2019: Μια ποδοσφαιρική χρονιά, έξι πρωταγωνιστές

Το 2019 κλείνει κι εμείς παίρνουμε τη μπάλα απ’τα κορυφαία πρόσωπα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και «ανοίγουμε το γήπεδο».

Επόμενη αποστολή μας να καταγράψουμε τους κορυφαίους που έπαιξαν στα ευρωπαϊκά γήπεδα μέσα στο 2019. Εκείνους που άφησαν το στίγμα τους και που όταν αναλογιζόμαστε το απερχόμενο έτος, αμέσως κάτι θα τους συνδέει με αυτό. Το επίπεδο δυσκολίας αυξήθηκε κατά πολύ, αφού οι υποψήφιοι είναι ουκ ολίγοι. Γι’αυτό κι εμείς ανεβάσαμε τον πήχη των κριτηρίων μας, πιάσαμε χαρτί και μολύβι και σας παρουσιάζουμε τους διακριθέντες. Κάθε ένσταση δεκτή.

Παράλληλα, ευχόμαστε σε όλους εσάς καλή χρονιά!

Πεπ Γκουαρδιόλα – Γιούργκεν Κλοπ: Ιστορική μάχη στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα

Το 2019 αποτελεί μια χρονιά ορόσημο για την Premier League. Κι αυτό γιατί η κόντρα ανάμεσα στις Σίτι και Λίβερπουλ έφτασε σε ιστορικά ύψη. Για τον μεν Γκουαρδιόλα από τη δεύτερη χρονιά του στο σύλλογο του Μάντσεστερ είχε ήδη πάρει το πρωτάθλημα και μάλιστα ως αρκετά ανώτερος των υπολοίπων, αφού η ομάδα του τη σεζόν 2017/18 το κατέκτησε με 100 βαθμούς, ενώ η δεύτερη και συμπολίτισσα Γιουνάιτεντ είχε 81. Για τον δε Κλοπ χρειάστηκε πολύ περισσότερος χρόνος για να μπορέσει η Λίβερπουλ να ανταγωνιστεί στο πρωτάθλημα, αφού ούτε τα χρήματα της Σίτι του Πεπ είχε, ούτε το υλικό προκειμένου να καταφέρει να έχει πιο άμεσα αποτελέσματα. Με τον καιρό όμως και οι δύο έβαλαν αρχές στις ομάδες τους. Παιχνίδι κατοχής εναντίον παιχνίδι χώρων.

Δύο εξελιγμένοι και δοκιμασμένοι τρόποι παιχνιδιού που είχαν ως αποτέλεσμα η περσινή χρονιά της Premier League να εξελιχθεί σε μία μοναδική κούρσα για δύο, αφού σχετικά νωρίς η Τότεναμ φάνηκε πως δεν μπορούσε να ακολουθήσει. Η τελική κατάταξη βρήκε τη Σίτι να παίρνει εκ νέου το πρωτάθλημα, αυτή τη φορά με 98 βαθμούς (δύο λιγότερους από πέρσι) και τη Λίβερπουλ να τερματίζει δεύτερη με 97 βαθμούς (22 περισσότερους από πέρσι!).

Αναμφίβολα ήταν μια ιστορική συγκομιδή για δύο λόγους. Πρώτον γιατί από το 1992/93 που υπάρχουν στοιχεία, ποτέ άλλοτε δεν έφτασε άλλη ομάδα τόσο ψηλά βαθμολογικά (98 βαθμούς και πάνω) και φυσικά, όσο ψηλά κι αν έφτασε, δεν το επανέλαβε τόσο εμφατικά και την επόμενη σεζόν (βλ. Σιτι του Πεπ).

Δεύτερον διότι το να κρίνεται το πρωτάθλημα στον ένα βαθμό είχε να συμβεί από το 1998/99 (Γιουνάιτεντ-Άρσεναλ, 79-78). Μάλιστα την αμέσως προηγούμενη χρονιά τότε, η Άρσεναλ ήταν αυτή που είχε πάρει τον τίτλο στον ένα βαθμό απ’τη Γιουνάιτεντ (78-77). Το κοινό σε αυτές τις περιπτώσεις όμως ήταν πως και οι δύο ομάδες είχαν 20 βαθμούς λιγότερους! Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, η ομάδα του Κλοπ βρήκε τη δικαίωσή της μέσω της κατάκτησης του Champions League την ίδια χρονιά, απέναντι στην Τότεναμ, αφού πρώτα απέκλεισε επίσης ιστορικά τη Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά.

