Τι έχει στο μυαλό του ο Μιχάλης Μπούσης;
Η σιωπή εδώ δεν είναι χρυσός κι ας το καταλάβει ο Μιχάλης Μπούσης, ο οποίος οφείλει να μιλήσει - Του Δ. Καρυωτάκη.
Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Τα ψέματα και η οικοδόμηση του νέου ΟΦΗ έχουν κοντά ποδάρια και ο κόσμος της ομάδας θέλει αλήθειες εδώ που έφτασε.
Το όποιο σχέδιο και project που παρουσιάστηκε στις αρχές του χρόνου αποδείχθηκε λόγος κενός και η ομάδα μας βρίσκεται εκεί που συχνά πυκνά βρέθηκε, τις περισσότερες φορές στην 6ετή περίοδο ευθύνης του Μιχάλη Μπούση, χωρίς πυξίδα, χωρίς στόχους, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Τίποτε από αυτά που υποσχέθηκε ο CEO της ομάδας Μηνάς Λυσάνδρου δεν βγήκε και η ομάδα είναι κατ' ουσίαν τέλος Γενάρη εκτός στόχων ή για να πούμε τη βασική αλήθεια στοχεύει αυτό που κάνει με συνέπεια και συνέχεια, αν εξαιρέσεις την πρώτη περίοδο με το Γιώργο Σίμο στο τιμόνι, να προσπαθεί σαν τον πνιγμένο να πιαστεί από ένα σκοινί.
Η ομάδα δεν ενισχύεται κι όταν το κάνει, γίνεται με αμφιβόλου αξίας παίκτες που έρχονται για να έλθουν, με ορισμένες εξαιρέσεις που έρχονται για να φτιάξουν το όνομα τους και να αναζητήσουν άλλες πολιτείες. Όλο και πιο πολύ η ομάδα απαξιώνεται στα μάτια των οπαδών της, όλο και περισσότερο αποτελεί ένα συγκρότημα που προκαλεί τον οίκτο στους αντιπάλους της.
Πριν από λίγα χρόνια στην πρώιμη περίοδο Μπούση μπορεί να μην είχαμε παίκτες είχαμε όμως πολλούς έμμισθους παράγοντες, τους χάσαμε κι αυτούς και σήμερα αδυνατείς να βρεις κάποιον που θα βγει μπροστά, που θα συσπειρώσει την ομάδα, που θα σημάνει ένα γενικό προσκλητήριο, που θα μπει βρε αδερφέ στα αποδυτήρια και θα αναζητήσει επαγγελματισμό, φιλότιμο και χαμένη αξιοπρέπεια. Μια ομάδα παικτών, μόνη κι έρημη, που χωρίς στηρίγματα ψάχνει να βρει ένα χέρι βοηθείας.
Μέσα σε αυτό το δυστοπικό τοπίο ο Μιχάλης Μπούσης. Χωρίς την αίγλη των πρώτων χρόνων, δεν μιλά, δεν κάνει κάτι για να βοηθήσει την ομάδα, κανείς δεν μπορεί να μπει στα παπούτσια του και να σκεφτεί αν θέλει να μείνει ή αναζητά τρόπο για φύγει, όπως αναρωτιέται κι ανησυχεί ο κόσμος. Άλλα περίμενε και άλλα βρήκε, κουράστηκε και βαρέθηκε και δείχνει να εγκαταλείπει την προσπάθεια… κανείς δεν ξέρει. Η ομάδα δείχνει να κινείται στο όσα έλθουν κι όσα πάνε, αυτό τουλάχιστον εισπράττουμε εδώ και καιρό σε μια επένδυση που δεν έχει κίνητρο ο επενδυτής να την αποτιμήσει, να την αξιολογήσει και να αποφασίσει πως θα κινηθεί.
Κι όσο μετεωρίζεται ο Μπούσης, τόσο η δύναμη της αδράνειας κυριαρχεί στον άρρωστο οργανισμό της ομάδας. Γιατί τα πράγματα είναι δυναμικά ξέρετε, δεν περιμένει η πραγματικότητα εσένα στη γωνία μέχρι να αποφασίσεις τι θα κάνεις, ειδικά όταν έχεις ένα βουνό να ανέβεις.
Ο κόσμος λοιπόν της ομάδας ζητά απαντήσεις: Τι έχει στο μυαλό του ο Μπούσης; Έχει απαντήσεις στο τι έφταιξε και βρισκόμαστε σ’ αυτήν την αδιανόητη για τα φιλόδοξα σχέδια στην αρχή της χρονιάς θέση; Υπάρχει μια απάντηση γιατί δεν ενισχύεται σημαντικά η ομάδα λίγες μέρες πριν τη λήξη της περιόδου με τη θηλειά να τυλίγει και πάλι τον ασθενικό λαιμό της ομάδας; Πως σκέφτεται ο ιδιοκτήτης της ομάδας να γυρίσει το κουμπί της ομάδας; Ή απλά δεν το σκέφτεται; Δεν το ζητάμε εμείς αυτό ο κόσμος είναι που θέλει απαντήσεις!
Οι φίλαθλοι της ομάδας άνοιξαν μια πρωτόγνωρη αγκαλιά στην άφιξη του ελληνοαμερικανού επενδυτή και του έδειξαν απεριόριστη αγάπη και εμπιστοσύνη. Ακόμα και τώρα είναι μαζί του, αρκεί να δείξει κι εκείνος πως εξακολουθεί να είναι μέρος της ομάδας, πως κάτι κάνει για να αλλάξει τη δραματική τροπή των πραγμάτων ή στην τελική να τους πει τι συμβαίνει. Το οφείλει στον κόσμο, στην ιστορία της ομάδας, στην αγάπη που εισέπραξε αυτά τα χρόνια!
Η σιωπή εδώ δεν είναι χρυσός κι ας το καταλάβει ο ίδιος κι εκείνοι που τον συμβουλεύουν. Αν πάλι έχει αλλάξει κάτι και πάλι ντόμπρα, παντελονάτα ας βγει και να το πει, για να δούμε πως θα πορευτούμε και που πάμε. Γιατί το χειρότερο απ’ όλα είναι η ακινησία του νεκρού, το τέλος που έρχεται σιωπηλά, ακίνητα, μοιραία και η ιστορία του ΟΦΗ (που μας προσπερνά όλους) δεν του αξίζει τέτοια κατάσταση.
