προπονητή που είχε κάτσει κάποτε στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Όταν ανέλαβε τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι για το αγωνιστικό του στίγμα και φρόντισε να τονίσει εξ αρχής ότι προτιμά νίκη με 5-4 αντί 1-0.

Είναι το ολλανδικό δόγμα τέτοιο, σεβαστό, είναι η ουσία του ποδοσφαίρου, γενικότερα είναι πώς το βλέπει κανείς. Το θέμα, όμως, είναι ότι για να υποστηρίξεις κάτι τέτοιο πρέπει να έχεις και τις αντίστοιχες μονάδες και τη δεδομένη χρονική στιγμή ο ΟΦΗ είναι πιο κοντά στο «1-0» παρά στο «5-4». Και όπως δείχνουν τα αποτελέσματα έως τώρα, δεν μπορεί να υπηρετήσει ούτε το πρώτο.

Με βάση τη λογική των επικεφαλής ότι ο επιθετικός θα έρθει για να μείνει και δεν «καίγονται» να είναι εδώ στον «καυτό» Γενάρη των συνεχόμενων αγώνων, δείχνει επί της ουσίας και το πώς ακριβώς σκέφτονται στον Όμιλο για την τρέχουσα σεζόν. Δεν είναι θέμα «λευκής πετσέτας», που «φοριέται» πολύ από την Κυριακή και έπειτα, αλλά θέμα ρεαλισμού. Ο ΟΦΗ δεν είναι για τα πλέι οφ, μαθηματικά είναι μέσα, αλλά δεν είναι ο αυτοσκοπός. Ο ΟΦΗ είναι για το αύριο, το μεθαύριο, το μέλλον. Για τις βάσεις της αγωνιστικής σταθερότητας.

Μέρα με τη μέρα αποδεικνύεται ότι το περσινό ήταν μία... αχρείαστη υπέρβαση. Ήρθε πιο γρήγορα σε σχέση με το πλάνο και δημιούργησε έξτρα απαιτήσεις. Αυτές οι έξτρα απαιτήσεις έφεραν, εκ του αποτελέσματος, λάθος επιλογές στη διαμόρφωση του ρόστερ -πάντα με τον αστερίσκο της γενικότερης κατάστασης λόγω lockdown- και ο ΟΦΗ αυτή τη στιγμή βρίσκεται μέσα σε ένα κυκεώνα κριτικής που καλείται να αντιμετωπίσει. Όχι γιατί πρέπει να τα βγάλει πέρα με όσους είναι στα κάγκελα, αλλά πρωτίστως για να δει τα λάθη του και να επαναπροσδιορίσει τα «θέλω» του.

Η κριτική δεν είναι κακή, ίσα-ίσα που χρειάζεται. Οι άναρθρες κραυγές και η απόδομηση, είναι.