Κούρσα για δύο λοιπόν. Η Σίτι απ’την αρχή του χρόνου έκανε ένα εκπληκτικό 17/0/1 χάνοντας μόνο απ’τη Νιουκάστλ (2-1), ενώ η Λίβερπουλ ένα πιο φυσιολογικό ρεκόρ 13/4/1. Η ήττα απ’τη Σίτι ήταν και η μοναδική της στο πρωτάθλημα. Φέτος αυτή η κόντρα αναμενόταν να συνεχιστεί, ωστόσο συνεχόμενοι τραυματισμοί στην άμυνα της ομάδας του Γκουαρδιόλα την έχουν αφήσει αρκετά πίσω (για την ώρα). Τούτη την ώρα, η Λίβερπουλ βρίσκεται στους 52 βαθμούς σε 18 ματς και πίσω της η Λέστερ έχει 39 και η Σίτι 38, με ματς περισσότερο. Όπως και να’χει όμως, το 2019 ήταν η χρονιά των Σίτι και Λίβερπουλ, των ομάδων που έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο. Των ομάδων του Πεπ και του Κλοπ!

Λιονέλ Μέσι: Απλά, ο κορυφαίος όλων

Ο Αργεντίνος σούπερ σταρ τα τελευταία χρόνια είναι ασυναγώνιστος. Δεν υπάρχει ένας τρόπος, ούτε αντιπροσωπευτικό στατιστικό που να δείξει τη δουλειά που κάνει στο γήπεδο. Σκοράρει σταθερά και πολύ, παρά το γεγονός ότι μεγαλώνει, έχει τελικές πάσες, βοηθάει στη δημιουργία και μάλιστα τον τελευταίο καιρό είδαμε πως έχει βελτιώσει κατά πολύ τα χτυπήματα φάουλ του. Ένας ποδοσφαιριστής που όχι μόνο παραμένει στην κορυφή, αλλά φροντίζει και να βελτιώνεται. Ή και το αντίστροφο. Φροντίζει να βελτιώνεται και έτσι να παραμένει στην κορυφή.

Τα τελευταία χρόνια η Μπαρτσελόνα έχει χάσει τη δυναμική που είχε στο παιχνίδι της με τις συνεργασίες, την πίεση σε όλο το γήπεδο και τον πλουραλισμό της. Εκείνος που συνεχίζει όμως να την κρατά ψηλά και σταθερά στην κορυφή της Ισπανίας είναι ο Λιονέλ Μέσι. Πέρυσι ήταν (φυσικά) πρώτος σε γκολ και ασίστ στην Ισπανία με 36 και 15 αντίστοιχα ενώ στο σύνολο των 50 αγώνων που έδωσε είχε (πάλι) πάνω από 50 γκολ και 22 ασίστ. Σκόραρε περίπου το 40% των γκολ της Μπαρτσελόνα και σέρβιρε άλλο 1/5, δηλαδή περίπου 60% των γκολ των «μπλαουγκράνα» ήρθε απ’τα πόδια του. Συγχρόνως στο Champions League αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 12 γκολ, δίνοντας παράλληλα και 3 ασίστ σε 9 εμφανίσεις. Όπως ήταν αναμενόμενο ο αποκλεισμός απ’τη Λίβερπουλ του στέρησε την πολυπόθητη ευρωπαϊκή κούπα, ωστόσο και σε αυτό το τουρνουά (αλλά και σε αυτά τα δύο παιχνίδια) έκανε ό,τι περνούσε απ’το χέρι του προκειμένου να προκριθεί η ομάδα του.

Φέτος ήδη μετράει συνολικά 23 γκολ και 10 ασίστ σε 33 ματς, ενώ ένα απ’τα στιγμιότυπα της χρονιάς του 2019 ήταν φυσικά η απονομή της 6ης Χρυσής Μπάλας στον ίδιο για τη χρονιά που έκανε. Μια χρονιά που μόνο στα ψηλά δεν πέρασε τόσο απ’τον κόσμο που ψήφισε, όσο κι απ’τον ίδιο τον συναγωνιστή του, Φαν Ντάικ, λίγο καιρό πριν, ο οποίος αναγνώρισε ότι το αποτέλεσμα ήταν δίκαιο.

