Το wallpaper των συναισθημάτων

Ένα ταξίδι με προορισμό τις αναμνήσεις. Γέμισε το μπαούλο από δαύτες. Η νίκη δεν είναι αυτοσκοπός, ο ρομαντισμός όμως είναι. Μου έλεγε φίλος «προφανώς και ήθελα το κύπελλο, αλλά όσα έζησα τρεις μέρες στην Αθήνα με το παιδί μου δεν θα το ανταλλάξω με τίποτα. Όταν μεγαλώσει ο γιός μου θα έχει να λέει ότι αυτό το είχα ζήσει με τον πατέρα μου».

Έτσι γιγαντώνονται οι ομάδες. Ο ΟΦΗ το Σάββατο έδειξε σε όλη την Ελλάδα τη δύναμή του, αποθεώθηκε από όλους, η παρουσία στις εξέδρες του ΟΑΚΑ ήταν το wallpaper των αναμνήσεων και των συναισθημάτων.

Η πίκρα για την ήττα δεν κρατάει πολύ. Ο κόσμος ξέρει να αναγνωρίζει την ανωτερότητα του αντιπάλου, δέχεται και το κακό, αγωνιστικά, βράδυ του ΟΦΗ. Επιτρέπεται, το βάρος ήταν μεγάλο. Αυτά που κρατάνε και «γράφουν» τις επόμενες ιστορίες, αλλά και τους επόμενους Ομιλίτες είναι όσα καταγράφονται στον σκληρό δίσκο του μυαλού. Οι στιγμές, σαν το φιλμ που θα βλέπεις στο μέλλον και θα γεμίζουν τα στήθη σου υπερηφάνεια. Κάθε κλείσιμο ματιού, σαν κλικ φωτογραφικής μηχανής.

Όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες, από το ταξίδι με προορισμό την Αθήνα, μέχρι την εκπληκτική παρουσία στις εξέδρες στον τελικό κόντρα στον Ολυμπιακό, τα είχε ανάγκη ο κόσμος. Να θυμηθεί, να ξαναγαπήσει, να γίνει ακόμα πιο Ομιλίτης.

Ο πατέρας με τον γιό και τον ΟΦΗ στην καρδιά. Η αγκαλιά, η συγκίνηση, όλα τα συναισθήματα που γέννησαν αναμνήσεις. Ο επίλογος ενός ταξιδιού με την ευχή να επαναληφθεί. Υπάρχει κάτι ποιο όμορφο από αυτό;