Το μέγα φάουλ του Πογέτ με Μανδά που δείχνει πως η Εθνική είναι των λίγων
Ας σταματήσουν τα παραμύθια ότι η πόρτα της Εθνικής είναι ανοιχτή για όλους, χωρίς εξαιρέσεις!
Το ότι ο Χρήστος Μανδάς δύσκολα θα έβρισκε θέση στην Εθνική Ανδρών δεν συνιστά έκπληξη. Καλώς για την Ελλάδα κακώς για τον τερματοφύλακα του ΟΦΗ η χώρα μας έχει μία πολύ καλή φουρνιά γκολκίπερ οπότε το να μη καλείται ο Μανδάς στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ήταν κάτι που... χωνευόταν εύκολα ή δύσκολα.
Να, όμως, που ο Γκουστάβο Πογέτ έδειξε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η Εθνική Ανδρών είναι ένα κλειστό κλαμπ που για να μπεις είτε πρέπει να έχεις τα... μανατζεριλίκια σου είτε πρέπει να παίζεις στους λεγόμενους «μεγάλους».
Οπως διαβάσατε νωρίτερα, στην προεπιλογή για τα ματς του Ιουνίου με Ιρλανδία και Γαλλία ο Πογέτ κάλεσε στην Εθνική τους πρώτους ποδοσφαιριστές και σε αυτούς απουσιάζει το όνομα του Μανδά. Δεν θα ήταν έκπληξη αν δεν βλέπαμε στη θέση του τον... Τζολάκη!
Πρέπει να είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να καλείται σε Εθνική ο πρώτος και ο δεύτερος τερματοφύλακας μίας ομάδας, όπως έγινε δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση με τους Πασχαλάκη και Τζολάκη.
Όχι πως έχουμε κάτι με το παιδί, μία χαρά τερματοφύλακας είναι, αποτελεί κι αυτός το μέλλον της Ελλάδας, αλλά για μισό λεπτό: πώς γίνεται να καλείται ο Κωνσταντίνος Τζολάκης που έχει παίξει μόλις 7 παιχνίδια στο πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό και να μένει εκτός ο Χρήστος Μανδάς, ο κατά γενική ομολογία ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες της εφετινής σεζόν (θυμίζουμε πως ο Ντέμης Νικολαϊδης τον επέλεξε, πρόσφατα, στην καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος);
Το πρώτο φάουλ του Πογέτ ήταν που δεν κάλεσε τον Μανδά στα φιλικά, να πάρει μία ευκαιρία, να πάρει την εμπειρία. Το δεύτερο φάουλ είναι αυτό. Στη ζυγαριά ανάμεσα σε Τζολάκη και Μανδά, επέλεξε τον αναπληρωματικό γκολκίπερ του Ολυμπιακού. Εύλογα είναι τα ερωτηματικά που προκύπτουν από αυτή την απόφαση του ομοσπονδιακού προπονητή.
Εμείς γνωρίζαμε πως στην Εθνική καλούνται οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές, οι πιο φορμαρισμένοι ή, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις (βλέπε παράδειγμα Ρεχάγκελ) αυτοί με τους οποίους ο προπονητής θεωρεί πως μπορεί να πορευτεί.
Τώρα περνάμε σε άλλο επίπεδο με τον Γκουστάβο Πογέτ, αφού βλέπουμε να κερδίζει θέση στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ένας αναπληρωματικός τερματοφύλακας αντί ενός εκ των καλύτερων του πρωταθλήματος.
Τουλάχιστον από όλο αυτό βγαίνει και κάτι: να σταματήσουν τα παραμύθια ότι η πόρτα της Εθνικής είναι ανοιχτή για όλους, χωρίς εξαιρέσεις. Αμ δε. Η Εθνική είναι ένα κλειστό γκρουπ, συγκεκριμένων επιλογών, αποχρώσεων και αποφάσεων που παίκτες σαν τον Μανδά και ομάδες σαν τον ΟΦΗ δεν έχουν καμία ελπίδα.