Λιονέλ Μέσσι λοιπόν. Ο κατά κοινή ομολογία (και σταθερά) καλύτερος παίκτης της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια.

Βίρτζιλ Φαν Ντάικ: Ένας βράχος στην άμυνα

Ο Ολλανδός των «ρεντς» μετακόμισε από τη Σαουθάμπτον στο Λίβερπουλ πριν ακριβώς δύο χρόνια. Εκείνη την περίοδο μπορεί η Λίβερπουλ στην επίθεση να ήταν αρκετά δυνατή με Φιρμίνο, Σαλάχ και Μανέ, όμως στην άμυνα υπήρχαν προβλήματα, αφού Λόβρεν, Κλαβάν και Μορένο δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την ασφάλεια «πίσω». Μέσα στην προπέρσινη, αλλά ακόμη περισσότερο και στην περσινή χρονιά φάνηκε το πόσο σημαντικός είναι για την άμυνα της ομάδας του Κλοπ. Σαφώς και η άμυνα είναι μία δουλειά για όλη την ομάδα, ωστόσο κάθε ομάδα θέλει και τον αρχηγό της και σε αυτή την εργασία αρχηγός ήρθε και σύντομα έγινε ο Βίρτζιλ Φαν Ντάικ. Σύμφωνα με μεγάλα ειδησεογραφικά site της Αγγλίας πέρυσι κατείχε ένα ρεκόρ 50 συνεχόμενων αγώνων στους οποίους δεν τον είχε περάσει με ντρίπλα κάποιος αντίπαλος παίκτης. Απ’το Μάρτιο του 18΄ μέχρι τα τέλη Αυγούστου του 19΄!

Ο Φαν Ντάικ είναι ένας απ’τους λόγους που οι «ρεντς» μετατράπηκαν από υποψήφιοι για την τελική τετράδα στην Premier League σε διεκδικητές τίτλου. Την περσινή χρονιά δέχθηκαν μόνο 22 γκολ συνολικά έχοντας την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, ενώ δίπλα στον Ολλανδό όποιος κι αν έπαιζε ως παρτενέρ του, φαινόταν ή ήταν καλύτερος. Χαρακτηριστικό είναι πως μέχρι σήμερα η Λίβερπουλ έχει χάσει μόνο μία φορά, απ’τη μέρα που τον υπέγραψε. Ο ίδιος έχει μεγάλο μερίδιο στις περσινές, αλλά και τις φετινές επιτυχίες της Λίβερπουλ σε Αγγλία και Ευρώπη, αλλά και στο παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων.

Ένας παίκτης που διαθέτει συγχρόνως το ύψος και το σώμα για να παίζει στο κέντρο της άμυνας, την ταχύτητα για να ακολουθεί και να μαρκάρει γρήγορους επιθετικούς και την ποδοσφαιρική ευφυία για να αμυνθεί ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις αιφνιδιασμού. Ήταν σχεδόν επόμενο πως με τις εμφανίσεις που έκανε θα είχε μια θέση στους κορυφαίους της UEFA για τη σεζόν που μας πέρασε. Αυτό που ο ίδιος κατάφερε όμως είναι το να βρεθεί δεύτερος στη διεκδίκηση της Χρυσής Μπάλας πίσω απ’το μεγάλο Μέσι και να του απονεμηθεί το βραβείο του παίκτη της χρονιάς 2018/19 της UEFA. Ήταν φέτος η πρώτη φορά μετά το μακρινό 2006 (νικητής της Χρυσής Μπάλας τότε ήταν ο Φάμπιο Καναβάρο), που ένας αμυντικός θέτει τόσο σοβαρή υποψηφιότητα για το εν λόγω βραβείο. Μπορούμε με ασφάλεια λοιπόν να πούμε πως για το 2019, ο Φαν Ντάικ είχε την καλύτερη σεζόν και ήταν ο καλύτερος παίκτης της χρονιάς.. μετά το Μέσι.

