Το δύσκολο έργο του Νταμπράουσκας δεν είναι το αγωνιστικό

Oταν έρχονται αρνητικά αποτελέσματα μαζεμένα, η συζήτηση επικεντρώνεται στον προπονητή. Οταν φαίνεται πως υπάρχει αγωνιστικό αδιέξοδο, επίσης. Αυτή είναι η άχαρη δουλειά ενός προπονητή, δεν είναι φαινόμενο που παρουσιάζεται μόνο στον ΟΦΗ, είναι παγκόσμιο. Και ο Γκουαρδιόλα να βρίσκεται στον πάγκο, όταν η ομάδα δεν πηγαίνει καλά και ξενερώνει ο κόσμος, θα τα ακούσει ακόμα και αυτός.

Ο ΟΦΗ μετράει τρία συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα. Κηφισιά, Ολυμπιακός, Πανσερραϊκός. Τρία ματς, ένας βαθμός, μπόλικη γκρίνια. Όχι άδικα, ειδικά μετά το κάζο των Σερρών, με τον Βάλντας Νταμπράουσκας να μπαίνει στο στόχαστρο και να επανέρχεται το ζήτημα των «εμμονών» του.

Ποιες είναι οι εμμονές του Λιθουανού προπονητή; Η μη χρησιμοποίηση του Νέιρα πιο συχνά (στις Σέρρες μπήκε σε χρονικό σημείο που κι ο Μέσι να ήταν δεν το γύριζε), η μη χρησιμοποίηση του Μοσκέρα πιο συχνά και η επίσης μη χρησιμοποίηση του Ριέρα πιο συχνά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είδαμε όλοι ότι ήταν από τους διακριθέντες του ΟΦΗ στο ματς της Δευτέρας και έδειξε πως αξίζει περισσότερες ευκαιρίες.

Με λίγα λόγια, το ζήτημα είναι ότι ο Νταμπράουσκας δεν βοηθάει τον ΟΦΗ και τον εαυτό του με νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα είτε πριν από ένα παιχνίδι ή κατά τη διάρκειά του. Μοιάζει σαν να έπιασε ταβάνι η ομάδα και θέλει τις εύλογες «τονωτικές» ενέσεις για να πάρει ξανά τα πάνω της. Λογικό είναι, παντού συμβαίνει, πάντα υπάρχει το ντεφορμάρισμα και το «μπλοκάρισμα» και από τη στιγμή που ο ΟΦΗ έχει εφέτος το ρόστερ και τις λύσεις δεν είναι εξωφρενικό να γίνεται συζήτηση γι' αυτό.

Βέβαια, σε τέτοιες δύσκολες στιγμές είναι λογικό να φταίει ακόμα και το... ερ κοντίσιον στα γραφεία της ΠΑΕ. Πάνω στην υπερβολή ο κόσμος ξεπερνάει τα όρια της κριτικής και πάει σε αυτά του παραλογισμού. Παραλογισμός είναι, για να είμαστε δίκαιοι, όταν βλέπεις τη ρημάδα την μπάλα να μη μπαίνει στα δίχτυα προχθές, όταν βλέπεις όντως τον ΟΦΗ να κάνει καλή εμφάνιση σε εκτός έδρας παιχνίδι και να φεύγει τελικά χωρίς έστω τον βαθμό της ισοπαλίας, χάνοντας το ματς από ένα ανόητο πέναλτι. Με την πίεση στο 20 και την ξενέρα στο 100% σου φταίνε όλοι και όλα, η αποδόμηση είναι η εύκολη λύση και άπαντες ξεχνάνε τι έχει κάνει η ομάδα έως τώρα.

Ο Νταμπράουσκας, λοιπόν, δεν έχει να διαχειριστεί μία αγωνιστική κρίση ούτε φτάνει η αυτοκριτική του ή, αν δεν έχει διάθεση αυτοκριτικής, η εξήγηση για τις επιλογές του στα τελευταία παιχνίδια. Έχει να διαχειριστεί τη ψυχρασία, που έλεγε κι ο Χατζηχρήστος στον "Μπακαλόγατο", του κόσμου που τον έχει πάρει από κάτω. Έχει να διαχειριστεί μία "do or die" κατάσταση που γεννιέται και αν μη τι άλλο θα γιγαντώσει την εσωστρέφεια και θα χαλάσει το καλό κλίμα.

Δεν έγινε ξάφνου άχρηστος ο Νταμπράουσκας, αλλά ούτε και τρελάθηκε ξαφνικά ο κόσμος του ΟΦΗ που ζητά εξηγήσεις και θέλει να μπει ένα τέλος στον αγωνιστικό -και βαθμολογικό- κατήφορο. Είθισται να λέμε πως το καλύτερο γιατρικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τα αποτελέσματα και μάλλον ο ΟΦΗ πρέπει να μπει στις... εργοστασιακές ρυθμίσεις και να το πάρει από την αρχή. Παίκτες και Νταμπράουσκας αδικούν τους εαυτούς τους, οι φίλαθλοι ξενερώνουν και η ομάδα αναζητά το restart. Και έτσι, από το πουθενά, το προσεχές παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα γίνεται «τελικός».