Μαουρίσιο Ποκετίνο: Όταν ένας άνθρωπος μεγαλώνει έναν ολόκληρο σύλλογο

Ο Αργεντίνος κόουτς ήταν αναμφίβολα ένα απ’τα πρόσωπα της χρονιάς. Κι αυτό γιατί μέσα απ’τη δουλειά του ανέβασε την Τότεναμ κάποια σκαλιά πιο πάνω και την έκανε πρωταγωνιστή, ακόμη κι αν μαζί της δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιο τίτλο. Μέσα στο 2019 την έφτασε στο πικ των δυνατοτήτων της και εν τέλει αποχώρησε. Όσοι ασχολήθηκαν με την Τότεναμ του Ποκετίνο πάντως παραδέχονται πως ήταν μια ομάδα που έπαιζε όμορφο ποδόσφαιρο υψηλής έντασης και μάλιστα χωρίς ποτέ να ξοδέψει πολλά χρήματα για μεταγραφές, όπως οι ανταγωνιστές της.

Ο Ποκετίνο υπέγραψε τέλη Μαΐου του 14΄ σε μία Τότεναμ που στα τότε τελευταία χρόνια η καλύτερη θέση που είχε πάρει ήταν η 4η (2009/10 και 2011/12) και οι περισσότεροι βαθμοί οι 72 (2012/13). Ανέλαβε μία ομάδα στην οποία κατάφερε με τα χρόνια να βάλει τις δικές του αρχές για ένα παιχνίδι που θα βασίζεται στην πίεση στον αντίπαλο και στις καλές συνεργασίες που θα φέρνουν αρκετούς παίκτες στο σκορ. Με τον καιρό ανέδειξε ουκ ολίγους ποδοσφαιριστές (αρκετοί εκ των οποίων αποχώρισαν για «ακριβότερους» συλλόγους), όμως ανέβασε και την ίδια την Τότεναμ. Μετά την πρώτη του χρονιά κατέκτησε δύο φορές την 3η θέση (2015/16 και 2017/18), μία φορά τη 2η (2016/17) και μία την 4η (2018/19). Τη χρονιά που τερμάτισε 2η, πήρε 86 βαθμούς πίσω μόνο από την Τσέλσι του Κόντε, ενώ ένα χρόνο μετά ήταν η Σίτι του Πεπ και η Γιουνάιτεντ του Μουρίνιο που τερμάτισαν πιο πάνω απ’τους 77 βαθμούς που πήρε η Τότεναμ.

Παράλληλα με όλα αυτά ξεκίνησε και η οικοδόμηση του νέου γηπέδου των «σπιρουνιών», έργο στο οποίο ο Ποκετίνο συνέβαλε τα μέγιστα. Το γήπεδο σε μεγάλο ποσοστό χτίστηκε λόγω της απόδοσης της ομάδας σε συνδυασμό με τα χρήματα που κέρδιζε αλλά δεν επένδυε σε ρόστερ, αλλά στο γήπεδο.

Κι όλα αυτά για να φτάσουμε στην άνοιξη του 2019. Εκεί που ουσιαστικά η ομάδα του Αργεντίνου κόουτς έπιασε το ταβάνι της. Στο πρωτάθλημα έχασε από νωρίς τη μάχη λόγω φτωχότερου ρόστερ. Στο Champions League όμως προκρίθηκε απ’το Β΄ γκρουπ ως δεύτερη πίσω απ’τη Μπαρτσελόνα, πέρασε με δύο νίκες πάνω απ’τη Ντόρτμουντ, απέκλεισε τη Σίτι του Πεπ, αλλά και τα θαυμαστά παιδιά του Άγιαξ και του τεν Χαγκ μέσω των εκτός έδρας γκολ κι έφτασε ως τον τελικό της Ευρώπης. Εκεί που συνάντησε τη Λίβερπουλ του Κλοπ, εκεί που επιβεβαίωσε πως πια μεγάλωσε ως σύλλογος. Πως; Μα βήμα-βήμα, όπως περιγράψαμε παραπάνω.

Αφού λοιπόν έπιασε το πικ των δυνατοτήτων της και πάλι δεν ανανέωσε το ρόστερ της, η Τότεναμ του Ποκετίνο άδειασε. Ψυχολογικά μα και ποδοσφαιρικά. Στις 19 Νοεμβρίου τα «σπιρούνια» έλυσαν τη συνεργασία τους μαζί του, αφού βρίσκονταν πια στη 14η θέση στην Αγγλία με ρεκόρ 3/5/4 και 14 βαθμούς σε 12 αγωνιστικές. Όμως ο κόσμος πια ήξερε. Και τη σύγχρονη Τότεναμ των τελευταίων ετών μα και τον Ποκετίνο, ένα απ’τα πλέον πιο περιζήτητα ονόματα της Ευρώπης.

Άλισον Μπέκερ: Τα «χρυσά γάντια» της Λίβερπουλ

Τελικός Champions League 2017/18. Ρεάλ Μαδρίτης εναντίον Λίβερπουλ, Ζιντάν εναντίον Κλοπ. Μια βασίλισσα που επέστρεφε για 3η συνεχόμενη φορά στον τελικό για να ξαναπάρει το τρόπαιο εναντίον μιας ομάδας που έντεκα χρόνια μετά τη χαμένη ευκαιρία στην Αθήνα, επέστρεφε σε άλλον ένα τελικό Champions League.

Δε θα εξετάσουμε το τι συνέβη ακριβώς σε αυτό το παιχνίδι, μόνο το γεγονός πως υπήρξαν δύο χαμένοι, η Λίβερπουλ και ο τερματοφύλακάς της που εκείνο το βράδυ έζησε τον απόλυτο εφιάλτη. Ο Κάριους έχοντας δεχθεί ένα χτύπημα στο πρόσωπο, συνέχισε τον αγώνα και υπέπεσε σε κάποια σοβαρά ατομικά λάθη στερώντας απ’την ομάδα του τη δυνατότητα να παραμείνει ανταγωνιστική σε έναν αγώνα δίχως αύριο, στον αγώνα της χρονιάς. Το γιατί και πως έγιναν τα λάθη λίγοι το θυμούνται, καθώς οι περισσότεροι έμειναν στην αδήριτη ανάγκη που υπήρξε τότε για απόκτηση νέου τερματοφύλακα.

Τον Ιούλιο του 2018 λοιπόν η Λίβερπουλ κάνει μία ακόμη μεγάλη κίνηση και αποκτά τον Άλισον Μπέκερ από τη Ρόμα, δίνοντας περίπου 62 εκατομμύρια. Ναι, για τερματοφύλακα. Ένα χρόνο μετά, η άμυνά της στην Premier League έχει δεχθεί 16 λιγότερα τέρματα σε 38 αγωνιστικές και στο Champions League 4 λιγότερα σε 13 ματς. Βέβαια όπως αναφέραμε και παραπάνω η αμυντική λειτουργία είναι υπόθεση ολόκληρης της ομάδας, ωστόσο χρειάζεται να σου εμπνέει σιγουριά και ο τερματοφύλακάς σου. Και για να βρεθεί η Λίβερπουλ εκεί που βρέθηκε πέρυσι, δηλαδή ένα βαθμό μακριά απ’την 1η θέση στο πρωτάθλημα και στην κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης χρειάστηκαν οι επεμβάσεις του Άλισον, που σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν καθοριστικές.

Τη χρονιά που αφήνουμε πίσω μας ο Άλισον Μπέκερ κέρδισε σε συλλογικό επίπεδο το Κόπα Αμέρικα με τη Βραζιλία και το Champions League, το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και το UEFA Super Cup με τη Λίβερπουλ. Σε ατομικό επίπεδο κέρδισε τα τρόπαια Yashin (τρόπαιο ειδικά για τερματοφύλακες), τερματοφύλακα της χρονιάς της FIFA, χρυσό γάντι του Copa America, χρυσό γάντι της Premier League, ενώ συμπεριλήφθηκε φυσικά και στις καλύτερες ενδεκάδες των FIFA, UEFA και Copa America. Πλέον συγκαταλέγεται και μέσα σε μία μικρή λίστα με τους κορυφαίους τερματοφύλακες παγκοσμίως.

Πηγή κεντρικής φωτό: goal.com